87% van de Limburgers heeft medisch dossier bij huisarts
Kristof Calvo ruilt zijn zitje als federaal voorzitter van de Groen-Kamerleden voor een post bij de denktank van het Nederlandse GroenLinks. Een beslissing die terug te leiden valt naar die beruchte nacht waarin hij naast een ministerspost greep in de nieuwe regering. “Het verleden kan je niet uitwissen.”
Kristof Calvo kondigde zijn carrièrewending aan in een persbericht: “Ik ben lang en graag fractievoorzitter geweest, maar op post blijven mag geen kwestie worden van ijdelheid in plaats van bevlogenheid. Als fractievoorzitter word je helemaal opgeslorpt door de dagjespolitiek. Ik wil de komende tijd op een andere manier aan politiek kunnen doen.”
Inspiratie
Dus stopt Calvo als voorzitter van zijn partij in de Kamer.
Eerder gaf hij het officiële voorzitterschap van de gezamenlijke fractie met Ecolo al door aan Gilles Vanden Burre. Calvo blijft wel op post als Kamerlid, maar qua zichtbaarheid en belang zet hij een stevige stap achteruit. Het komende jaar gaat hij als onderzoeker aan de slag bij het Wetenschappelijk Bureau van GroenLinks, de denktank van de Nederlandse ecologisten. Vooral om er inspiratie op te doen en verder te werken op zijn stokpaardjes van politieke vernieuwing en burgerparticipatie. “Ik beschouw het zelfs als een unieke kans om inspiratie op te doen voor mijn politiek werk in eigen land”, klinkt het.
Dat Calvo naar Nederland trekt, wordt niet bepaald gezien als een verrassing. Hij heeft altijd al goede banden onderhouden met zijn collega’s van GroenLinks en voorzitter Jesse Klaver. “Kristof heeft altijd een nieuwe uitdaging nodig”, zegt Kamerlid Dieter Van Besien. “Die onderzoekspositie bij GroenLinks past daar uiteraard bij. Volgens mij is dat een heel positieve keuze.”
De gracht in gereden
Positief of niet, je kan de beslissing natuurlijk niet los zien van de enorme kater die Calvo en zijn partij overhielden aan de regeringsvorming. Het boegbeeld had weken mee onderhandeld aan het regeerakkoord en stak niet onder stoelen of banken dat hij graag minister wilde worden. Toch koos de partij finaal voor Petra De Sutter en Tinne Van der Straeten.
Medestanders van Calvo verweten partijvoorzitter Meyrem Almaci ervan Calvo uit eigenbelang ze komen allebei uit de provincie Antwerpen - de gracht in te hebben gereden. Het feit dat de groenen na zeventien jaar weer in de regering zaten, verbleekte totaal bij het geruzie binnen de partij. “Natuurlijk had hij deze sprong niet gewaagd als hij minister was geworden”, geeft een Groen-parlementslid toe. “Je kunt het verleden nu eenmaal niet uitwissen”, zegt een ander.
Calvo moest uiteindelijk zijn trots inslikken en zette zijn schouders als fractieleider onder de regering-De Croo. Het heeft lang geduurd voor Almaci en hij weer door dezelfde deur konden, maar echt hartelijk zal die relatie nooit meer worden.
Verlies voor de partij
Politiek kwamen ze er samen beschadigd uit. Niet alleen door het geruzie over de ministersposten, maar ook omdat ze beiden aan het stuur stonden van de campagne van 2019, die toch maar op een overwinningsnederlaag uitdraaide. De verhoopte groene golf bleef steken op enkele procentjes winst. “Maar vergeet niet dat Kristof een van onze grootste talenten is”, zegt Groen-Kamerlid Wouter De Vriendt. “En een van onze meest populaire politici. Dat hij nu een stap terug doet, is een verlies voor de partij.”
Calvo blijft nog tot halverwege februari voorzitter van zijn partij in de Kamer. Zijn collega’s in de Kamerfractie bekijken nu hoe ze de opvolging organiseren. Ieder Kamerlid kan zich kandidaat stellen, maar namen die nu al nadrukkelijk circuleren zijn die van Wouter De Vriendt en Stefaan Van Hecke.
“Ik beschouw dit als een unieke kans om inspiratie op te doen
voor mijn politiek werk in eigen land”
Kristof Calvo (Groen)