CEO Herman Nijns: “Wie flexibel is, vindt snel een goede job”
“De economische schade door corona hebben we al goedgemaakt. Dit jaar willen we opnieuw fors groeien en 365 mensen aanwerven, om zo nog meer mensen aan werk te helpen.” Herman Nijns, CEO van Randstad Group Belgium, blikt terug op een horrorjaar.
Al zes decennia is Randstad een naam die klinkt als een klok. Met 20 miljard euro omzet en bijna 40.000 medewerkers in 38 landen was de groep ook vorig jaar de grootste HR-dienstverlener ter wereld. Met een omzet van 1,4 miljard euro, een kwart marktaandeel, 2.300 medewerkers en 145.000 uitzendkrachten op jaarbasis is dat in ons land niet anders.
Veel minder bekend bij het grote publiek is de CEO van Randstad in België, Herman Nijns (54). Geboren in Geetbets en wonend in Linter (tussen Tienen en Sint-Truiden) is hij een halve Limburger. Nijns doorliep bij Randstad alle niveaus om er in 2005 CEO-Belgium te worden. De jaarresultaten van 2020 zijn dan ook de ideale aanleiding voor een interview met deze aimabele man.
U zoekt zelden de spotlights, maar in Limburgse werkgeverskringen kent men u maar al te goed.
Herman Nijns: “Ik zit in de werkgroep bedrijfsdirecteurs van VKW Limburg en sinds vier jaar ben ik ook bestuurder bij Voka Limburg. Ik ben dan wel CEO in België en Luxemburg, ik woon op een zucht van Limburg en kom hier graag.”
Een CEO die al 23 jaar bij hetzelfde bedrijf zit, het is eerder zeldzaam.
“Ik kom uit een bescheiden landbouwersgezin van tien kinderen, en ben de op een na jongste. Verder studeren was niet vanzelfsprekend, maar gelukkig kreeg ik een studiebeurs. Voorts ging ik elke zomer twee maanden lang als arbeider werken. Dat was nodig maar niet altijd even prettig. Of heeft u al eens in volle zon roofing op een dak gelegd? (lacht). Het maakte wel dat ik in Brussel vertaler Deens-Engels kon gaan studeren.”
“We moeten dringend iets
doen aan de schaarste
op de arbeidsmarkt, want corona heeft die niet
opgelost. Chauffeurs, technici en verpleegsters, het blijven knelpuntberoepen”
Herman Nijns
CEO Randstad Group
Belgium
Deens?
“Denemarken zat toen bij de Europese Economische Gemeenschap en men zei me dat daar toekomstmuziek in zat. Na vier jaar was ik afgestudeerd en ben ik één zomer naar Denemarken getrokken om daar te werken. Maar alles is daar zo verschrikkelijk duur. Ik ben dus snel teruggekeerd.”
“Door een krantenadvertentie ben ik in 1988 gaan solliciteren bij Interlabor Interim in Leuven. Dat bedrijf had toen veel naambekendheid door Suzanne, de naam van de consulente die steevast in elke reclamespot of op affiches werd gebruikt. Ik mocht er als consultant aan de slag. Tien jaar later fuseerden Randstad en Interlabor. Vandaag heb ik het hier nog altijd heel erg naar mijn zin. We zijn gegroeid van een uitzendbedrijf naar een bedrijf dat onder meer outplacement, loopbaanontwikkeling en huishoudhulp met dienstencheques aanbiedt.”
Ondertussen bent u al 15 jaar CEO. Hoe kijkt u terug op het voorbije horrorjaar?
“Bij het uitbreken van de coronacrisis eind maart is alles als een roetsjbaan naar beneden gegaan. In april zaten we plots op 40 procent minder omzet. Waar we dagelijks gemiddeld 50.000 uitzendkrachten aan de slag hebben, zakte dat aantal toen plots naar 30.000.”
Dat moet u slapeloze nachten hebben gekost?
“Het overkomt me niet vaak, maar toen die eerste lockdown op 17 maart werd afgekondigd, heb ik een nacht wakker gelegen. Ik stelde onmiddellijk drie prioriteiten. Eén: het bedrijf intact houden en onze medewerkers beschermen, want zij maken de business. Twee: wie bleef werken, moest dat veilig kunnen doen. We beslisten dan ook om grotendeels over te schakelen op thuiswerk. En drie: onze personeelskost moest snel en drastisch worden afgebouwd. We hebben meteen onze 200 tijdelijke, flexibele contracten stopgezet, en vanaf 1 april zijn we in (parttime) technische werkloosheid gegaan. Dat gebeurde solidair, op alle niveaus van het bedrijf. Toen er weer perspectief kwam, hebben we ons volledige personeel begin juli opnieuw aan de slag laten gaan. Die technische werkloosheid heeft ons, als gezond bedrijf, door deze crisis geholpen. Dat maakt dat we op het einde van het jaar weer op het niveau van begin 2020 zaten. Onze mensen hebben dan ook een enorme veerkracht getoond.”
Uitzendwerk is goed voor 80 procent van jullie business. Waar zit de rest?
“Via het systeem van dienstencheques hebben we 6.500 huishoudhulpen bij 30.000 particuliere klanten aan de slag. Daarnaast detacheren we 2.000 hoogopgeleide specialisten inzake IT, engineering, marketing en HR naar bedrijven. Ten slotte verzorgen we ook de outplacementtrajecten en individuele begeleidingen voor 21.000 mensen op jaarbasis en rekruteren we jaarlijks zo’n 3.000 vaste medewerkers via onze werving- en selectieafdeling.”
Hoe heeft de Limburgse arbeidsmarkt het vorig jaar gedaan?
“Ik heb Limburg de voorbije jaren in positieve zin zien evolueren. Hoewel hier nog altijd veel productie-, logistieke en voedingsbedrijven zijn - gelukkig maar, en nee, niet alleen omdat zij veel meer beroep doen op uitzendarbeid - is het economisch weefsel na de sluiting van Ford sterker geworden.
Daarvan getuigen de bijna 1.000 Limburgse kmo’s die we vandaag als klant hebben. Samen met grote spelers als H.Essers, Scania, Tessenderlo Chemie en Nike zijn die goed voor 5.500 uitzendkrachten van Randstad. Dat is één procent van de constante totale tewerkstelling in deze provincie.”
Wat kan beter?
“We moeten dringend iets doen aan de schaarste op de arbeidsmarkt, want corona heeft die niet opgelost. De mismatch tussen vraag en aanbod blijft groot. Chauffeurs, technici, verpleegkundigen… het blijven knelpuntberoepen, in Vlaanderen en in Limburg.”
Wat is de oplossing?
“Eén: bedrijven moeten zich niet blijven focussen op dat ene ideale profiel maar flexibeler rekruteren. Twee: opleidingen binnen en buiten bedrijven moeten we veel beter faciliteren. De grote uitdaging zijn de laaggeschoolden. Zij hebben intensieve opleiding en begeleiding nodig. Ook de Vlaamse overheid kan hier zeker een tandje bijsteken. Drie: de arbeidsmobiliteit. In Limburg willen mensen vaak dicht bij huis werken. Dit veroorzaakt extra krapte op die arbeidsmarkt. Een betere mobiliteit is hier de oplossing. Ik heb het dan
over goed openbaar vervoer en de voltooiing van de Noord-Zuid. En vier: minder complexiteit tussen de verschillende statuten op onze arbeidsmarkt.”
De Vlaamse overheid en de VDAB weten wat doen.
“Ja, maar zij niet alleen. Net daarom vind ik het bijzonder spijtig dat de uitzendsector te vaak op de tweede plaats komt. In tegenstelling tot Nederland doet men hier te weinig beroep op onze expertise. Een voorbeeld: momenteel hebben wij trajecten lopen om werklozen om te scholen tot zorgmedewerkers. Plots kondigt de minister van Volksgezondheid een nieuw plan in deze richting aan. U mag twee keer raden wie daar niet bij werd betrokken.”
Uitzendarbeid is dan ook een tijdelijke job, geen structurele oplossing.
“Dat klopt niet. Weet u dat 40 tot 50 procent van onze uitzendkrachten op termijn een vast contract krijgen bij het bedrijf waar ze zijn begonnen? H.Essers heeft sinds 2017 al 500 mensen aangeworven die daar via uitzendarbeid zijn gestart. Vorig jaar hebben we ook heel wat mensen van een job naar een andere begeleid. Wij bieden bedrijven talent aan, en daar is echt vraag naar.”
Kunnen pas afgestudeerden ook bij jullie terecht?
“Natuurlijk. Sinds vijf jaar hebben we een samenwerking met universiteiten waarbij we jonge afgestudeerden naar een job begeleiden. Voor laatstejaars proberen we dan weer een studentenjob te ‘versieren’ in een bedrijf uit hun studiegebied. Vaak leidt dit snel tot een vast contract. In de plaats van te gaan tappen in den Ambiorix (een Leuvens uitgaanscafé, nvdr.), krijgen jongeren met dit soort relevante bijbanen sneller voeling met de arbeidsmarkt. Iedereen wordt daar beter van.”
Als de coronacrisis één pluspunt heeft, is het dat we massaal zijn gaan thuiswerken.
“Klopt. Ook wij hebben dat gedaan omdat onze technologie er klaar voor was. De volgende stap is een betere cybersecurity. Bedrijven moeten hun data veel beter afschermen. Daarnaast geloof ik dat 80 tot 90 procent van de bedrijven thuiswerk deels gaat blijven toestaan. Door medewerkers meer vertrouwen te geven, krijgen die meer vrijheid en comfort. Laten we dat dus ook doen.”
Het gerucht gaat dat Randstad na 400 contacttracers nu ook uitzendkrachten aan de 158 vaccinatiecentra gaat leveren?
“Dat klopt. Wij zijn gevraagd om er een aantal te bemannen met administratief en logistiek personeel, met technici, veiligheidspersoneel… maar ook met managers en zorgkundigen.”
Met verpleegsters dus?
“Weet u dat wij vorig jaar, naast heel wat artsen, ook het equivalent van duizend fulltime zorgkundigen hebben ingezet? En ja, dat gaat ook over mensen met een parttime job die gedurende een bepaalde periode iets willen bijverdienen. Uitzendarbeid is heus niet enkel een lapmiddel om laaggeschoolden aan een tijdelijke job te helpen.”
Na het ‘verloren’ jaar 2020 wil Randstad België dit jaar ongetwijfeld weer aanknopen met de groei van de voorgaande jaren?
“Dit jaar willen wij minstens 10 procent groeien. Daarom gaan we ook 365 mensen extra aanwerven. Immers, als de steunmaatregelen opdrogen, zullen er sowieso bedrijven over de kop gaan waardoor mensen naar een nieuwe baan moeten zoeken. Maar er is perspectief: van de 100 mensen die spontaan onze arbeidsmarkt wegens pensionering verlaten, stromen er maar 83 nieuwe in. Daarom wil ik besluiten met een positieve boodschap: wie wil bijleren en zich ietwat flexibel opstelt, vindt snel een goede job. Absoluut.”
“Ik geloof dat
80 tot 90 procent van de bedrijven thuiswerk deels gaat
blijven toestaan”
Herman Nijns
CEO Randstad Group
Belgium