Gianni Savio, goudzoeker met duizend sponsors

Ook al bevindt hij zich duizend kilometer verder aan de andere kant van het mobieltje, de begroeting is als vanouds hartelijk. Gianni Savio (72) is zo Italiaans als maar kan zijn, met een leven dat leest als een schelmenroman. Eerst werd hij bijna profvoetballer – Giovanni werd Gianni ter ere van Gianni Rivera, de legendarische speler van AC Milan –, daarna rolde hij via zijn grootvader dan toch in de wielersport. Opa koerste, was kampioen bij de onafhankelijken en liet zijn kleinzoon een kleine onderneming in fietsmateriaal na. Maar de versmachtende concurrentie met Azië deed kleinzoon Gianni andere paden bewandelen. Hij stichtte zijn eigen team, werd bondscoach in Colombia en Venezuela, importeerde talenten richting Europa en deed ook nog eens jonge Italianen

in de profsport debuteren. Patrick Lefevere weet Savio wonen: uit zijn huidige ploeg reden Masnada en Ballerini hun eerste profkoersen voor Androni Giocattoli. Sir Dave Brailsford (Ineos Grenadiers) plukte zowel Egan Bernal als Ivan Sosa weg bij de Italiaan.

“En het volgende talent ligt alweer vast”, lacht Savio. “Heb je iets om te schrijven? Santiago Umba, Colombiaan, achttien geworden in november vorig jaar. Ik had zelfs de handtekening van zijn ouders nodig om hem zijn eerste profcontract te laten tekenen. Explosief, snel en hij overleeft de hellingen. Een natuurtalent van wie je over een jaar of vier veel zal horen.”

Netwerk

De Piëmontees is een begrip in Zuid-Amerika, vooral in Venezuela en Colombia. Al meer dan dertig jaar schuimt hij het continent af naar goudklompjes. “Ik heb er door de jaren een netwerk opgebouwd van mensen die mij contacteren als een talent zich aandient. U mag niet vergeten dat ik Colombiaans bondscoach was toen Santiago Botero wereldkampioen tijdrijden werd bij u in België. Zo maak je vrienden. Als ik nu een tip krijg uit Colombia, neem ik altijd contact op met mijn goede vriend Hector Urrego, een collega van jou bij het radiostation RCN, maar zelf ook oud-wielrenner. Hector geeft me bijkomende inlichtingen en dan neemt mijn intuïtie het over. Bernal bijvoorbeeld werd ook aangeboden bij twee teams uit de World Tour, maar ze twijfelden. Ik niet. Waarom ze bij mij komen? Omdat ik hen help als ze naar Europa overkomen. Ik heb hier, niet ver van Turijn, een hotel gevonden waar ze worden opgevangen en ik weet wat ze nodig hebben.”

Davide Ballerini

Maar er is niet enkel de ZuidAmerikaanse link. Ook in Italië geniet Savio aanzien en introduceerde hij bijvoorbeeld Davide Ballerini in het profpeloton, net als Fausto Masnada, allebei nu rijdend voor Deceuninck-QuickStep. “Masnada heeft al vaak gezegd dat hij zonder mij niet langer coureur zou zijn. Ballerini heb ik na zijn zeges vorige week nog een berichtje gestuurd. Dankzij jou heb ik hier vandaag gewonnen, was zijn antwoord. Bij mij rijden ze zonder druk. Jongeren beetje bij beetje in het peloton introduceren is voor mij belangrijker dan resultaten.”

Neem dat maar met een korrel zout. Savio glimt als geen ander als zijn coureurs winnen en de eerste zeges voor 2021 zijn alweer binnen - in Venezuela, wat had u gedacht -, en dat met een bont allegaartje: 11 nationaliteiten voor 21 renners. “En toch heb ik nog nooit een Belg in mijn ploeg gehad. Mocht ik dat doen, dan moet ik meteen het programma aanpassen. Maar met Colombiaantjes op kasseien rijden… Geen goed idee! In mijn huidige ploeg zit er maar één die van kasseien houdt: Ziga Jerman, winnaar van GentWevelgem voor beloften in 2018. Een talent, uiteraard.” Maar ondanks alles is er dit jaar geen plaats voor zijn Androni Giocattoli in de Giro. “Una vergogna, een schande. De voorbije vier seizoen waren we de beste Italiaanse profploeg, wonnen we de Italiaanse beker, domineerden we mee de Europe Tour. En vorig jaar had ik nog twee renners op het eindpodium: traguardi volante (de tussensprints, nvdr.) en de meeste kilometers in de aanval. Ik zou het appreciëren mocht u signaleren wat voor een onrecht ons is aangedaan.”