De Waalse roep naar déconfinement
Het woord confinement, lockdown, bestaat al vijf eeuwen in het Frans. Het slaat op gevangenen die in hun cel moeten blijven wegens wangedrag of ziekte. Sinds maart vorig jaar kent die betekenis een onverwachte uitbreiding. Bizar genoeg kwam het woord déconfinement in de woordenboeken nergens voor. Tot een paar maanden geleden. En deze week meer dan ooit in Wallonië en Brussel. Want, ça
craque de tous les côtés, ‘de dijken breken’, berichten alle media. Toen ik verleden weekend door Namen wandelde hoorde ik ongewoon gejoel door de open ramen van nogal wat flats. Ongewoon in covidtijden althans. Met het mooie weer, met de coronacijfers die – zogezegd – dalen, denkt men in het zuiden alleen nog maar aan la vie d’avant.
Zelfs regeringspartij Ecolo, die tot nu toe de strakke lijn voorstond, laat die varen. Zo pleit de groene minister van Cultuur Bénédicte Linard voor events met 200 mensen in de openlucht en 100 in een zaal, en dit vanaf 15 maart. Ook haar voorzitster Rajae Maouane (foto) acht het moment rijp om vrijer te gaan leven, want “de Belgen hebben al grote inspanningen geleverd, men weet steeds meer over het virus en er wordt veel gevaccineerd”. De twee andere Waalse regeringspartijen MR en PS zeggen al langer hetzelfde. De bekendste Waalse epidemioloog, Yves Coppieters (ULB) beaamt: “De varianten blijken minder gevaarlijk dan gevreesd. Versoepelingen in maart kunnen.”
De politiek en blijkbaar ook de experten reageren in functie van de publieke opinie die haar bevrijdingsdrang hierdoor bevestigd ziet, een vicieuze cirkel. Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke wordt hierbij steeds meer als een overdreven pessimist genoemd. Daarom was de persconferentie van premier De Croo gisteren zo essentieel. Hij boorde op zijn eigen, elegante manier, de “meningen zonder wetenschappelijke basis” van zijn coalitiegenoten de grond in. De harde cijfers blijven hard. Als men de situatie van nu vergelijkt met de eerste déconfinement in juni 2020, ziet men dat er toen 30 ziekenhuisopnames per dag waren, vandaag 120. Het aantal positieve tests bedroeg toen 1, 71 procent van het geheel, nu 5, 70 procent. Besluit: vóór 1 april en liefst nog vóór 1 mei, niets lossen. Op één uitzondering na, alstublieft: het verbod op niet-essentiële verplaatsingen. Ik heb net 2 dagen in het mooie Limburg doorgebracht. Om op de grens in HamontAchel ‘De Draad’ te gaan bekijken – de elektrische omheining uit WO I –, stuurde de GPS me onverwacht even door Nederland. Als het parket meeleest: Waze zou de 250 euro boete moeten betalen, ik niet. Dus ja: weg met de gesloten grenzen! U ziet: elke Waal – mezelf inbegrepen – wil versoepelen.