“Een cantus? Nooit meegemaakt”
Voor het eerst sinds hun medailleraces waren Hanne (24) en Stijn Desmet (25) nog eens op de campus in Diepenbeek. Het shorttrack bracht hen in hun tienertijd naar Hasselt, waar ze hun middelbaar afwerkten aan Kindsheid Jesu. Daarna ging Hanne voor handelsingenieur studeren, broer Stijn een jaar later voor industrieel ingenieur. De combinatie van de unief met het shorttrack hebben ze nooit opgegeven, ook al werden hun studies daardoor wel long track: Hanne is al acht jaar bezig en rekent op nog drie of vier jaar. Stijn hoopt volgend jaar klaar te zijn.
Voor gewone studenten komen de examens eraan. Voor jullie ook?
Hanne: “We zitten er nu midden in. Ik ben eerstesemestervakken aan het inhalen.”
Stijn: “Ik heb een paar praktijktaken moeten afleggen en ben volop aan het bijbenen voor de examens van volgende maand.”
Het moment om jullie studiegenoten nog eens terug te zien?
Stijn: “Ik kom elk jaar wel klasgenoten tegen, maar het zijn telkens weer andere. Door mijn langzame traject zijn ze allemaal voor mij afgestudeerd. Er zijn nu ook veel meer online mogelijkheden. Vroeger kwam ik nog naar Hasselt op kot voor twee of drie maanden per jaar, maar nu niet meer. We blijven nu thuis en pakken de trein naar Hasselt als het nodig is.”
Hoe kijken jullie terug op jullie Hasseltse periode?
Hanne: “Onze mama is met ons naar hier gekomen toen we nog in de middelbare school zaten. Eens we naar de universiteit gingen, zijn we alleen gaan wonen. Dat was leuk: met de Belgen samen trainen en naar school gaan, alles dicht bij elkaar. Maar we waren toen al ernstig bezig met onze sport, veel studentenleven hebben we niet meegekregen.”
Stijn: “Het was heel bijzonder dat schaatsen op hoog niveau kon in België. De Schaverdijn in Hasselt was echt een unieke kans voor ons. Dankzij de combinatie met de universiteit hebben we vier jaar echt op gang kunnen komen, om daarna de volgende carrièrestap te zetten in Heerenveen.”
Hanne: “We hebben onze studies gekozen in functie van Hasselt. Toen we naar het buitenland trokken, hadden we van universiteit kunnen veranderen, maar daar was geen reden toe. We hadden hier de goeie connecties, alles is hier goed geregeld.” Stijn: “Mijn richting bestaat ook in Sint-Katelijne-Waver, vlak bij thuis. Ik heb overwogen om te switchen, maar het was beter om hier te blijven.”
Hoe zijn de TD’s en de cantussen in Hasselt?
Stijn: “Ik zou het niet weten, want ik heb geen enkele meegemaakt. Hanne misschien?” Hanne: “Ook nooit. Toen we jonger waren, geloofden we echt dat én uitgaan, én sporten niet mogelijk was. We hadden maar één doel: shorttrack. Nu zijn we iets lakser geworden en vinden we dat ontspanning ook moet kunnen in de rustige momenten. Genieten van dit glaasje bubbels mag nu even.”
Waar staan jullie in jullie studietraject?
Hanne: “Ik ben in 2014 begonnen en zit dus in mijn achtste jaar. Ik hoop klaar te geraken voor de volgende Olympische Spelen. Volgens ons contract bij
Sport Vlaanderen moeten we professioneel met onze sport bezig zijn en mogen we maar tussen de 12 en 27 studiepunten opnemen (een normaal studiejaar bestaat uit 60, nvdr). De voorbije twee jaar heb ik bijna niets gedaan gekregen. Nu gaat het iets sneller, maar in maart is er weer het WK in Seoel.” Stijn: “Ik was snel begonnen: mijn eerste jaar heb ik bijna in één
Hanne Desmet Brons op Winterspelen jaar afgewerkt, omdat ik toen nog in Hasselt trainde. Maar vanaf de verhuis naar Nederland is het vertraagd. Volgend jaar ben ik klaar. In acht jaar, in plaats van vier.”
Hanne: “Stijn is net een betere student dan ik.”
Als jullie naar wedstrijden en stages reizen, zitten er dan cursussen in de koffer?
Stijn: “In het begin is dat even zo geweest. In Heerenveen hou ik het een klein beetje bij, maar op wedstrijd neem ik geen boeken meer mee.” Hanne: “Bij mij is het sport van juli tot maart en studies van april tot juni. Als je echt wil presteren, vergt de combinatie te veel energie. Shorttrack is niet alleen fysiek, je moet er ook je hoofd bij houden. Ik focus volledig op mijn sport en pak na maart de studies weer op. Dan ben ik heel blij dat ik mijn hoofd weer kan gebruiken en een beetje denkwerk kan doen.”
Nu jullie aan de wereldtop staan, heb je dan niet zoiets van: foert, dat diploma hoeft niet meer.
Hanne: “Het is maar schaatsen he. Wij kunnen niet stoppen met werken na onze carrière. Stoppen zonder die bachelor was nooit een optie. Nu ik die op zak heb, denk ik soms wel: moet dat nu echt?”
Stijn: “Het voelt nuttig om iets te hebben om op te focussen als het schaatsen even wat minder is. Zo is er nooit echt leegte. Ik kan me nu moeilijk voorstellen wat werken als ingenieur is. Dat wil ik eerst eens meemaken. Daarna beslis ik of ik daarin doorga, of liever iets in de sport wil doen.”
Jullie trainden de laatste vier jaar in Heerenveen. Gaan jullie na de examens weer terug?
Hanne: “Het contract is nog niet ondertekend, maar we hebben wel groen licht gekregen om daar een jaartje te blijven. Er wordt nu onderhandeld over de details. Hun coach is weg, de onze ook, want Pieter Geysel gaat niet langer over en weer naar Heerenveen, waar hij onze coach was en ook de Nederlanders wat hielp. Hoe het er precies gaat uitzien, weten we nog niet. Maar wij mogen blijven. Na de examens komen er trainingskampen in Frankrijk of Italië met de Nederlandse groep. Vanaf juli of augustus staan we weer op het ijs in Heerenveen.”