De staatsbankier die vrolijk werd van het lijden van de horeca

Bericht aan de horeca: als u eindelijk de deuren opnieuw mag openen en u krijgt een reservatie binnen op naam van een zekere Marc Raisière, zet dan een grote emmer ijswater klaar, laat de man plaatsnemen, en giet die ijsemmer dan uit over zijn schoot. Want wanneer de horeca alle ellende achter de rug heeft, zijn ze misschien vergeten dat dit de bankier was die het niet erg vond als er door de coronacrisis een pak cafés en restaurants failliet zouden gaan: “Waren ze allemaal winstgevend? Waren ze allemaal levensvatbaar”, vroeg hij in het zakenblad Trends, om er te besluiten met “een economie heeft af en toe nood aan een golf van sanering.”

Neem de passie weg, en je hebt geen horeca meer. Als je met bankiersogen kijkt, heeft zowat geen enkele horecazaak reden van bestaan. Want het is niet omdat sommige horecaondernemers hun gebrek aan vrije tijd compenseren met een dikke wagen, dat er al ooit iemand rijk geworden is van de horeca. Zou u uw spaarcenten in de horeca investeren? Horeca bestaat in ons land - waar arbeid het meest belaste goed is - uitsluitend en alleen bij gratie van de gedrevenheid van de horeca-uitbater en zijn mensen. Wie zich afvraagt wie nog in het weekend wil werken; het zijn deze mensen, voor wie er geen groter genoegen is dan u als gast te verwennen. Zelfs een sterrenzaak, waar men sterretjes ziet bij de rekening, bestaat enkel dankzij het onmogelijke aantal uren dat eigenaars en personeel er presteren. De horeca is bovendien een sector waar kwaliteit en rendement totaal verschillende dingen zijn. Moeten al die kwaliteitszaken met matige cijfers op de schop? Een van de dingen die we het meest missen in coronatijd is toch de horeca? Wat is vakantie zonder hotels, restaurants of cafés? Wat zou Vlaanderen of Limburg zijn zonder horeca? Hoeveel verkoopt een winkel nog wanneer de horeca dicht is? De horeca zou gesponsord moeten worden in plaats van verguisd, want na de woonzorgcentra is de horecasector het grootste slachtoffer van de pandemie.

U en ik betalen overigens bank-CEO Marc Raisière van Belfius om dit soort drek uit te kramen. Belfius is namelijk eigendom van de Belgische overheid. Waarom moet een overheid een bank hebben, als die hartelozer en minder solidair is dan een bank in private handen? Hoe zou iemand die neerkijkt op ondernemers die het moeilijk hebben, niet neerkijken op mensen die het moeilijk hebben? Omdat het over ons eigen geld gaat, heb ik eens opgezocht wat de heer Raisière verdient. Toen ik het getal zag, vroeg ik me af hoeveel koffietjes iemand op een jaar moet verkopen om 920.000 euro te verdienen?