Het nieuwe zwaargewicht van de Limburgse rap
Met Mohamed Eddahbi Agounad (23) zeg maar Dikke - heeft de Limburgse rap er een zwaargewicht bij. Op zijn debuut ‘130 Kilo’ rapt de Lummenaar zelfverzekerd over een hachelijke jeugd in de wijk.
Dat we hartelijk moesten lachen toen we zijn artiestennaam voor het eerst hoorden, zeggen we aan Eddahbi Agounad. Dikke. Geef toe, het blijft hangen. “Die eerste reactie vind ik het leukst, als mensen twee keer moeten kijken”, lacht de Lummenaar van oorsprong. “Gewoon plat en rechtuit ‘Dikke’: er zijn weinig mensen die zoiets verwachten. Daar hou ik van.”
Dan hebben we het nog niet gehad over de titel van zijn zelfverzekerd debuutalbum: 130 Kilo. Onder meer zwaargewichten Buikje en Zwangere Guy (het soulvolle Paranoia) komen een mondje mee rappen. Dikke kan duidelijk leven met zijn koosnaampje. “Ik ben er gewoon mee opgegroeid. Iedere vriendenkring heeft wel één dikke, en dat was ik. De tijd dat ik dat als een belediging zag, heb ik in de basisschool gelaten. Op een gegeven moment ben je geen kind meer en heb je de keuze: of je leert ertegen kunnen, of je gaat sporten. (lacht) Wist je dat mijn familie me ook gewoon zo noemde, zelfs in het Arabisch? Al noemen ze me nu weer bij mijn echte naam, want nu ik opkom, begint iedereen me ‘dikke’ te noemen.”
Keerpunt
Laat ons wel wezen: Dikke is geen lachertje. Anders zou je geen platencontract bij het prestigieuze hiphoplabel Top Notch wegkapen. Dikke’s flow doet op 130 Kilo zijn bijnaam ‘Biggie van de Wijk’ alle eer aan, de beats klinken verrassend oldschool. Dat is bewust, zo blijkt. “Ik ben met hiphop begonnen op mijn twaalfde, toen nog als bezigheid. Mijn twintig jaar oudere broer was naar de VS geweest en had hiphop-cd’s meegebracht. En ik had een discman, maar geen cd’s. Dus begon ik in zijn spullen te snuffelen en vond ik die cd van 50 Cent. Vanaf het eerste nummer was ik verkocht. Daarom zei ik nu ook tegen mijn producer: ik wil geen Amerikaanse trap op de plaat, ga voor die vibe.”
En dan zijn er de teksten, die getuigen van een leven met heel wat kilometers op de teller. Van dagen waarop het moeilijk rondkomen was, van dagen op de pleintjes van de wijken waarin hij opgroeide. ‘Ben opgegroeid tussen gebruikers, bro / Mama, ik ben niet perfect / Je weet, ik struikel ook’, klinkt het op single Tabaka. “Allemaal dingen die ik rondom mij zag als minderjarige, situaties waarin ik verzeilde”, zegt hij. Dus ook die in Alone, waarin Dikke rapt dat hij bijna mee opgepakt werd voor cocaïnebezit? “Dat was toen de politie een vriend zijn auto doorzocht en een grote
IKEA-diepvrieszak met wit poeder aantrof. Dat was creatine - een voedingssupplement - maar de politie dacht natuurlijk aan coke. Gevolg? Nachtje cel, tot ze hem na het testen van het poeder wel moesten vrijlaten.”
“Op zulke momenten gaat er een vies gevoel door je heen. Een soort adrenaline waar veel mensen op kicken, maar ik werd er bang van. Dat was voor mij het keerpunt. Kijk, ik snap hoe sommige mensen eraan verslingerd raken en niet iedereen krijgt nu eenmaal kansen in dit leven. Maar ik heb daar al vroeg de juiste lessen uit getrokken. Het is ook mijn drijfveer geworden: om daaraan te ontsnappen en om mijn ervaringen door te geven.”
Studeren
Het is een boodschap die duidelijk aanslaat, getuige de honderdduizenden streams. Waar legt Dikke de lat? “Ik ga hier niet zitten roepen dat ik het nummer 1 album van België wil worden, zo ben ik niet. Al dat succes en die cijfertjes, ik neem het met een korrel zout. Laten we eerst kijken of mijn eerste album goed ontvangen wordt, daarna zien we wel. Tussen de release door ben ik ook nog aan het studeren, want mijn vader vindt het belangrijk dat we een goed diploma hebben. Weet je, ik wou eerst journalistiek doen, maar dat mocht niet. (lacht) Maar kijk, nu ben ik toch op mijn manier verhalen aan het vertellen.”
→ Dikke - ‘130 Kilo’ (Top Notch/Universal), vanaf vrijdag te beluisteren. Dikke signeert op 23/1 zijn merch in Push Hasselt (14 uur).