18-jarige ziet Mukubu als grote broer
BASKETBAL
LEUVEN BEARS-LIMBURG UNITED - EUROMILLIONS BASKETBALL LEAGUE VRIJDAG 20.30 UUR Nadat Limburg United afgelopen week overtuigend won van Leuven, gaat het vrijdag op bezoek bij diezelfde club. De nu 18-jarige Ajay Mitchell mocht afgelopen seizoen al een aantal keer invallen, maar is nu op weg om de revelatie van de seizoenstart te worden.
“In de voorbije wedstrijd tegen Leuven hebben we getoond dat we heel goed kunnen verdedigen”, aldus Mitchell. “Vrijdag moeten we hetzelfde doen, maar we moeten oppassen dat we van bij de start er staan. Leuven zal revanche willen nemen na hun zwakke prestatie van vorige week. Maar met de kwaliteiten die we hebben in onze ploeg moeten we de ambitie hebben om in de top drie te eindigen.”
Speelminuten verzamelen
“Ik ben heel blij om van deze ploeg deel te mogen uitmaken. We zijn een jong team en spelen met een hoge intensiteit. Ik ben blij dat ik veel minuten mag verzamelen van de coach. Dat het er nu al zoveel zijn, had ik voor het seizoen niet verwacht. Ik heb voor Limburg United gekozen om veel te kunnen spelen, dus doe ik wat ik kan. Als spelverdeler probeer ik iedereen zo goed mogelijk aan te spelen, zodat ze de kans krijgen om iets te forceren. Op defensief vlak moet ik nog veel bijleren, daarnaast werk ik nog aan mijn fysiek om sterker te worden. Op het veld is Wen Mukubu als een grote broer voor mij. Hij is mijn voorbeeld. Hij leert me hoe ik harder moet spelen en hoe ik een leider van de ploeg kan worden.” Mitchells vader Barry speelde van 1994 tot 1999 bij Oostende, waarmee hij kampioen werd en twee keer de beker won. Nadien kwam hij o.a. uit voor Gent en Luik. “Hij probeert me bij te sturen in defence, maar voor de rest zegt papa dat ik het zelf moet leren. Al zal hij na elke wedstrijd wel een analyse maken over wat ik goed of slecht heb gedaan.”
Als 17-jarige trok Mitchell naar Nanterre, vlak bij Parijs. Hij speelde er dertien wedstrijden in de beloftecompetitie. “Op dat moment vond ik dat de beste keuze voor mij”, legt Mitchell uit. “Het is een competitie die fysiek niet zo sterk is en ik wou dat avontuur aangaan. Ik ben na enkele maanden teruggekeerd naar België, maar heb zeker geen spijt. Mijn droom is om in de toekomst in de Verenigde Staten te gaan basketten. Wanneer dat zal gebeuren, heb ik nog niet beslist. Ook mijn twee oudere zussen hebben daar hun studies gevolgd, ze zijn er zelfs blijven wonen. Ik ga op dit moment niet meer naar school, maar als ik naar de VS zou trekken, wil ik daar graag opnieuw beginnen studeren.”