Chris Durkin: “Ik wou terugkeren naar de States, maar De Ridder praatte me weer moed in”
In zijn thuisland staat Chris Durkin al langer te boek als een hot soccer prospect, een groot voetbaltalent. In ons land moet hij zijn naam nog maken. Het beste voorbeeld daarvan was de stadionspeaker in Lokeren-Temse die zijn achternaam op z’n Frans -‘Durkain’uitsprak bij het aflezen van het wedstrijdblad. STVV-coach Peter Maes twijfelt er echter niet aan dat zijn stofzuiger op het middenveld een grote carrière tegemoet gaat.
De jonge Amerikaan stroopt altijd de mouwen op en zo zien ze het graag in Haspengouw. Maar Durkin brengt meer op de mat dan loopvermogen en strijd. Zijn sterke persoonlijkheid is zeldzaam voor een jongen die begin deze week 21 kaarsjes mocht uitblazen. Remember de afgang in Beerschot, waar hij het na de 6-3nederlaag als enige kwam uitleggen tegenover de pers. “Ik zal nooit weglopen van problemen”, zegt hij er zelf over.
Wanneer ben je eigenlijk voetbal begonnen?
met
Chris Durkin: “Toen ik een jaar of drie was. Met mijn vader trapte ik balletjes in de tuin van ons huis in Hampton, Virginia. Daar is het allemaal begonnen. Mijn vader is de belangrijkste persoon in mijn carrière. Hij heeft er alles aan gedaan om me zo goed mogelijk bij te staan. Met raad en daad, maar hij kocht voor mij bijvoorbeeld ook de beste schoenen.”
Was het ook je vader die ervoor zorgde dat je in je jeugdjaren in een oudere leeftijdscategorie moest aantreden?
“Ja, hij ging altijd op zoek naar manieren om mij te testen, mijn niveau op te krikken. Op mijn twaalfde trok ik naar Argentinië voor een trainingskamp. Op mijn veertiende mocht ik stage lopen bij Sparta Rotterdam. Zo wilde hij me al op jonge leeftijd uit mijn comfortzone halen en me vertrouwd maken met andere culturen.”
Speelde je vader ook voetbal?
“Ja. Voetbal was in zijn tijd niet populair in Amerika, maar hij was er wel gepassioneerd mee bezig. In zijn jonge jaren speelde hij University Soccer in de hoogste divisie in New York. Daarna ging hij als detective werken voor de luchtmacht. Een tijdlang werkte hij in Zuid-Korea, daar speelde hij ook in de voetbalploeg van de luchtmacht.”
Naar wie keek de jonge Chris Dukin op?
“Mannen als Landon Donovan en Clint Dempsey, twee van de beste spelers die het Amerikaanse elftal ooit gehad heeft. Maar ik keek ook op naar Ben Olsen, een clubicoon van DC United mijn eerste trainer daar.”
en
Bij de grootste club uit Washington tekende je al op je zestiende je eerste profcontract.
“Mijn eerste club was Richmond Kickers, een tweedeklasser. Op mijn dertiende sloot ik me aan bij DC United. Niet evident, want we woonden in Richmond en Washington lag op twee uur rijden. Voor mijn ouders en grootouders was dat een grote opoffering. Vier keer per week moesten ze taxi spelen. Maar ik moest de stap wel zetten, want DC United was de enige MLS-club (Major League Soccer, de Amerikaanse hoogste divisie, nvdr.) in de buurt.”
Laten we eens terugkeren naar de uitwedstrijd in OH Leuven. Met