Het liep niet alleen mis door vertrek Onuachu
De kans dat KRC Genk dit seizoen de vijfde landstitel uit de clubgeschiedenis mag vieren is na het gelijkspel tegen Union erg klein geworden. Mathematisch kan het nog, maar daarmee is alles gezegd. Wij zochten en vonden vijf oorzaken voor de Genkse terugv
Na de eerste seizoenshelft zag het er erg goed uit voor KRC Genk. Blauw-wit pakte voor de WKbreak 46 op 51 en telde halfweg tien en elf punten voorsprong op respectievelijk Union en Antwerp. Vandaag ziet de situatie er helemaal anders uit en heeft Racing zijn lot niet meer in handen. Als Antwerp zondag in eigen huis wint van Union is de Genkse titeldroom voorgoed verleden tijd. Hoe komt het dat Genk zijn voorsprong als sneeuw voor de zon zag wegsmelten? Veel wordt toegeschreven aan het vertrek van topschutter Paul Onuachu, maar dat is wat ons betreft te kort door de bocht. Een overzicht.
Weinig clean sheets
Maarten Vandevoordt hield in 38 matchen nog maar acht keer zijn netten schoon. In de play-offs lukte dat nog niet. Zeker geen verwijt aan de doelman, hij hield Racing dit seizoen meermaals recht. Ook zondag, toen hij tot driemaal toe pal stond op pogingen van Adingra. De Truienaar krijgt ook veel werk op te knappen, kansen weggeven is immers inherent aan het systeem van Wouter Vrancken. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar als spelers individuele fouten maken - denk aan Arteaga in de reguliere competitie tegen Antwerp en Sadick in de play-offs op De Bosuil - wordt het moeilijk. Ter vergelijking: Butez van Antwerp verzamelde al 20 (!) clean sheets, Moris van Union zit aan 9.
Slechts twee veldgoals
KRC Genk scoorde in deze play-offs tot nog toe het minst van iedereen: vijf doelpunten. Wat vooral zorgen baart is het gebrek aan veldgoals. Munoz en Paintsil troffen tegen Club Brugge nog raak uit open spel, maar daarna stond enkel McKenzie - na stilstaande fases van assistenkoning Trésor - aan het kanon. Het feit dat de Amerikaanse centrale verdediger met drie doelpunten samen met Hans Vanaken topschutter is in deze play-offs, zegt veel.
Racing bleef niet gespaard van blessures. Op de eerste speeldag van de reguliere competitie viel Luca Oyen al uit met een zwaar kruisbandletsel, maar vooral de blessures van Carlos Cuesta (enkel) en Tolu Arokodare (knie) waren doorslaggevend. Zo lijkt Cuesta nog steeds niet helemaal fit en kon Arokodare tegen Union pas voor de derde keer aan een wedstrijd beginnen. De vervanger van Onuachu kweet zich met verve van zijn taak, maar moest na ruim een uur vervangen worden met krampen.
Sterkhouders uit vorm
Het aantal uitblinkers was eerder dit seizoen niet op één hand te tellen. Maar de laatste weken blijven te veel spelers onder hun niveau. Neem nu Bryan Heynen. De aanvoerder stond in maart nog dicht bij een selectie voor de Rode
Duivels, maar is al een tijdje op zoek naar zijn beste vorm. Ook Daniel Munoz en Joseph Paintsil, die lange tijd een aartsgevaarlijke tandem vormden op rechts, halen niet meer hun niveau. Last but not least is er Bilal El Khannouss. De 19-jarige Marokkaan schoot als een komeet omhoog, maar had het de voorbije weken moeilijk en startte tegen Union voor de derde keer dit seizoen op de bank.
Flinke dosis pech
Tot slot kende Racing een flinke dosis pech. Zo strandde de gelijkmaker van Heynen in de reguliere competitie tegen Antwerp op de lat, trof Arokodare twee weken geleden op De Bosuil de paal en ging de bal zondag tegen Union niet op de stip nadat Paintsil op de rand van de zestien werd getorpedeerd door Burgess. Want ook de arbitrage werkte niet altijd mee. Zo herinneren we ons vooral het duel op Standard. Daar liet ref Laforge Sadick niet invallen voor de geblesseerde Cuesta, waarna de thuisploeg tegen tien man de 1-0 maakte. Laforge excuseerde zich na afloop, maar het kwaad was al geschied.