Druk bezocht Hartjesbos opent deur voor Koesterhuis
Het Limburgse Hartjesbos is drie maanden na de opening al
druk bezocht. Het is een plek voor ouders die een kindje verloren dat te jong was voor een officiële erkenning. Bovendien geeft het bos aanleiding tot andere initiatieven, zoals plannen voor een Koesterhuis.
Op de grens tussen Genk en HouthalenHelchteren ligt het Hartjesbos, een plek die veel betekent voor ouders die een kindje verloren. Dat weet ook Teresa Ubachs, ambassadrice van het Hartjesbos, die zelf een kindje verloor. “Dit is een plek voor ouders van kindjes die voor hun 155ste levensdag zijn overleden”, zegt ze. “Dat betekent dat het kindje niet wordt ingeschreven in het officiële bevolkingsregister. Het verlies van een kindje is al bijzonder zwaar om te dragen, maar dat het niet erkend wordt, zorgt voor een bijkomende psychische klap, zowel bij vrouwen als bij mannen. In het Hartjesbos kan je in alle rust een plek geven aan je verlies. We hebben gemerkt dat hier nood aan was. Ik krijg heel veel mails waarin dit initiatief wordt toegejuicht. Het gaat dan vooral om mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Ik heb begrepen dat het bos nog verder wordt afgewerkt met een bankje en een bord. Dat zou de herkenbaarheid ervan ook vergroten.”
Koesterhuis
Shanti Van Genechten van de vzw’s Sterrenkinderen en Kinderwens omarmt het Limburgse project. Ze is ervan overtuigd dat het Hartjesbos mensen helpt om negatieve gevoelens om te zetten in iets positiefs. Ook de Christelijke Mutualiteit engageert zich om het probleem bespreekbaar te maken en te erkennen. “We zitten momenteel in een verkennende fase”, zegt Anneleen Bollen van CM. “We moeten nog uitzoeken hoe we dit als mutualiteit naar de praktijk kunnen vertalen.” Campus O3 in Genk gaat na of er een ‘Koesterhuis’ geopend kan worden in de lokalen van de vestiging aan de Jaarbeurslaan. “Zeg maar een huis voor lotgenoten. Dat zou dan vooral op vrijwilligers draaien”, gaat Teresa verder. “Daarnaast heeft het nieuws over de opening van het Hartjesbos ertoe geleid dat ik nu geregeld sessies mag geven aan studenten Verpleegkunde over hoe ze best omgaan met mensen rouwen om het verlies van een ongeboren kind.”
Ondersteuning
Ten slotte liet het Wit-Gele Kruis een vroedvrouw opleiden om mensen die een kindje verloren mentale ondersteuning te bieden. “Klopt”, zegt Kathleen Vanholen, coördinator van het Vroedvrouwenteam van het Wit-Gele Kruis. “Elke Knoops ondersteunt gezinnen die hun kindje voor de geboorte verloren. Zij begeleidt ook haar collega’s. Ze zorgt vooral voor die eerste psychische hulp, die is heel belangrijk. Voor alle duidelijkheid: onze vroedvrouwen zijn geen psychologen. Als we merken dat mensen te diep zitten, zullen we doorverwijzen naar hulpverleners die daarin gespecialiseerd zijn.”