“Een detective mag iedereen schaduwen, ook een rechter of agent”
hangen dat er gefilmd wordt. Het is een grijze zone, frustrerend”, erkent Antonio. “Ik heb nu een rechter gehad die de beelden van de verborgen camera toch aanvaardde: het doel heiligde de middelen. Die camera’s stonden daar niet om iemand naakt te zien, het ging om winkeldiefstal. Ik gebruikte het ook al tegen thuisdiefstallen. Er zijn genoeg gevallen van poetsvrouwen die à volonté jatten, en niet zo’n klein beetje. Dat ging soms om duizenden euro’s. De daders zijn gepakt dankzij verborgen camera’s.”
“We doen ook sweeping van kantoren en huizen om afluisterapparatuur op te sporen. Je hebt veel mensen die zich inbeelden dat er iets is. Anderen wilden een tap op hun eigen toestellen.”
Ongure milieus
Af en toe is Mirabile target voor leerling-detectives: “Je moet de kneepjes van het schaduwen leren. Als je constant aan iemands kont hangt, hebben die het binnen vijf minuten door. Met de auto volgen, is ook niet makkelijk, met al die stoplichten en rotondes. Het geeft veel stress.”
Verdien je goed de kost als privédetective? “Ik zeg je eerlijk: het is niet gemakkelijk”, gaat Antonio verder. “Ervaring en een goeie reputatie zijn belangrijk. Dan doen advocaten beroep op je, krijg je goeie mond-tot-mondreclame. Ik heb veel collega’s uit Gent en Antwerpen die klanten naar mij sturen omdat ze mij bekwamer vinden voor bepaalde opdrachten. Ik spreek verschillende talen en werk ook in het buitenland - Spanje, Italië, Frankrijk - als het nodig is.”
“Je maakt van alles mee, plezante en minder plezante dingen, zoals parentale ontvoeringen. Of je raakt verzeild in een zaak waar ook de politie mee bezig blijkt. Ik mag niet met politie samenwerken, da’s verboden. Soms weet ik meer dan de politie, ik ga anders te werk. Zeker in bepaalde ongure milieus. Voor verzekeringsfirma’s moet je daar soms navraag doen over verdwenen lease-auto’s of aangiftes van schade of zo.”
Intimidatie
Vertellen die milieus meer tegen een privédetective dan tegen een agent? “Ja en nee. Je hoort aan mij dat ik Limburger ben, van Italiaanse afkomst. Als ik in Antwerpen iemand van die mannen moet ondervragen, staan ze met vijf man klaar en beginnen ze direct te intimideren: ‘Gij zijt van Limburg, ik ken daar veel mensen…’ Ik zeg dan: ‘Vriend, luister, ik ken ook veel mensen. Ik kom hier vragen stellen, ik heb niks te verbergen. Je bent niet verplicht me te antwoorden, als je niks wil zeggen, even goeie vrienden, maar dreig me niet af.’”
“Ik ben van Maasmechelen en Genk, ik weet hoe die mannen praten, snap je? Je moet de feeling hebben om die gasten de juiste richting in te krijgen, hen wat vertrouwen geven”, doceert Antonio. “Je moet een beetje van je afbijten en weten op welke manier, want anders… Ik ben al bedreigd. Voor sommige opdrachten draag ik een kogelvrij vest onder mijn jas.”
“Als je deze job doet, moet je niet bang zijn, wel altijd alert. Niet de grote jan uithangen, dit is geen cowboyfilm. Ik hoef het u niet te zeggen: er zijn mannen die handgranaten gooien en schieten. Zelf ben ik niet gewapend. Mijn présence, mijn praten, da’s mijn wapen”, poneert de detective. “Ik wil mijn familie toch een beetje beschermen op een of andere manier. Mijn huis zit vol camera’s, ik wil geen risico’s. Soms bellen ze: ‘Ik weet wie gij zijt, ik weet waar ge woont!’ Ik zeg dan: ‘Oké, fijn voor u, ik weet ook waar gij woont en uit welke hoek dit komt.’ Dat soort dingen komt voor.”
Psycholoog
De diensten van AM Investigations kosten 65 euro per uur en 60 cent per kilometer. “Het varieert van zaak tot zaak, het kan meer zijn in weekendof nachttarief. Maar ik doe mijn job met hart en ziel, het is een passie. Als ik het alleen voor het geld zou doen, was ik al lang gestopt”, zegt Antonio. “Ik moet dikwijls psycholoog spelen, dat kan ik u garanderen. Ik wil klanten helpen, begeleiden, goeie raad geven. Ik wil ze zeker niet nog meer in de ellende duwen. Een goeie detective zal ook niemand in gevaar brengen.”
“Ik heb een zaak gehad van een Tsjetsjeense vader die me vroeg zijn weggelopen meerderjarige dochter terug te vinden. Ik startte een onderzoek en heb haar gelokaliseerd. Het meisje vertelde me dat ze werd bedreigd door haar familie omdat die haar vriendje niet goedkeurde. Ik besefte dat ik de vader niet kon zeggen waar zijn dochter was. Die man was woedend”, getuigt de detective. “Twee dagen later werd het meisje ontvoerd door de pa en andere familieleden. Ze hadden haar zelf gevonden en sleurden haar aan de haren weg. Gelukkig is ze snel bevrijd, haar vader heeft een paar maanden in de gevangenis gezeten. Ik werd een soort vertrouwenspersoon voor het meisje, ze studeert en probeert opnieuw contact te krijgen met haar moeder. Met gewoon praten los je nog het meeste op.”
“We hebben poetsvrouwen betrapt die à volonté jatten. Dat ging soms om duizenden
euro’s”
Antonio Mirabile
privédetective