“Wij zijn geen borstvoedingsmaffia”
Bijzonder tafereel in de Uiltjesklas van Freinetschool Op Stelten! in Dilsen-Stokkem. Vanaf mei zal daar de derde tweeling instappen. En alsof dat nog niet opmerkelijk genoeg is, krijgen de tweelingen nog alle drie borstvoeding van hun mama.
Het is een gezellige drukte wanneer de zes kindjes, met leeftijden van 2 tot 3,5 jaar, allemaal samen aan het spelen zijn. Maar het klikt, ook tussen de mama’s. “We hebben elkaar leren kennen via de school en de opvang waar de kindjes als baby naartoe gingen, en zo ontdekt dat we veel gemeen hebben.” Zo vonden de mama’s elkaar onder meer in hun visie op borstvoeding. Alle drie geven ze namelijk nog steeds borstvoeding aan hun tweelingen, zelfs al gaan die al naar school.
“Toetie drinken”
“Dat ik borstvoeding wilde geven, stond altijd al vast”, zegt Kirsten Bollen (31), mama van Kamiel en Leon (2,5). “Bij mijn oudste dochtertje heb ik dat ook gedaan. Ik weet wel nog dat ik het destijds ook heel vreemd vond toen ik een kleuter bij de mama aan de borst zag, omdat ik het nog nooit gezien had. En nu doe ik het zelf. Je groeit er gaandeweg in.”
“Ook ik had op voorhand geen leeftijd in gedachten”, zegt Fabienne Kortooms (33), mama van tweelingmeisjes van 3,5 jaar. “Ik heb vier kinderen. Mijn oudste dochter is 8 jaar, en ik ben sinds haar geboorte eigenlijk al non-stop borstvoeding aan het geven.” Volgens Fabienne denken mensen onterecht dat borstvoeding bij kleuters uitzonderlijk is, omdat ze het nooit zien. “Als je kindje van drie nog borstvoeding krijgt, wil dat niet zeggen dat je de hele dag met een kind aan de borst rondloopt. De meesten drinken dan alleen nog thuis, voor of na het slapen. Of het is een troostmomentje wanneer ze zich pijn doen of als ze ziek zijn. Meestal niet langer dan een minuutje.”
“Bij mij drinken ze na school nog even om tot rust te komen”, zegt Kirsten.
“Oh, bij mij vragen ze er nog geregeld achter”, zegt Anne Sleven (34), mama van de tweejarige Xias en Niyah, die vanaf mei bij de andere tweelingen in de klas komen. “’Mama, toetie drinken!’ klinkt het dan.” En inderdaad, ook tijdens ons gesprek komen de kinderen er tussen het spelen door geregeld om vragen.
Allebei tegelijk?
“Die van mij kibbelen ’s avonds om wie eerst mag drinken”, lacht Fabienne. “Liefst laat ik hen tegelijk drinken, omdat dat het snelst is. Maar als ik zelf ook nog een verhaaltje moet voorlezen, dan gaat dat niet.” Kirsten houdt er dan weer niet van om haar twee kindjes tegelijk te voeden. “Ik kan het moeilijk omschrijven, maar ik vind dat echt een vervelend gevoel.” Toch zul je deze mama’s niet horen zeggen dat borstvoeding alleen maar rozengeur en maneschijn is. “Oh nee, echt niet”, zegt Fabienne. “Bij mijn oudste heb ik de eerste drie weken borstvoeding gegeven terwijl ik kloven had, tot bloedens toe. Dat was verschrikkelijk. Maar eens je door de eerste zes weken heen bent, wordt het geweldig.” Ook voor Kirsten was het begin zwaar. “Elke nacht zei ik dat ik ermee wou stoppen. Maar mijn vroedvrouw had gezegd dat ik nooit ’s nachts een beslissing mocht nemen. En dat heeft enorm geholpen, want overdag ging het dan weer beter.” Bovendien is het bij een tweeling nog wat pittiger. “Ze hebben nooit op hetzelfde moment honger, ook ’s nachts niet”, zegt Kir
“Ik vond het destijds ook heel vreemd toen ik een kleuter bij de mama aan de borst zag. En nu doe ik het zelf”
Kirsten Bollen
Mama van Kamiel en Leon (2,5)
sten. “Maar toch vind ik het nog minder werk dan met flesvoeding. Je moet ’s nachts niet naar de keuken om een flesje op te warmen. Als ze bij jou slapen, moet je zelfs je bed niet uit. Je kan je melk nooit vergeten als je de deur uit moet, en ze is bovendien altijd warm.” (lacht) “Maar je moet je wel echt helemaal geven”, vult Fabienne aan. “De eerste zes weken ben je zowat elk uur aan het voeden. Een etentje thuis met wat vrienden zit er dan echt nog niet in.” De sleutel om het vol te houden, is volgens de mama’s steun van je omgeving. “Van partner en familie, maar ook van een lactatiekundige, het consultatiebureau en borstvoedingsvereniging LLL”, zegt Anne. “En correcte informatie!” Kirsten knikt meteen: “Het eerste wat de vroedvrouw na mijn bevalling tegen mij zei, was: ‘Borstvoeding aan een tweeling? Nee mevrouw, dat gaat niet.’ Mijn man en ik hebben echt moeten aandringen.”
Taboe
Volgens de mama’s hangt er bovendien nog een veel te groot taboe rond borstvoeding in het openbaar. “Mijn oudste zoon heeft tot 5,5 jaar borstvoeding gekregen”, zegt Anne. “Hij was nog maar acht maanden toen ik hem eens aan een tafeltje naast het zwembad aan het voeden was, en ik zag dat iemand naar mij wees. ‘Kijk wat die daar aan het doen is!’ Gelukkig was ik toen al vrij zelfzeker. Als dat in de eerste weken gebeurd was, dan was ik er kapot van geweest. Maar ik zou mijn kind nooit laten huilen van de honger omdat ik me schaam.”
“Ik legde in het begin meestal een doek over mijn kindje heen als ik aan het voeden was”, zegt Kirsten. “Omdat ik me zo onzeker voelde. Maar eigenlijk gaat het zoveel makkelijker zonder.” “En met doek valt het bovendien net nog meer op”, valt Fabienne haar bij. “Hoe vaak mensen al gedacht hebben dat mijn kindje tegen mij aan sliep, terwijl ik het eigenlijk aan het voeden was. Zo is het ook met kolven. Ik heb dat al gedaan op restaurant, terwijl ik met anderen aan tafel zat. Of op een volle trein. Het kan gewoon subtiel onder mijn trui. Het is echt niet zo dat mijn kolfapparaat dan op tafel ligt.”
Coronavaccin
Volgens de mama’s zijn er dan ook alleen maar voordelen aan borstvoeding. “Je kindje krijgt om te beginnen de nodige antistoffen mee”, zegt Fabienne. “Ik heb zelf Covid-19 gehad, en de tweeling heeft de antistoffen via de moedermelk meegekregen. Ze zijn dus eigenlijk al gevaccineerd.” (lacht) “Daarnaast ben je heel intens met je kindje bezig, doordat het zo vaak bij je ligt”, zegt Kirsten. “Dat schept een band. Al wil ik daarmee zeker geen afbreuk doen aan de band die mama’s die flesvoeding geven met hun kindje hebben.” “We zijn inderdaad absoluut geen borstvoedingsmaffia”, benadrukt Fabienne. “Elke mama moet doen waar ze zich goed bij voelt.”
De drie mama’s delen hun verhaal om borstvoeding te normaliseren, en in de hoop dat er in de toekomst meer steun komt voor mama’s die voor borstvoeding kiezen. Dan denken ze bijvoorbeeld aan meer begrip voor kolven of voeden op het werk. “Je hebt als mama het recht om twee keer per dag een halfuurtje te kolven of je kindje te gaan voeden tijdens het werk”, zegt Kirsten. “Maar veel werkgevers weten dat gewoon niet, waardoor veel mama’s stoppen met borstvoeding wanneer ze weer gaan werken.” “Of wanneer de kindjes naar de crèche gaan”, vult Anne aan. “Want ook niet elke crèche is even goed mee met het borstvoedingsverhaal.”