Maaseikse ontroert publiek tot tranen toe in eerste ronde Elisabethwedstrijd
Genoten heeft ze, en mensen tot tranen toe ontroerd. Gisteren om half vijf was de Maaseikse sopraan Kelly Poukens (30) aan zet in de Koningin Elisabethwedstrijd. “Heel Limburg leek betrokken”, zegt ze.
Geen koffie en alcohol, fitness en begeleiding door de osteopaat van Kim Clijsters: ze heeft zich voorbereid als een topsporter. De Maaseikse Kelly Poukens (30), die als enige Vlaamse sopraan geselecteerd was voor de Koningin Elisabethwedstrijd, is tevreden over haar prestatie. “Het ging goed. Het is raar om opnieuw luidop te spreken, want sinds zondagavond heb ik niets meer gezegd”, zegt ze enthousiast wanneer we haar spreken nadat ze aantrad in de eerste ronde. “Om mijn stem te sparen: als ik babbel, babbel ik ronduit.”
Genoten
“Ik ben blij dat ik zo dicht bij mezelf ben kunnen blijven. Het is vreemd om te zeggen, maar de uitslag op zich interesseert me niet zo heel erg. Het feit dat ik daar heb mogen staan, neemt niemand mij nog af. Omdat ik zo hard genoten heb van het hele gebeuren. Hoeveel mensen zijn maanden of zelfs jaren met de voorbereiding van hun huwelijk bezig, maar kunnen zeggen dat ze echt van hun trouwdag hebben genoten? Dit is een beetje hetzelfde, maar ik ben blij dat ik ten volste heb kunnen genieten. Omdat ik zo rustig was, en een fantastische pianiste had die me begeleidde.”
Poukens slaagde erin om haar publiek te ontroeren. “Ik heb een gigantisch risico genomen wat het repertoire betreft: ik heb ingezet op kleur en op sfeer”, zegt ze. “Het draaide voor mij niet om te laten horen hoe luid ik kan zingen, of wat mijn hoogste noot is. Ik heb ingezet op het menselijke, en ik heb het gevoel dat ik dat heb kunnen verwezenlijken. Ik doe het niet 180, maar zelfs 360 graden anders dan mijn collega’s. Toen ik in de kleedkamer zat, hoorde ik iedereen inzingen. Dat was ontzettend luid, hard, heel veel. Je weet nooit wat een jury zoekt, maar ik heb voor het menselijke gekozen. Ik kreeg de reactie dat ik heel veel mensen tot tranen toe ontroerd heb. En daar gaat het voor mij over. Vroeger ging Marlene Dietrich op zoek naar het grote applaus, Édith Piaf ging op zoek naar de traan. Ik voel me iets meer Édith Piaf.” (lacht)
Ook vanuit Limburg heeft de sopraan veel steun gekregen. “Ik heb het Limburggevoel ontzettend gevoeld”, besluit ze. “Daar ben ik heel dankbaar om. Ik heb al een paar berichtjes gelezen. Er is zelfs een buschauffeur die aan de kant is gaan staan met zijn bus vol mensen, om een paar seconden te kunnen volgen. Of een pianodocent die met de leerlingen gekeken heeft. Dat heel veel mensen zo betrokken zijn, vind ik heel fijn. Want het is en blijft klassieke muziek, wat voor veel mensen een ver-van-mijn-bedshow is.”
→ Wilt u weten of Kelly Poukens het gehaald
heeft? Kijk dan op www.hbvl.be