Andreas Vesalius

Andreas Vesalius werd in 1514 in Brussel geboren als Andries Wytinck van Wesele. Hij studeerde in Leuven, Parijs en Padua. Als arts en anatoom bestudeerde en vertaalde hij de leer van Galenus (arts, 2de eeuw na Chr.), die de toestand van menselijk lichaam en geest zag afhangen van het (on)evenwicht tussen de vier voornaamste lichaamssappen, slijm, bloed, gele gal en zwarte gal.

Vesalius week later af van deze leer na zijn eigen anatomische onderzoeken van dode lichamen die hij kreeg toegewezen, meestal van ter dood veroordeelden. Hij dissecteerde deze lijken tot in de kleinste details.

Als eerste prepareerde hij beenderen tot een anatomisch skelet. Zijn zevendelig werk ‘De humani corporis Fabrica’ wordt nog steeds beschouwd als een wereldberoemd meesterwerk. Hij behandelde in elk van de zeven boeken een bepaald deel van het menselijk lichaam: spieren, aderen, organen, hersenen, hart en longen, zenuwstelsel… Na onbegrip en kritiek van de Galenus-aanhangers trok hij zich terug uit de wetenschappelijke wereld. Hij werd lijfarts van Keizer Karel V en later van diens zoon Filips II. Na een scheepsreis met veel averij en ontberingen, stierf hij in 1564, waarschijnlijk aan scheurbuik, op het Griekse eiland Zakynthos en werd er begraven. Tal van ziekenhuizen en medische instellingen zijn naar Vesalius vernoemd.

...Ne man bè e scherrep meske...