“Het celibaat? Wie kiest voor huwelijk of kinderen offert daar ook iets voor op”
mensen. In het bijzonder voor die mensen die het moeilijk hebben, die eenzaam zijn, die nood hebben aan een gesprek. Om dan naar hen toe te stappen, hen te beluisteren en te zeggen: er is iemand die u graag ziet. God ziet u graag. Je bent iemand. Dat is voor sommigen al heel bijzonder, zeker in deze tijd.”
Hoe reageerden jullie ouders op die keuze?
Gianluca: “Mijn papa was heel blij, mijn mama was in het begin onzeker. Ik heb haar via Skype verteld dat ik naar het seminarie zou gaan. Het werd toen even stil. Maar nadat ze me beluisterd had, begreep ze mijn keuze en was ze blij voor mij. Ze steunt me voluit. Net als mijn zus en broers. Het hele gezin volgt mijn keuze, en dat sterkt mij. Dat is niet altijd vanzelfsprekend. Dus ik ben blij dat het zo gelopen is.”
Bart: “Ik heb het op twee momenten verteld, een eerste keer toen ik een jaar of tien was. Al hechten ouders op dat moment er niet zoveel waarde aan, een kind vertelt veel. (lacht) De tweede keer heeft mama me er zelf over aangesproken. Ze vroeg me of priester worden niets voor mij was. En toen heb ik het haar ook verteld. Ze was zeer blij, papa en mijn broer ook. En daar ben ik heel dankbaar voor. Ik denk dat het belangrijk is dat je als toekomstig priester door je familie, vrienden en omgeving wordt gesteund. Het is tenslotte toch een
Wie is Gianluca Loperfido?
Gianluca (32) is geboren en opgegroeid in het Italiaanse Taranto. Zijn grootvader kwam vanuit Italië naar Genk, om er in de mijn van Winterslag te werken. Daar woont vandaag nog steeds zijn grootmoeder. De liefde bracht de moeder van Gianluca terug naar Italië. Het gezin Loperfido telt vijf kinderen. Gianluca heeft een oudere broer en zus en maakt zelf deel uit van een drieling. Zijn mooie vakantieherinneringen in Limburg hebben Gianluca terug naar Genk gebracht. Waar hij na zijn studies eerst vier jaar als kok heeft gewerkt in verschillende Italiaanse restaurants. In 2014 is hij zijn priesteropleiding gestart, op dit moment volgt hij stage in de pastorale eenheid Emmaüs Genk.
“Toegegeven, het is niet zo
makkelijk. Ik heb gezien
hoe mijn broers vader zijn geworden. Ik vond dat zo mooi”
heel eigen weg die je gaat.”
Hoe kijken jullie naar het celibaat?
Bart: “Het celibaat is een bewuste keuze. We maken een bepaalde leegte, om God nog meer te kunnen toelaten. Daardoor zijn we ook volledig beschikbaar voor mensen die in nood zijn, die het moeilijk hebben, die ons opbellen voor een gesprek of gevraagd hebben om eens langs te komen. Maar we blijven ook mensen. Je gedragen weten door familie, vrienden, kennissen en collega-priesters, is zeer belangrijk. Zo vermijd je dat alleen zijn, verandert in eenzaamheid. Voor ons is dit een bewuste keuze, die voortvloeit uit een bepaalde liefde, net zoals twee partners kiezen voor een huwelijk of kinderen. Ook zij offeren daarvoor iets op.”
Gianluca: “Je moet in het leven altijd een evenwicht vinden. Als je als persoon een bewuste keuze maakt vanuit de roeping, ben je zeker dat God je keuze steunt. Maar toegegeven, het is niet zo makkelijk. Ik heb ook gezien hoe mijn broers vader zijn geworden. Ik vond dat zo mooi. Maar in het leven bestaan er ook mensen die bewust niet huwen. Het gaat er gewoon om waar jij je gelukkig bij voelt.”
In oktober is er een bisschoppensynode in Rome rond de toekomst van de Kerk. Hoe kijken jullie
daarnaar?
Gianluca: “Ik vind het een positieve zaak dat de paus aan de bisschoppen heeft gevraagd om hun oor bij de gelovigen te luister te leggen, en aan hen te vragen waar het met de Kerk naartoe moet. Ook de Kerk moet meegaan met de tijd. We hebben een taal nodig die ook jongeren aanspreekt.” Bart: “Het is goed dat ze tijdens het synodaal proces alle gelovigen willen beluisteren. Maar ze staan weliswaar voor een hele uitdaging. De Kerk bestaat uit zoveel verschillende culturen en een geschiedenis van 2.000 jaar. Het is dus niet eenvoudig. Vragen rond bijvoorbeeld het celibaat, vrouwen in de Kerk en homoseksualiteit, worden hier vaak uitsluitend door een Westerse bril bekeken. Maar in andere werelddelen wordt er over deze thema’s heel anders gedacht of zijn ze nog niet zo progressief. Ook daar moet de Kerk rekening mee houden. Bovendien is West-Europa niet langer het centrum van de Kerk.”
Gianluca, jij hebt een bijzondere band met de paus.
Gianluca: “Klopt, voor mij is hij als een grootvader, omdat ik mijn grootvader veel te vroeg verloren ben en niet heb gekend. Bovendien is de geschiedenis van onze families gelijklopend. Ook zijn grootouders zijn vanuit het Italiaanse Piëmont naar Argentinië getrokken om er te gaan werken. Daarover heeft hij me kort iets verteld. Ik was dan ook bijzonder vereerd dat ik voor hem Marina van Rocco Granata mocht zingen, voor mij een symbool dat migratie ook een positieve kant heeft. Anderhalve week geleden heb ik de paus voor de derde keer ontmoet.”
Jullie volgen op dit moment stage, hoe zijn jullie daar onthaald?
Bart: “Ik werd in Kinrooi meteen in een huiselijke sfeer ontvangen. Dat heeft me echt diep geraakt. In die eerste dagen zei meteen iemand: kom maar binnen, en even later stond de pan op tafel. In het anderhalf jaar dat ik er nu ben, heb ik met verschillende mensen een hechte band opgebouwd. Ik heb heel veel dingen mogen ontdekken en ervaren, en daarvoor ben ik ontzettend dankbaar.” Gianluca: “Genk is een multiculturele stad, de wereld in het klein, dat maakt het rijk en mooi. In mijn parochie ben ik met de jongerenbeweging ‘Samen op weg in geloof ’ gestart. Ik wil hen vooral meegeven dat christen zijn niet alleen bidden betekent, maar ook samen zijn en zich engageren, iets doen voor anderen. Ieder heeft zijn eigen talent, roeping en missie. We zijn als het ware een puzzel, waarvan de stukjes in elkaar passen als we samenwerken, samen bouwen aan iets moois. Met oog voor de mensen die lijden. Zij zoeken geen oplossing, zij willen gewoon dat iemand naar hen luistert. Als vriend.”
Gianluca Loperfido (32)