Vanden Borre: “Ik verwacht geen telefoontje
ANDERLECHT 1A Anderhalf jaar lang beulde Anthony Vanden Borre (33) zich af om een comeback te maken bij Anderlecht. Het draaide niet uit zoals gehoopt. VdB belandde in de B-kern en kwam de jongste weken opeens niet meer trainen. Hij focuste op de Belgian Football Academy, de jeugdacademie die hij opricht in Dubai, en nu lijkt hij te stoppen met profvoetbal. “Ze zijn bij Anderlecht niet eerlijk tegen mij geweest.”
Wat een bizarre locatie. Weliswaar héél coronaproof, maar spookachtig. De entourage van Anthony Vanden Borre nodigde een handvol journalisten uit in een leeg congrescentrum in Brussel nabij het Centraal Station. Drie van zijn vrienden leiden ons door een lange gang tot in de kelder. Daar in een ijskoud zaaltje zit VdB himself. “Bonjour, les gars.”
Hier zit je Anthony. Bij Anderlecht zijn ze verbaasd dat je al twee weken je kat stuurt?
“Waarom? Zonder iets te zeggen hebben ze mijn rugnummer 18 weggegeven (aan Ashimeru, nvdr.). Ze hebben mijn foto van de website gehaald. Op dat vlak had ik iets meer respect verwacht. Ik vind het bizar dat ze spreken over mijn afwezigheid, terwijl ze me niet nodig hebben. Enkel de jonge spelers hebben mij nodig, maar voor hen moet ik niet in Neerpede zijn. Ik hoor ze constant via de telefoon. Kijk, ik wacht al zes maanden op een voorstel van Anderlecht, maar er komt niets officieels. Mijn dossier is niet belangrijk.”
Vorig seizoen sloot je aan bij de A-ploeg. Na één oefenduel was je al zes weken geblesseerd.
“Daar besefte ik: ik ben geen 24 meer maar een dertiger. Na drie jaar zonder voetbal was ik op korte tijd 18 kilo afgevallen en daar begreep ik dat ik voor een rentree iets meer tijd nodig zou hebben dan verwacht. Maar vorige zomer deed ik de hele voorbereiding mee en was mijn lichaam beter voorbereid op topsport. Ik speelde enkele oefenmatchen en voelde dat er meer in zat. Hoe meer ritme, hoe minder pijntjes. Als Anderlecht me een maand extra had gegeven, was ik klaar geweest. Wat was een maand extra als ik me al een jaar zo afbeul?”
Wacht je nog op een telefoontje van Peter Verbeke en/of Vincent Kompany?
“Als je een goede bestuurder bent, moet je je niet verstoppen. Maar ja, waarom moet Verbeke me bellen? Ook van Vincent Kompany verwacht ik geen telefoontje. Hij is mijn vriend, maar heeft het druk, druk, druk. Kijk, ik snap Vincent wel, maar je moet me geen dingen beloven waarna er niets meer volgt. Zelf ga ik niets vragen. Ik praat met de kleintjes, niet met de groten. Ik laat Kompany gerust.”
Sta je nog open voor een andere club?
“De transfermarkt is nog drie dagen open, hé. Als pakweg Zulte Waregem aanklopt, zeg ik natuurlijk ja. Ik ben gepassioneerd en de goesting is er nog, maar ik weet dat dat niet zal gebeuren. Andere clubs staan sceptisch tegenover mij, terwijl Anderlecht en Brussel toch mijn thuis zijn.”