Solidariteit

Een todesflut, een doodsvloed. Zo noemen de Duitsers de ongeziene waterstroom die verschillende dorpen in het land van de kaart heeft geveegd en al aan zeker 165 mensen het leven heeft gekost. Ook in ons land is een natuurramp met 36 doden ongezien. Aangezien 70 mensen nog altijd vermist of onbereikbaar zijn, zal dit aantal wellicht oplopen. De Cel Vermiste Personen en de hulpdiensten zijn alvast gestart met het gericht zoeken naar lichamen. Dat wordt een aartsmoeilijke opdracht: het zoekgebied is immens groot, de plaatsen waar gezocht moet worden zijn nog altijd erg gevaarlijk, en de waterstroom heeft slachtoffers mogelijk kilometers ver meegesleurd. Hoewel de opruiming pas is gestart, zullen we ook uit deze ramp lessen moeten trekken. Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) wil de hervorming en besparingen bij de Civiele Bescherming alvast herbekijken. Ze bepleit ook een ‘leercommissie’ die ons beter voorbereidt op extreme weerfenomen. Ook de verzekeringssector zal noodgedwongen in de spiegel moeten kijken. Meer dan ooit heeft deze sector de morele plicht om zich flexibel op te stellen en vaart te maken zodat de duizenden slachtoffers hun leven zo snel als mogelijk kunnen heropbouwen. Dat geldt voor de nabestaanden van de vele doden, voor al diegenen die dakloos zijn geworden, voor de duizenden gezinnen en ondernemers wiens inboedel werd beschadigd, maar ook voor de vele landbouwers wiens oogst werd vernietigd. In die zin komt het pleidooi van de Limburgse liberale parlementsleden Steven Coenegrachts en Hilde Vautmans om de constructiefouten uit het Rampenfonds en de brede weersverzekering te halen, geen dag te vroeg.

Tot het zover is, kunnen en moeten we ons optrekken aan de immense solidariteit die dezer dagen overheerst. De depots kunnen de toevloed aan spullen amper aan, maar liefst 8.500 vrijwilligers hebben zich al gemeld bij Rode Kruis-Vlaanderen. Hoewel voornamelijk Wallonië zwaar werd getroffen, toont ook Vlaanderen zich van zijn meest warme en vrijgevige kant. Na corona en het EK overwint ook nu ‘tous ensemble’. Vandaag, op onze nationale dag van rouw, zal dit duidelijk zichtbaar worden: op het middaguur gaat het hele land een minuut stilte in acht te nemen en zullen de hulpdiensten hun sirenes laten loeien. We kunnen niet iedereen helpen, maar iedereen kan iemand helpen. Solidariteit is wat ons bindt. En zo hoort een samenleving ook te zijn.