“Ik heb het in het zand verloren”
Al had Kielich een andere kleur van medaille in gedachten. “Ik kwam hier om te winnen”, sprak Kielich pittige taal. Want in het voorbeschouwende artikel in onze vrijdagkrant deed Kielich zijn stinkende best om de druk af te houden. De PXL-student LO had zijn les geleerd na de teleurstellingen van Bogense en Dübendorf en liet prompt mentale begeleiding tot zijn entourage toe. “Een beslissing die heeft geloond, want dankzij mijn mental coach heb ik de stap kunnen zetten die ik nodig had”, aldus Timo. “Ik heb nu ook op een WK aangetoond dat ik tot de beste beloften van het moment behoor.”
Kielich startte nochtans pas op de tweede rij.
“Klopt, daardoor was het aanvankelijk wringen geblazen en was ik niet super weg. Niettemin was ik mee met de kopgroep. Op het moment dat Ronhaar een gaatje sloeg, zat ik echter net een tikkeltje te ver. Ik twijfelde even of ik meteen de kloof zou dichten, maar besloot dat niet te doen. Ik wilde mezelf namelijk niet opblazen. Ik had gehoopt op steun van de andere landgenoten, maar dat bleek ijdele hoop. Enkel Emiel
Verstrynge heeft mij twee keer uit de wind gezet. Chapeau wat hij gedaan heeft. Meer kon ik niet van hem verwachten.” Hoewel Kielich meer steun had verwacht vanuit het Belgische kamp voelde hij zich achteraf niet te beroerd om de hand in eigen boezem te steken.
In het zand
“Het was mijn eigen verantwoordelijkheid om het gat te dichten op Ronhaar. Dat is me niet gelukt. Dus ligt het vooral aan mezelf dat ik het niet heb kunnen afmaken. Ronhaar heeft de cross gemaakt en bijgevolg de titel dubbel en dik verdiend. Volgens mij heb ik het pleit in het zand verloren. Dat was de plek waar je het verschil moest maken. Wat ik ook deed, ik bleef steeds op dezelfde afstand van Ronhaar hangen. In het zand was het iedereen voor zich. Die strook langs de zee was moordend. Het water kwam bij momenten heel dichtbij waardoor je het heel koud kreeg”, pufte Timo, die op een bepaald moment ook het nodige geluk kende. “Klopt, na de afdaling van de brug zag ik Niels Vandeputte plots voor me overkop slaan in het zand. Ik kon hem maar ternauwernood ontwijken. Voor het hetzelfde geld rij ik me vast of lig ik erbij en was eremetaal een utopie geweest.”
Nu deed de Alkenaar tot de eindfase mee om zilver. Met welke tactiek in het achterhoofd werkte hij de slotronde af?
“Ik speelde alles of niks. Ryan Kamp plaatste zich in mijn wiel, wat zijn volste recht was aangezien zijn landgenoot voorop reed. Maar toen hij een demarrage plaatste, kon ik die niet meer beantwoorden. Ik maakte bovendien een schuiver in de laatste hectometers, die me tot een knieval dwong. Daardoor werd het zelfs nog even spannend voor brons. Want mijn schoen was kapot. Gelukkig kon ik me snel over die tegenslag heen zetten”, besluit Kielich, ietwat teleurgesteld. “Dat gevoel zal geleidelijk aan wel plaats ruimen voor tevredenheid, maar momenteel is de nasmaak eerder zuur. Ik heb niet de perfecte cross gereden, maar kan mezelf evenmin iets verwijten.”
MANNEN BELOFTEN
1. PIM RONHAAR (NED) 49’47”
2. RYAN KAMP (NED) 8”
3. TIMO KIELICH 14”
4. EMIEL VERSTRYNGE 19”
5. TOON VANDEBOSCH 31”
6. MEES HENDRIKS (NED) 33”
7. ANTON FERDINANDE 55”
8. NIELS VANDEPUTTE 1’01”
9. BEN TURNER (GBR) 1’20”
10. TIM VAN DIJKE (NED) 1’21”