“Mijn wiegende stijl? Het ergste is dat ik dat zelf niet besef”
Niemand weet wat voor koers de aangepaste Amstel Gold Race vandaag wordt en Mauri Vansevenant al helemaal niet. “Vanmorgen hebben we de verkenning gedaan”, vertelt hij via Zoom. “Cauberg, Geulhemmerberg, Bemelerberg, ik ken dat van zien. Die namen had ik al gehoord, maar het is de eerste keer dat ik er nu op gereden ben.”
Aangename kennismaking?
“Als je die bergjes één of twee keer op rijdt op verkenning zijn die niet superlastig, maar in de koers is het dertien keer na elkaar. Moordend. Er is tussenin heel weinig tijd om te herstellen. Ja, het is een relatief korte wedstrijd. 220 kilometer in plaats van 260 kilometer. Een uur minder koers, maar dat gaat weinig verschil maken, zeker in een wedstrijd waar positioneren zo belangrijk is. Op die smalle baantjes rekt het peloton de hele tijd uit. Iedereen zal op zijn plaats zitten.”
Jij bent uitstekend in vorm toonde je in de Ronde van het Baskenland. In de laatste etappe finishte je als tiende, net achter de wereldtop.
“Op zich wist ik dat ik meestal goed herstel in een rondje van een week. Bij de beloften en in mijn eerste rittenkoersen bij de profs lukte dat altijd al. Maar die laatste etappe was toch een aangename verrassing. Ik reed mee met de mannen van de Tour. Weer een stap gezet, een grens verlegd. Ik was content.”
Je lijkt een enorme progressie te hebben gemaakt. Je pa zei dat het geen stap vooruit was, maar eerder een ‘monsterjump’.
“Alles komt dit jaar een beetje samen: een goeie winter en een ploeg waar ik me super goed in voel. Deceuninck-Quick-Step is een beetje familie geworden.” “Sowieso hebben mijn eerste profkoersen vorig jaar de motor doen groeien. Ik voel dat ik meer body krijg. Het hart en de longen zijn wat kloeker geworden. Neen, veel spieren zijn er nog niet bij gekomen. Je kan me nog altijd door het sleutelgat trekken.”
Komt er dit jaar al een eerste grote ronde?
“Dat is nog vroeg, maar de Vuelta is een mogelijkheid.”
Roglic, Pogacar of Valverde, weten die ondertussen wie Mauri Vansevenant is? Komen die met jou praten in het Baskenland?
“Praten zat er niet in, daarvoor reed iedereen teveel op de limiet. Geen idee of ze mij kennen, daar lig ik niet wakker van. Liever niet eigenlijk, dan krijg ik wat meer ruimte. (lacht)”
Je stijl bergop spreekt tot de verbeelding. Je wiegt ontzettend met je bovenlichaam. Niet aerodynamisch, zeggen experts.
“Ik heb dat van nature. Maar ook hier is het al veel verbeterd. Op rustige momenten in de koers houd ik mijn positie goed vast en spaar ik energie. Maar als ik op de limiet zit, begin ik te harken, te schudden en te trekken. Misschien is dat niet aerodynamisch, maar ergens is het ook mijn sterkte. Ik gebruik iedere spier in mijn lichaam. Ik haal veel vermogen uit mijn rug, uit mijn armen. Mijn hele lijf werkt mee. (lacht)”
Michel Pollentier, jouw voormalige ploegleider, had dezelfde stijl. Hij zegt dat het voor hem averechts werkte toen hij die probeerde aan te passen.
“Dat geloof ik. Mochten ze mij