HECHTEL-EKSEL

Vijfendertig is ze. De liefde bracht haar vijf jaar geleden naar Eksel. Daar baat ze samen met haar partner een B&B uit. Toen ze deze week in het nieuws las dat de Kortrijkse hogeschool 24 Indische bachelors en masters in de verpleegkunde de kans biedt om na een jaar intensieve opleiding, inclusief inburgeringstraject, aan de slag te gaan als verpleegkundige in woonzorgcentra, kroop ze in haar pen.

“Er zijn nauwelijks scholen in Vlaanderen, in Limburg zelfs geen enkele, die ons een verkort traject van bijvoorbeeld zes maanden aanbieden zodat ons diploma conform is aan de Vlaamse normen”, vertelt Lalaine. “Ook organiseert men bijvoorbeeld geen examen voor buitenlandse verpleegkundigen om onze kennis en kunde te testen. Terwijl er hier intussen wel te weinig verpleegkundigen zijn. Er zijn trouwens collega’s die met hun Filipijns diploma wel aan de slag kunnen in bijvoorbeeld Duitsland en het Verenigd Koninkrijk.”

Frustrerend

“Als we in Vlaanderen willen starten als verpleegkundige, moeten we verplicht de hele opleiding drie jaar voor HBO5 en vier jaar voor de bachelor - hernemen”, stelt Lalaine. “De enige job die we met ons Filipijns diploma in de zorgsector kunnen krijgen, is die van zorgkundige. Maar dan ben je geen verpleegkundige van het niveau bachelor of hoger beroepsonderwijs.” Frustrerend als je al verpleegkunde gestudeerd hebt en zelfs als verpleegkundige gewerkt hebt. “In Vlaanderen zijn we met zo’n dertigtal. Vele Filipijnse verpleegkundigen gaan noodgedwongen dan maar aan de slag als poetshulp, terwijl anderen zich melden voor jobs buiten de zorg die financieel beter vergoed worden dan het werk als zorgkundige. Degenen die met hun passie toch blijven werken in de zorg, verliezen vaak snel hun motivatie. Sommigen worden zelfs depressief omdat ze ver beneden hun opleiding werken. Met als resultaat dat ze uiteindelijk de zorgsector verlaten.”

Gereglementeerd beroep

NARIC-Vlaanderen, dat deel uitmaakt van het departement Onderwijs, is de Vlaamse instantie die buitenlandse diploma’s inschat en erkent. Wat dan juist het probleem is met de Filipijnse verpleegkundigen? “Er is natuurlijk een grote vraag naar verpleegkundigen, maar dat mag geen argument zijn om de lat lager te leggen”, zegt Michaël Devoldere, woordvoerder van minister Weyts. “Het beroep van verpleegkundige is in België en in heel Europa gereglementeerd. Zo willen ze ervoor zorgen dat de opleidingen aan bepaalde kwaliteitsnormen voldoen.”

“Al is dit zeker geen specifiek Filipijns probleem”, zegt Devoldere. “NARIC ervaart dat opleidingen behaald buiten Europa de toets met de strikte Europese normen vaak niet doorstaan. De ervaring van NARIC is dat de diploma’s verpleegkunde die behaald werden in de Filipijnen in het algemeen ook niet voldoen aan die Europese normen. Er zijn wel veel aanvragen van Filipijnse verpleegkundigen in verhouding met aanvragen uit andere landen.”

“Wel verschil in opleiding”

“Hoewel er een nationaal curriculum is, merkt NARIC dat de inhouden van de opleidingen verpleegkunde in de Filipijnen toch erg variëren van instelling tot instelling”, gaat Devoldere verder. “De opleidingsinhouden kunnen ook over de jaren heen variëren. De Filipijnse opleiding bestaat wel altijd voor een zeer groot deel uit algemene vorming. Het gaat dan over vakken die niet relevant zijn voor de opleiding verpleegkunde in Vlaanderen. Dat gaat ten koste van andere essentiële inhouden die relevant zijn voor de Vlaamse opleiding verpleegkunde. NARIC ziet ook vaak tekorten in het aantal uren klinisch onderwijs en niet alle verplichte klinische domeinen worden altijd doorlopen. Er is dus wel degelijk sprake van een substantieel verschil met de Vlaamse opleiding.”