Echte Loonse stroop… met ananas
Het Loonse stroopassortiment heeft er tijdens de krokusvakantie een exotische smaak bijgekregen: ananasstroop. Uniek, maar hoe Limburgs nog? “Appelen en peren uit Haspengouw,
ananas uit de Carrefour van Borgloon”, lacht stroopstokerszoon Gert Bleus.
Het geslaagde experiment in de ambachtelijke stroopstokerij in Wellen begon met een grapje. “Hoe spreek je ananas uit in het Engels, waar ligt de klemtoon: ánanas of anánas?” Zo vroeg vader Johny Bleus (69) onlangs aan zijn zonen, terwijl het Haspengouwse fruit heftig pruttelde in de koperen ketel.
Naar de 150 jaar oude ambacht en traditie uit de streek stookt de familie Bleus vooral peren en appelen. De voorbije decennia kreeg het streekproduct er nog fruitige smaakjes bij, gaande van rode bessen en aardbeien tot kersen en rode biet, allemaal van Limburgse bodem. Maar die Engelse ananas – pineapple dus –, die fascineerde de jongens. “Zo’n exotisch en tropisch smaakje kan tijdens deze staycation het vakantiegevoel doen heropleven, al is het maar tussen de boterham of op de pannenkoek”, lacht Gert.
Zo gezegd, zo gedaan. De krokusvakantie werd aangegrepen voor het denkwerk en de productie. Een recept bestond niet. In de tropen in Zuid-Amerika en Zuidoost-Azië stoken ze geen stroop van ananas. Een voorafgaand exotisch experiment met bananen draaide uit op een droog papje. Mango lukt wel, maar de smaak springt er niet echt uit. Ervaren meester-stoker Johny en zoon Raf vulden de koperen ketel op gevoel.
De recepten zitten in hun hoofd, niets staat op papier.
Pijnlijke vingers
“Eerst een laag appelen, voor de pectine, om te dikken. En dan 50 procent ananas”, vertelt Raf. Probleem: de machines kunnen verse ananas in dikke schil niet verwerken. “Dat hebben we opgelost via de Carrefour in Borgloon. Daar konden we 2.000 blikjes ananasschijven op sap kopen, zonder toegevoegde suiker en zonder bewaarmiddelen. Onze stroop moet puur blijven. Die blikjes hebben we allemaal een voor een geopend. Dagenlang hadden we pijnlijke vingers”, lachen de broers Raf en Gert.
Maar de ananasstroop was de pijn waard. “Ik vind ’m echt lekker. Op het einde heb ik nog wat peer toegevoegd. En een kleine hoeveelheid bessen en krieken voor wat zurigheid, en wat suikerbiet voor een zoete toets. De smaakbalans moet goed zitten. De ananasstroop proeft ook echt naar ananas, op een natuurlijke manier.” De vader en zijn zonen zijn trots op hun ontdekking. “De prikkelende sensatie in je mond na het eten van een ananas komt volledig tot zijn recht met deze stroop. Mocht deze smaak een succes blijken, willen we verse ananas verwerken. Dan zetten we onze broer Tom – industrieel ingenieur – aan het werk om een machine in elkaar te knutselen om de harde schil en kern probleemloos te verwijderen.”
Stroop verkoopt weer verrassend goed. “Een tijdlang had stroop een oubollig imago, maar een veel beter product is er niet. Stroop is puur fruit, zonder toevoegingen”, zegt vader Johny.
De beperkte oplage Loonse ananasstroop – in de webshop voor 3,65 euro – is de veertiende smaak in het assortiment van de familie Bleus. Het meisje op het dekseltje, Larissa Bleus, droomt wel nog van zoete druivenstroop.