Aanstelleritus
Het gaat niet goed met u. Dat blijkt uit tal van bevragingen. Het gebrek aan perspectief begint voor velen zwaar te wegen. De geestelijke gezondheidszorg stroopt de mouwen op en maakt zich klaar voor een volgende epidemie, een mentale epidemie welteverstaan.
Deze coronacrisis maakt andermaal duidelijk dat een mens zoveel meer is dan verzameling cellen, dan een optelsom van hart en hersenen. De lockdowns tonen hoe bepalend ‘context’ is voor ons geluk. Een babbel, een knuffel, samen dingen doen, job- en inkomenszekerheid… het zijn essentiële dingen die altijd vanzelfsprekend leken maar dat vandaag allerminst zijn. Corona heeft ons op de een of andere manier psychisch kwetsbaar gemaakt. Of denkt u dat het toeval is dat het gebruik van antidepressiva in het Verenigd Koninkrijk tijdens de lockdown met 15 procent is gestegen? Toch heerst nog al te vaak een taboe over onze psychische gezondheid. Wie last heeft van deze coronacrisis wordt niet zelden aanstelleritus verweten. Natuurlijk heeft niet iedereen in dezelfde mate last van mentale problemen. De thuissituatie en inkomenszekerheid zijn hierin cruciale factoren, en wie al aan de rand stond, heeft het nu extra moeilijk. Naast deze meest kwetsbaren en alleenstaanden is deze crisis vooral voor pubers en jongvolwassenen een ware beproeving. Twee op de drie psychologen kijken vandaag aan tegen een wachtrij van jonge mensen die kampen met angst, eenzaamheid en depressieve gevoelens. Samen optrekken, samen sporten en shoppen, wat rondhangen en vrienden maken, fuiven afschuimen… voor velen zijn dit enkel nog mooie herinneringen uit lang vervlogen tijden.
Onze overheden zijn vooral bezig met virusbekamping en het ondersteunen van de economie. Dat is nodig, want zonder economie geen welvaart en sociaal/medisch opvangnet. De psychische schade die deze crisis aanricht, lijkt soms bijzaak. Om die reden gaat CD&V-welzijnsexperte Vera Jans eerdaags aan de Vlaamse regering voorstellen om elke coronamaatregel aan een ‘mentale welzijnstoets’ te onderwerpen, om zo een betere balans te vinden tussen virusbestrijding en de gevolgen van de maatregelen op de mensen. Sommigen zullen dit initiatief wegzetten als een luxegoed voor geitenwollensokken, spiritualisten en mentaal zwakkeren in wiens hoofd altijd wel grijze wolken ronddwarrelen. Het tegendeel is waar. Als we deze crisis nog een tijdje willen volhouden, is zo’n mentale welzijnstoets cruciaal, en wellicht zoveel efficiënter dan een zoveelste nieuw noodnummer of hulplijn.
Reacties: dekern@hbvl.be