Chris Rock als peetvader in vierde seizoen van ‘Fargo’
De eerste drie seizoenen van ‘Fargo’ werden enorm populair en verzamelden in totaal 51 prijzen. Straks kan u op Canvas beoordelen of het vierde seizoen even sterk en geestig is. Even voorproeven.
“Na dertig afleveringen is het niet slecht om de dingen door mekaar te
schudden”
Noah Hawley
Schepper Fargo
Voor het vierde seizoen van de zwartkomische misdaadserie Fargo, gebaseerd op de gelijknamige film van Joel en Ethan Coen, moet je niet bij Netflix zijn. Dat is het gevolg van de overname van 21st Century Fox door Disney. Betaaltelevisiekanaal FX en FX Productions, eigendom van Fox en producent van de Fargo-reeks, verhuisden immers mee. Nu de streaming wars pas goed zijn begonnen, was het ondenkbaar dat Disney het vierde seizoen zou overlaten aan concurrent Netflix. Via MGM, dat de reeks had aangekocht en de verdeelrechten bezit, belandt ze dus op Canvas. Wat kan u verwachten? Het vierde seizoen, dat volgens de geplogenheden een afzonderlijk verhaal vertelt, wijkt meer af van de vorige seizoenen en de film. Het is het eerste seizoen dat niet in Minnesota, North Dakota of South Dakota speelt, maar in Kansas City in Missouri. Er wordt bovendien verder teruggekeerd in de tijd. De eerste drie seizoenen speelden respectievelijk in 2006, 1979 en 2010. Het verhaal van seizoen vier is gesitueerd in 1950, toen veel Afro-Amerikanen naar steden in het noorden uitweken om het moordende racisme van het diepe zuiden te ontlopen. Toch zijn al de seizoenen van de serie én de film inhoudelijk met mekaar verbonden.
Psychopathische verpleegster
Centraal staat het mulatmeisje Ethelrida, de dochter van een begrafenisondernemer. In de eerste afleveringen blijf ze nog op de achtergrond. Het overheersende conflict speelt tussen een Italiaanse maffiabende (met Francis Ford Coppola’s neef Jason Schwartzman als Don) en een Afro-Amerikaanse gangsterfamilie (met komiek Chris Rock als peetvader) die een vreemde overeenkomst hebben gesloten. Ze wisselden mekaars zonen uit zodat geen enkel bendelid het in zijn hoofd zou halen om gekke dingen te doen. Maar zoals altijd in de Fargowereld duiken er personages op die het voorspelbare tot spaanders slaan. Zo is er een psychopathische verpleegster (Jessie Buckley), een Italiaanse fascist (Salvatore Esposito, Genny uit de serie
Gomorrah), twee ontsnapte vrouwelijke gevangenen, een corrupte politieman met het syndroom van Gilles de La Tourette (Jack Huston) en een mormoonse federale agent (Timothy Olyphant). De toon voelt nog steeds heel ironisch aan en schepper Noah Hawley bedacht hilarische momenten. Maar gezien seizoen vier verder afdwaalt van het plaatsje Fargo in North Dakota en het er iets ernstiger aan toe gaat, krijg je de indruk dat Hawley de reeks meer open wilde trekken. In het verleden had hij al toegegeven dat hij nog uit andere films van de gebroeders Coen inspiratie zou plukken. En ja, dit vierde seizoen lijkt dichter aan te leunen bij Miller’s Crossing (1990), een meer traditionele gangsterfilm van de Coens, dan Fargo (1996). Hawley geeft toe dat hij zich niet wilde vastpinnen op het origineel: “Fargo is voor mij meer een gemoedstoestand of een bepaalde toon dan een specifieke locatie. Na 30 afleveringen is het niet slecht om de dingen door mekaar te schudden. Er zullen mensen zijn die vinden dat seizoen vier niet als Fargo aanvoelt. Maar indien ik het anders had gedaan, zouden mensen ongetwijfeld gezegd hebben dat ik mezelf herhaal.”