Wetenschap en feiten

Op 18 maart is het precies een jaar geleden dat het coronavirus ons land in een eerste lockdown duwde. Weinigen hadden toen durven vermoeden dat dit duivelse c-beestje een jaar later nog altijd zo onverzettelijk zou zijn. Naast de economische ravage is ook de menselijke schade ondertussen niet te overzien. Zelfs als corona hen niet in hun portemonnee of thuissituatie raakt, gaan steeds meer mensen gebukt onder depressieve klachten, angsten, eenzaamheid en gevoelens van uitzichtloosheid. Psychologen zijn zozeer overbevraagd dat ze hun wachtlijsten sluiten. Met de eerste troostende lentedagen achter de rug, kijken we dan ook met bijzondere belangstelling uit naar het Overlegcomité van vrijdag. De Vlaamse jeugdkoepels smeken dat de maatregelen voor kinderen, jongeren, scholieren en studenten worden versoepeld. Zij vinden steun bij Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) en de groenen. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez gaat nog enkele stappen verder. Hij wil de avondklok en het reisverbod op de schop, en een heropening onder strikte voorwaarden van de horeca tegen de lente. Ook andere sectoren voeren de druk op premier Alexander De Croo en de regeringsleiders van de deelstaten serieus op.

Dat minister van Volksgezondheid

Frank Vandenbroucke (sp.a) zondag al duidelijk maakte dat versoepelingen ten vroegste pas over drie weken kunnen - dan moet er meer zicht zijn op de Britse variant - heeft weinig indruk gemaakt. In het land der blinden dat België heet, is éénoog allesbehalve koning. Een ervaren politicus als Alexander De Croo weet dit. En dus koos hij gisteren de vlucht vooruit, met een eerste, uitgebreide toelichting over de coronasituatie in ons land. Met (fysieke) ruggensteun van wetenschappelijke experten als Steven Van Gucht en Niel Hens gaf hij een verrassende inkijk in de machinekamer en de manier waarop die energie van cijfers en statistieken tot beslissingen leidt.

Op het einde van de persconferentie weigerde de premier evenwel een conclusie te maken. Dat was ook niet nodig. De cijfers en modellen spreken voor zich: pas vanaf mei zullen we voldoende zekerheid hebben dat versoepelingen niet tot een nieuwe piek leiden. We zullen dus nog wat geduld moeten hebben, zeker nu het aantal coronabesmettingen opnieuw stijgt. Die onuitgesproken conclusie zal opnieuw tot een storm van protest leiden, zeker nu ongefundeerde meningen en opinies steeds meer terrein winnen van wetenschap en feiten. Alsof deze laatste niet krankzinnig genoeg zijn?