Jelte Maan: “De Russen zijn van een andere categorie, we hebben niks te verliezen”
Amper drie dagen na de verloren bekerfinale staat Maaseik voor een volgende, op papier nog zwaardere opgave: de halve finale (heen) van de CEV Cup, in en tegen het stinkend rijke Sint-Peterburg. “Dat is een club van een andere categorie”, weet ook Jelte Maan. “We hebben dus niks te verliezen.”
Niks te verliezen. Dat is het grote verschil met de bekerfinale van zondag. Toen was het wél van moeten tegen Roeselare. Na negen jaar moest die cup nog eens naar Maaseik komen. Het werd echter een flop van jewelste. En dat zinderde maandag nog duidelijk na in de groep.
“Het was zo al een heel zware reis (Maaseik was 15 uur onderweg, nvdr.). En die verloren finale maakte het nóg zwaarder”, beaamt Maan (34). “Nu ja, misschien was het wel goed om ons één dagje echt klote te voelen. Dinsdagochtend zijn we weer met goede moed opgestaan. Misschien is het wel goed dat we zo snel een nieuwe match hebben.” Dinsdag 13.00 uur. Het vriest stenen uit de grond in Sint-Petersburg. -17 graden geeft de thermometer aan. De gevoelstemperatuur ligt door de snijdende wind nog een pak lager. Toch wagen we ons met Jelte Maan naar het nabij gelegen voetbalstadion van Zenit. Een imposante tempel. Snel een paar fotootjes nemen en dan vliegensvlug weer naar de warme lobby van het Arena Otel, waar we ons met de aanvoerder aan een tafeltje nestelen. Ideaal voor een babbel over het verleden, het heden en de toekomst.
VERLEDEN
De laatste keer dat Maaseik nog eens bij de laatste vier in Europa zat, dateert alweer van 2010. Toen ook in de CEV Cup, maar wel in de vorm van een Final Four. Voor eigen volk zelfs. Greenyard verloor in de halve finale van Odintsovo (1-3), maar won een dag later wel de strijd voor het brons van Piacenza (3-1).
“Die Final Four leefde toen enorm in Maaseik”, herinnert Maan, die er toen ook al bij was, zich nog “Eén: we speelden thuis. Twee: Wout Wijsmans was er met Cuneo ook bij. In zo’n Final Four komt er meestal alleen volk kijken naar de thuisploeg, maar door Wout was het ook in de matchen van Cuneo vol huis. Het was dan ook een dikke tegenvaller dat we slechts brons pakten. Odintsovo was een heel degelijk team, maar zeker niet uitzonderlijk. Er lagen zeker kansen voor ons. Maar toch gingen we onderuit. Daardoor misten we een knalaffiche tegen Wijsmans in de finale. Ook persoonlijk blik ik met slechte herinneringen terug op die Final Four. Fysiek voelde ik me toen slecht. Ik sukkelde met de rug en had uitstralingen naar mijn benen. Ik speelde tegen Odintsovo met een inspuiting, maar haalde bijlange mijn beste niveau niet.” Maaseik moest daarna elf jaar wachten op een nieuwe halve finale. “Eigenlijk is daar een simpele uitleg voor: sinds 2011 hebben we altijd de groepsfase van de Champions League gespeeld. Toch een trap hoger. Ook op dat niveau hebben we mooie dingen laten zien, maar er de halve finales bereiken is natuurlijk een ander paar mouwen. Nu ik erover nadenk: ik heb twee keer CEV Cup gespeeld met Maaseik en twee keer hebben we de laatste vier gehaald. Best een mooie statistiek, niet?” Zeker zo straf: het feit dat Maan er elf jaar later nog steeds bijloopt. “Dat wil vooral zeggen dat ik nu een oude kerel ben (lacht). Maar ook dat ik honkvast ben en dat ik toch wel een manier heb gevonden om mijn niveau al die jaren vast te houden.”
HEDEN
Geen Final Four in deze editie van de CEV Cup, wel een heen- en terugmatch tegen Sint-Petersburg. Een topclub in Rusland, met een gigantisch budget (sponsor Gazprom pompt jaarlijks zo’n 15 miljoen euro in de club, Maaseik moet het met een klein miljoen doen) en een zevental internationals in de rangen. Maan: “We moeten er niet flauw over doen: Sint-Petersburg is torenhoog favoriet. Kijk naar hun budget, naar hun spelerslijst: dat is een andere categorie hé. We hebben dus niks te verliezen, de Russen wel. Weet je, we beschikken dit seizoen wel over een team met veel individuele klasse. Daarom durf ik toch zeggen dat we niet kansloos zijn. Gaan we hier winnen? Die kans is klein. Maar elke set die we kunnen pakken, moeten we meenemen. Want in onze eigen hal is veel mogelijk. Hoeveel ploegen zijn er de laatste jaren in Maaseik komen winnen? Niet zo veel, hoor (Maaseik won tien van zijn vijftien laatste thuismatchen, nvdr).” Caoch Banks zei onlangs dat dit de sterkste groep is die hij bij
Maaseik onder zijn hoede heeft gehad. En dat kan Maan alleen maar beamen. “Dit is misschien wel de meest talentvolle groep die ik hier in al die jaren heb meegemaakt. Maar hebben wij ons beste volleybal al laten zien? Nee! Er zit nog marge op deze groep. We moeten ervoor zorgen dat al die kwaliteiten samenkomen tot één geheel. Iets wat zondag in de bekerfinale absoluut niet het geval was. Talent alleen volstaat niet.” De aanvoerder moest dit seizoen al een paar keer op de bank beginnen. Ook zo zondag in de bekerfinale. “Soms begrijp ik het, soms niet. In de bekerfinale kon ik de keuze van de coach wel volgen. Al had hij me misschien iets eerder moeten inbrengen. Thuis tegen Roeselare, in de competitie, startte ik ook niet. Toen was ik wel echt pissig. De matchen ervoor speelde ik sterk. In Las Palmas hielp ik de partij als invaller kantelen en tegen Menen haalde ik ook een hoog niveau. Toch zat ik op de bank. Ben ik dan de meest gezellige persoon? Nee. Haalt dat iets in me naar boven? Blijkbaar wel. Betekent dat ik altijd op de bank moet beginnen? In mijn ogen niet.”
TOEKOMST
Een clubspeler in hart en nieren, die Maan. Bezig aan zijn dertiende(!) seizoen bij Greenyard en ook helemaal gesetteld in Maaseik. Maar zijn contract loopt na dit seizoen wel af.
“Ben ik de meest gezellige persoon als ik op de bank moet zitten? Nee. Haalt dat iets in me naar boven? Blijkbaar wel”
Jelte Maan
Aanvoerder Maaseik
“Er zijn nog geen gesprekken geweest”, aldus Maan, die in de bekerfinale als invaller zowaar topscorer was. “Ik vermoed dat het bestuur eerst wil weten wat het budget voor volgend seizoen is, hoe groot de financiële impact van corona is. Ik snap dat, maar ik wil natuurlijk ook graag iets weten. Mijn lichaam kan nog wel een seizoen door, hoor. Elders gaan spelen? Goh, zeg nooit nooit. Al heb ik weinig zin om een stap terug te zetten. Ik wacht nu even op Maaseik. Misschien zeggen ze wel: bedankt, we hebben je niet meer nodig. Misschien zien ze me in een andere rol. Commercieel of zo. Of misschien willen ze me toch nog een jaartje houden. We zien wel.” De Nederlander is alvast begonnen met zijn reconversie en heeft zich op de drank gestort. “Ik ben met een online groothandel in sterke dranken, alles behalve wijn en bier, begonnen. Ik ben zaakvoerder van de Belgische tak van Right Spirits, een Nederlands bedrijf. Een heel interessante wereld. Heel divers en leerrijk. Enig probleem: we zijn vorig jaar in maart gestart in België. Net toen corona uitbrak (zucht). Het staat dus allemaal nog op een laag pitje. Hopelijk kunnen we in april, mei eindelijk echt van start gaan.”