Hondeluk

midden tussen twee identieke, even smakelijk uitziende hooischelven geplaatst wordt, van de honger zal omkomen, omdat hij niet weet welke schelf hij moet kiezen. Wanneer ik Nessie voor haar ontbijt van twee walletjes zie eten, kan ik me onmogelijk voorstellen hoe zij volgens een Buridan-scenario zou verhongeren. In een wedstrijd ‘hond versus filosoof’, wint de viervoeter altijd.

* * *

Voor Kachina volg ik een ander ontbijtritueel. Zij heeft van mijn vrouw geleerd dat ze eerst drie keer een pootje moet geven – rechts, links, rechts. Het valt me op hoeveel krachtiger haar rechterpoot is. Blijkbaar bestaan er bij honden, zoals bij mensen, ook ‘rechts- en linkspotigen’.

* * *

Enkele dagen nadat het was beginnen dooien, wandelde ik opnieuw met Nessie naar de vijver, benieuwd wat ze zou doen op de plek waar ze even met de voorpoten op het ijs had gestaan.

Blijkbaar had ze goed onthouden dat het water bevroren was, want na enige aanmoediging, zette ze een voorpoot kordaat op de vijver. Ze schrok hard toen ze na enkele seconden koude nattigheid gewaar werd. Ik voelde me wat schuldig toen ze me beteuterd aankeek.

* * *

Voor de hondenwasbeurt had mijn vrouw de leren halsband van Kachina afgenomen. Ik vond hem de volgende dag in de badkamer. Terwijl ik ermee naar beneden liep, rinkelden de naamplaatjes die aan de halsband hangen.

Niettegenstaande ik besefte dat Kachina niet in de buurt was, keek ik op telkens ik het geluid hoorde, alsof ze plots was komen opdagen. De ‘Hond van Pavlov’, dat was ik.

* * *

Beide honden kijken graag tv. Kachina ligt dan languit in de zetel, maar Nessie waant zich een mens en zit rechtop naast me, met een sofakussen in de rug.

Soms wil ik haar vragen wat ze ervan denkt, wanneer ze beelden van een veel ruimere wereld ziet voorbijflitsen. Nu mijn buitenwereld door het virus ingrijpend verkleind is, begrijpen wij elkaar beter.

* * *

Nadat ik het bevroren regenwater uit de kruiwagen had gekiept, renden de honden als gekken door de tuin met grote stukken ijs in de muil.

Het is de natuur van een retriever om te ‘retrieven’. Nessie kwam binnen met een brok ijs die ze voor mijn voeten wilde deponeren. Toen ik ervoor bedankte, legde ze de geweigerde gift op het rooster van de verwarming waar het ijs kon smelten. Hoe vaak heb ik het logische denkvermogen van onze viervoeters al niet onderschat?

* * *

Hoe meer ik erover nadenk hoe minder ik de reden begrijp waarom de hond zo trouw blijft.

Abbas Kiarostami (1940-2016); ‘Walking with the Wind’ (2001); p. 154

* * *

Hond en mens, mens en hond, het moet een van de oudste bondgenootschappen uit de geschiedenis zijn.

Het is ons wonderlijk geluk dat we van honden kunnen leren om betere mensen te zijn. Het is gewoon hondeluk.

Good luck en tot ziens,

Uw trouwe dienaar, FB