Met Luc Dhoore (92) verliest Limburg flinke portie sociaal engagement
“Oprecht medeleven aan de familie en dankbaar voor zijn grote inzet voor ons land en de christendemocratie.” Het was met deze tweet dat huidig CD&V-voorzitter Joachim Coens het overlijden gistermiddag wereldkundig maakte. Luc Dhoore werd op 4 december 1928 geboren in het Oost-Vlaamse Waarschoot, maar woonde zijn hele politieke loopbaan in Genk. Na zijn studies rechten en politieke en sociale wetenschappen verwierf hij in Limburg naambekendheid als personeelsdirecteur van de mijn van Winterslag. Het was toenmalig directeur-gerant Kamiel Vesters die hem aanmoedigde om in de politiek te stappen. Zo hadden de Kempense Steenkoolmijnen meteen ook een voet binnen in Brussel. Bij de latere mijnsluitingen vond Dhoore dat die tot op een haalbaar niveau moesten worden gesaneerd, en dat de schachten moesten openblijven voor het geval ontginnen weer rendabel zou worden.
Politieke komeet
Pas na zijn intrede in de nationale politiek, bij de toenmalige CVP waar hij tot de ACW-vleugel behoorde, leerde ook de rest van het land Luc Dhoore kennen. Dhoores sociaal engagement, welbespraaktheid en overtuiging brachten hem al in 1969 in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Hij zou er tot 1993 blijven zetelen, waarvan de laatste drie jaar als CVP-fractieleider. Van 1971 tot 1993 was hij ook lid van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap en diens opvolger, de Vlaamse Raad. Van 1971 tot 1988 zetelde hij in de gemeenteraad van Genk.
Ook in het machtscentrum van politiek Brussel, maakte Dhoore carrière. Van 1972 tot 1976 was hij staatssecretaris voor Streekeconomie in de regeringen Esykens, Leburton en Tindemans. Ook in tal van volgende regeringen (Tindemans, Vanden Boeynants, Martens en Eyskens ) bleef hij een prominente rol spelen als minister van Volksgezondheid, Milieu en/ of Sociale Voorzorg. Zijn wet uit 1989 over de controle op de verkiezingsuitgaven van de politieke partijen wordt vandaag nog altijd de wet-Dhoore genoemd.
“Zwaar verlies”
Na zijn loopbaan in Brussel bleef Dhoore zijn sociaal engagement trouw. Zo was hij voorzitter van het Nationaal Centrum voor Ontwikkelingssamenwerking en het
Vlaams Centrum voor Integratie van Migranten. Ook de burgerrechten in Afrika lagen hem na aan het hart. Hij reisde vaak naar Zuid-Afrika, om er mee vorm te geven aan steun- en hulpacties. Die tomeloze inzet leidde ertoe dat hij in 2009 de allereerste ereburger van Genk werd. “Zijn overlijden betekent een groot verlies voor Genk”, erkent huidig burgemeester Wim Dries (CD&V). “Voor mij was hij een voorbeeld hoe je aan politiek moet doen. Ik bewonder zijn engagement enorm.” Dat beaamt ook Dries’ voorganger Jef Gabriels (CD&V), die samen met Dhoore in 1971 zijn intrede maakte in de Genkse gemeenteraad: “Luc kwam altijd uit voor zijn principes. Eerlijkheid was het belangrijkste. Bij Luc ontdekte ik ook wat werken was: om 6.30 uur trokken we naar Brussel om pas om 23 uur terug te keren. Behalve op donderdag, want dan speelde hij om 22 uur een uurtje basket met de mannen van Winterslag.”
Vriend van Wilfried
Zijn laatste grote interview in deze krant dateert van 11 oktober 2013, naar aanleiding van het huwelijk van wijlen Wilfried Martens en Miet Smet. “Wilfried en ik woonden in het Meetjesland, op vijf kilometer van mekaar. Af en toe kwam hij thuis koffiedrinken, want hij was bevriend met mijn jongere broer”, vertelde Dhoore toen. “Pas na zijn derde huwelijk, met Miet, hebben we Wilfried helemaal zien openbloeien. Dat was een sprookje dat zich voltrok. En neen, mijn vrouw Julie heeft niet voor Cupido gespeeld. Zij heeft hen enkel op een toevallig moment samengebracht.”
Luc Dhoore laat een echtgenote, vijf kinderen, 19 kleinkinderen en twee achterkleinkinderen na. De bekendste is zijn zoon Michaël, die schepen van Ruimte in Genk is. “Wij zijn dankbaar voor wat hij heeft gedaan heeft, voor ons en voor de samenleving. Hij is nooit een tafelspringer geweest maar we weten wel dat hij overal graag gezien was. Dat merken we ook aan de reacties die we nu krijgen. Mijn vader had ook een nauwe band met de verschillende gemeenschappen in Genk.”
Het afscheid van Luc Dhoore vindt plaats in intieme kring.