Hulp gevraagd

Tijdens deze coronapandemie is het in de zorgsector alle hens aan dek om de duizenden zieke mensen te verzorgen. Aan verplegend personeel en dokters die al met pensioen zijn wordt gevraagd om te helpen. En ook de studenten verpleegkunde krijgen de vraag om in te springen.

Dat laatste deed mij onwillekeurig terugdenken aan mijn studententijd aan de unief in Gent, alweer héél wat jaren geleden. Het moet ergens halverwege de jaren 70 zijn geweest. Door wateroverlast konden de boeren de zompige akkers niet meer op. Hun tractoren reden zich onherroepelijk vast. Er moest nochtans dringend geoogst worden en dus kwam de vraag of wij, de eerstejaars, konden helpen. Die vraag kwam niet alleen in Gent, dat was ook het geval aan de unief in Leuven.

Samen met mijn vrienden gingen we helpen bij een bietenboer in de buurt van Gent. Met de bus van de universiteit vertrokken we dan ‘s morgens vroeg naar de boerderij van Jan. Dat ging zo enkele dagen door. Met een paar studenten zijn we zelfs blijven logeren bij boer Jan en dat was best gezellig. Lekker eten, een biertje drinken en keuvelen over de boerenstiel. Natuurlijk werd er ook gewerkt hé, want dat was de bedoeling. Met z’n allen in de aanhangwagen achter de tractor naar het veld. Met een speciale haak moesten we de bieten uit de grond trekken. Gemakkelijker gezegd dan gedaan want de kleigrond gaf zich niet zo snel gewonnen. Al snel brak de steel van de haak en stapten we over op handenarbeid. Biet na biet uit de grond trekken, hard labeur zou het klinken in één of andere Vlaamse serie. Klagen deden we niet hoor, integendeel, we zaten in de buitenlucht en boer Jan was tevreden. Moe maar voldaan kropen we terug in de laadbak huiswaarts.

Ach, wij rooiden bieten, maar de studenten verpleegkunde … die redden messenlevens! Respect!