Ex-prof N’Koyi na racisme-rel terug bij Turkse Rangers
Patrick N’Koyi (33) is terug bij Turkse Rangers. “Ik vertrok in Nederland omdat een ploegmaat van mij een tegenstrever racistisch toesprak”, vertelt de ex-spits van FC Eindhoven, Fortuna Sittard, Petrolul Ploiesti en Rapid Boekarest. “Maar hier voel ik veel respect.”
De Congolese Nederlander moet het scoringsprobleem oplossen bij Turkse Rangers. Sinds zijn terugkeer scoorde de Genkse tweedeprovincialer (2B) zeven keer in twee duels… maar N’Koyi mikte nog niet raak.
“Die goaltjes komen eraan. Beloofd. Al moet ik zeggen dat ze er momenteel op training ook niet echt lekker invliegen. Het vreet wel aan me, al heb ik voor hetere vuren gestaan. Dus blijf ik er relatief rustig onder.”
Respect
Dat respect belangrijk is voor de spits, blijkt uit de reden voor zijn terugkeer. “Na de promotie met Turkse Rangers naar tweede provinciale ging ik aan de slag bij de amateurs van FC Eindhoven. Dat had meerdere redenen. Ik kwam in het verleden uit voor hun profteam, zij gaven me de mogelijkheid om een trainerscursus Uefa C te volgen én ik werd één van de trainers van de elite U13. De club kwam alle beloften na. Maar op het ogenblik dat een ploegmaat van mij een tegenstrever meermaals racistisch toesprak, vroeg ik om duidelijkere afspraken. Die kwamen er niet. Waardoor ik weg wilde. Waar je roots ook liggen, iedereen verdient het om met respect behandeld te worden. Dus keerde ik terug naar de Rangers.”
Uit een profbestaan van elf jaar heeft N’Koyi mooie herinneringen. “Ik had mijn beste jaren een kleine tien jaar geleden bij Fortuna Sittard, waarna ik een transfer versierde naar de Roemeense clubs Petrolul Ploiesti en Rapid Boekarest. In de Europa League spelen of een assist krijgen van topvoetballer Adrian Mutu, het zijn jongensdromen. Omdat ik rond mijn 27ste echt wel door had dat ik niet de nieuwe Cristiano Ronaldo was, koos ik voor exotischere bestemmingen. Zo was ik op proef in Thailand, stond ik kort onder contract bij het Indonesische Maduro en bij Grindavik uit IJsland, waar The Blue Lagoon mijn chillspot werd.”
Keuze tussen vier landen
Net als iedere voetballende papa hoopt N’Koyi dat zijn vierjarig zoontje in zijn voetstappen treedt.
“Ik was een betere voetballer dan mijn vader én ik hoop dat die lijn zich verderzet”, lacht hij. “Of hij dan international wordt? Wie weet. Hij heeft overigens de keuze tussen vier landen. Mijn twee kinderen zijn geboren in België, hun mama is een Roemeense en ik ben een Nederlander, die geboren werd in de Congolese hoofdstad Kinshasa.”
Johan Ella Ella nam zaterdag in stijl afscheid van Esperanza Pelt. De 26-jarige Fransman, auteur van de winning goal tegen Zwarte Leeuw, begint immers aan een nieuw avontuur als profvoetballer bij Bolikhamxay FC in... Laos. “Ik ga mijn twee kinderen wel een hele tijd moeten missen.”
Laos. Een land met 7,5 miljoen inwoners in Zuidoost-Azië. In dat buurland van onder andere China, Thailand en Vietnam ligt de voetbaltoekomst van Johan Ella Ella.
“Zoals zovele jongens droomde ook ik ervan om ergens als profvoetballer aan de bak te komen”, legt de Franse spits uit. “Via mijn jeugdtrainer bij Olympique Lyon is de bal aan het rollen gegaan. Hij is me altijd blijven volgen en was ook al een paar keer komen kijken. Esperanza gunt mij deze kans van harte en was ook heel meegaand. Ik ga Esperanza wel missen. De mensen hier hebben veel voor mij gedaan en ook de supporters zijn super. Maar dit is een jongensdroom, deze kans kon ik niet laten liggen.” Sportief verantwoordelijk Frank Goossens zag Ella Ella liever blijven, maar beseft ook dat de club hem zo’n kans niet mag ontnemen. “Johan woog echt op een defensie en was de
“Ik vertrok in Nederland omdat een ploegmaat van mij een tegenstrever racistisch toesprak”
Patrick N’Koyi