Davy wil zich na revalidatie omscholen tot onderwijzer
Bijna drie jaar geleden werd Davy Deckers (46) het slachtoffer van een verkeersongeval. Na zijn jarenlange revalidatie hoopt hij zich om te scholen tot onderwijzer, zodat hij zelf kan beslissen wanneer hij kan staan of zitten. Davy is een van de langdurig zieken die zich in een ziekenhuis laat begeleiden naar werk.
Om een werkzaamheidsgraad van 80 procent te halen, moeten ook de langdurig zieken geactiveerd worden. In onder meer ZOL, Jessa, Asster en bij een paar huisartspraktijken in Genk krijgen ze daar aangepaste begeleiding voor. In Vlaanderen zijn er 243.000 langdurig zieken, van wie er 38.000 in Limburg wonen. Die groep is al een tijdje groter dan die van de 190.000 werkzoekenden in Vlaanderen, onder wie 24.000 Limburgers. Vlaams minister van Werk Jo Brouns (cd&v) wil nu meer inzetten op het activeren van de zieken. “Je moet naar die mensen durven toegaan zonder hen daarom uit het ziekenhuisbed te sleuren”, zegt Brouns. “Want elk talent telt.”
10.000 per jaar
Dus worden zieken al tijdens hun revalidatie begeleid naar werk. Het Ziekenhuis Oost-Limburg werkt daarvoor samen met Gespecialiseerd
Team Bemiddeling (GTB). Deze vzw krijgt budget van de VDAB die op haar beurt weer federaal geld krijgt van het RIZIV om mensen te activeren. In Vlaanderen zouden er zo 10.000 langdurig zieken per jaar geactiveerd moeten worden, dat is toch het plan.
GTB is al van voor het laatste plan bezig met het activeren van allerlei moeilijke doelgroepen. “We zijn tien jaar geleden gestart met 30 dossiers voor arbeidsgehandicapten. Daarna hebben we er de mensen met arbeidsbeperking bijgenomen en nu werken we met mensen die kampen met allerlei gezondheidsproblemen, zowel fysieke als psychische klachten”, zegt coördinator Veerle Hulsbosch. “We bekijken bij elke persoon wat die wel nog kan. De laatste drie jaar hebben we in Vlaanderen 3.500 langdurig zieken bereikt, 760 van hen in Limburg.”
Ongeval
Davy Deckers (46) is van plan om in zo’n traject te stappen. Hij zou graag onderwijzer worden. Zijn revalidatie in het ZOL wordt ook opgevolgd door een werkcoach. “Mijn leven is op 15 augustus 2020 in een paar seconden totaal veranderd”, legt Davy uit. “Tot dat moment was ik in een bedrijf verantwoordelijk voor 23 mensen. Ik was ook bezig met de toelatingsproef voor de federale politie, want ik droomde er al heel mijn leven van om inspecteur te worden, net als mijn oom.” Maar die droom werd in één klap aan diggelen geslagen. “Een onverzekerde Poolse chauffeur is frontaal tegen me gebotst.” Sindsdien is Davy veel kwijt: zijn job, zijn inkomen, zijn gezondheid, zijn auto. En ook zijn spaargeld, want aangezien de andere chauffeur onverzekerd was, moet hij nog eens een ellenlange procedure doorlopen om geld te krijgen uit het slachtofferfonds. “De eerste drie maanden zat ik in een totaal isolement. Meer dan thuis en dokter was er niet. Tot een jaar geleden kon ik ook amper een paar stappen zetten. Dat is nu beter, dankzij de juiste medicatie.”
Onderwijzer
Intussen zit Davy ook in het ‘We go to work’-traject van het ZOL. Een van de opstapjes richting job, is vrijwilligerswerk. “Dat doe ik nu in een woonzorgcentrum. Ik help de mensen bij het ontbijt, luister naar hun verhalen, ben met hen bezig.” Intussen heeft hij een volgend plan. “Samen met mijn dokter heb ik gekeken naar wat ik nog wel kan. Ik moet een job zoeken waarbij ik zelf kan beslissen wanneer ik kan gaan zitten of staan. Dus zou ik graag onderwij
Davy Deckers zer worden. Ik ben al eens met een schooldirecteur gaan praten om te zien of dit haalbaar is. Want tegen dat ik afstudeer, zal ik rond de 50 zijn.” De drukte van een volle klas schrikt hem niet af. “Ik heb ooit twee telecomwinkels gehad en daar moest ik ook veel klanten tegelijk aan.”
“Voor die opleiding maken we eerst afspraken met de behandelend geneesheer van het ziekenfonds”, zegt Veerle Hulsbosch. “Zodat hij intussen zijn uitkering kan behouden.”