“Niet meer alleen naar de chemo”
“Niet meer alleen naar het ziekenhuis moeten voor mijn chemo.” De droom van Nathalie Hensen (44) uit Hoeselt is minder uitbundig dan de rest. Ze kreeg in september borstkanker. “Alles alleen moeten doorstaan, maakt het nog zwaarder.”
Geen bezoek. Chemo gebeurt alleen. En de kinderen die afstand houden omdat ze bang zijn om mama te besmetten. De coronamaatregelen maken Nathalies strijd tegen borstkanker nog zwaarder. In september kreeg ze het zware verdict. “Mijn man is de eerste twee keer mee op consultatie kunnen gaan, maar toen werden de maatregelen weer strenger”, vertelt Nathalie. “Ik moet alles alleen doorstaan. Als je ziek bent, heb je normaal bezoek waar je je aan optrekt. Nu mag ik niemand zien. Mensen bellen wel eens. Of ze stellen voor om toch even langs te komen. Maar je weet niet waar ze geweest zijn, welke contacten ze gehad hebben. Je wil dus geen risico lopen.”
Bang
Nathalie moet elke week naar het ziekenhuis voor haar chemobehandeling. “Alleen”, zegt ze. “Daar lig ik dan, zes uur lang. Je hebt niemand om mee te babbelen. Op de afdeling merk je dat het personeel tegen zijn limieten werkt. Je hebt zoveel vragen, maar ze hebben amper tijd. Normaal krijg je als kankerpatiënt ook eens een gelaatsbehandeling of een massage. Maar ook dat kan allemaal niet. Eind februari heb ik mijn laatste chemo, daarna moet ik drie zware operaties ondergaan. Ik ben belast met het erfelijkheidsgen en moet dus een dubbele amputatie ondergaan. Er mag dan één persoon op bezoek komen: dat is mijn man. Mijn kinderen mag ik niet zien. Ze zijn veertien en negentien en moeten alles van op afstand verwerken. Ze durven niet in mijn buurt te komen zonder mondmasker, omdat ze bang zijn om mij ziek te maken. Ook mijn man moet nog gaan werken, dus hij moet supervoorzichtig zijn. Dat zorgt voor extra stress bij ons allemaal. Ik durf ook niet naar de winkel. Ik mijd alles, maar daardoor ben ik heel geïsoleerd. Dat maakt het stukken moeilijker. Omdat ik hoogrisicopatiënt ben, ben ik sneller aan de beurt voor een vaccinatie. Wanneer, dat weet ik nog niet. Ik kijk er zo naar uit om gewoon weer samen te kunnen komen met vrienden en familie. Om niet meer bang te moeten zijn. Gewoon genieten van het leven.”