“Er ligt stof op mijn tafel”
Het tafelvoetbal lag het voorbije jaar - op twee maanden na - compleet stil. “Met mondmasker spelen en de handvatten telkens ontsmetten is niet leuk. Op mijn tafel ligt zelfs al stof”, zegt Michael Smulders.
De 31-jarige Perenaar is meervoudig Limburgs en Belgisch kampioen en pakte in 2019 zelfs goud op het WK voor mindervaliden.
“Voor het tafelvoetbal is de coronacrisis nefast, net nu onze sport een beetje in de lift zat. Ik hoor dat sommige spelers en zeker ploegen gaan afhaken.” Zelf kwam Smulders de voorbije maanden ook amper aan spelen toe, maar aan stoppen denkt hij niet. “Ik heb thuis een tafel (kostprijs circa 2.200 euro, nvdr.), maar in je eentje trainen gaat snel vervelen. Anderen kunnen wel uren aan een stuk oefenen op een bepaalde beweging. Nu ik alleen in een appartement woon, kan ik wel eens een vriend uitnodigen, maar de afgelopen maanden heb ik amper vijf keer gespeeld. Er ligt inderdaad al stof op mijn tafel. In de zomer hebben we even kunnen hervatten, maar dat was niet zo leuk. Altijd spelen met mondmasker op en telkens de handvatten ontsmetten...”
In Limburg zijn een honderdtal tafelvoetbalploegen, verdeeld over vier reeksen. Zij spelen normaal competitie van september tot eind april. “En dan zijn er nog de tornooien. Maar rijk word je daar niet van. Als je 250 euro in een weekend haalt, mag je heel tevreden zijn.”
Smulders heeft gelukkig nog een andere uitlaatklep. “Inderdaad, karpervissen. Vorig jaar werden we vijfde op het Benelux-kampioenschap. Nu ga ik met mijn broer wel eens vissen. Dat mag gelukkig nog wel. Toch mis ik het sociaal contact, het gezever tijdens de matchen. Ja, ik hoop dat de cafés snel weer open gaan.”