In de drie resterende veldslagen krijgen we géén duel tussen Thomas en Primoz Roglic (33), maar een driestrijd. Een stand van zaken.
Het metier van Thomas
Geraint Thomas viert donderdag zijn 37ste verjaardag in de maglia rosa, maar die hangt momenteel nog niet stevig om de schouders. Indien op Val di Zoldo de feiten van de Monte Bondone zich herhalen, dan wordt het een leuke verjaardag. In het andere geval wordt het lijden.
Eén zaak is duidelijk: van de drie is de Welshman veruit de ronderenner met het meeste metier. In een grote ronde moet je elk moment benutten dat je een verzwakking bij de tegenstander ziet. Dat is wat Thomas deed toen hij in een haarspeldbocht in een flits zag dat Roglic het wiel van zijn ploegmaat Kuss niet meer kon volgen. Hij schoot pijlsnel naar de even voorop rijdende Almeida toe en reed net zo lang hard door om Roglic geen tweede kans te gunnen. “Almeida heeft laten zien hoe sterk hij is”, stak hij de loftrompet af. “Ook zijn ploeg is heel sterk. Hij was voor mij altijd al een grote rivaal. Het enige minpunt is dat ik de winst niet kon pakken. Met Roglic achter ons kon ik me niet veroorloven om de laatste kilometer een spelletje te spelen.” Het goede nieuws is dat hij zijn vijfde roze trui afhaalde. Het mindere nieuws is dat hij na Ganna en Geoghegan Hart nu ook Sivakov kwijtspeelde. Al had hij de jongste dagen weinig aan hem.
Wilde frisheid van Almeida
De Portugees is een man van zijn woord. In een overigens fletse Zoom-meeting maandag in Bergamo
zei hij dat hij zou aanvallen indien hij daarvoor de juiste benen had én het juiste terrein vond. Zondag al schudde hij eventjes aan de boom, maar niemand wou meespelen. Gisteren dan ontpopte hij zich op de flanken van de Monte Bondone tot een kandidaat-winnaar in een ronde waarin hij al vierde en zesde eindigde. Almeida vroeg zich maandag nog af waarom Roglic zo abnormaal geduldig bleef. Op de Monte Bondone kreeg hij het antwoord. Zelf wou de gesnorde Zuid-Europeaan nog niet al te veel verder kijken. Na zijn zege gooide hij er clichés als “het is een droom die werkelijkheid is geworden” tegenaan. “Ik voelde me goed en nam het risico om ervoor te gaan. Ik probeer er nu nog meer uit te slaan.” De ex-luitenant van Evenepoel is niet alleen opvallend fris, hij heeft met Formolo, Ulissi, McNulty en Vine in de breedte een sterke ploeg die al drie ritzeges boekte.
De taaiheid van Roglic
Wie verwachtte dat Primoz Roglic na zijn lichte inzinking een ontgoochelde indruk zou geven, was aan het verkeerde adres. Terwijl ploegleider Marc Reef zei dat “dit niet iets was waar we op gerekend hadden”, kwam de Sloveen verrassend uit de hoek. “Ik ben blij. Ik heb nog altijd last van de heup en de knie na die val van vorige week. Ik ben nog aan het herstellen. Natuurlijk had ik liever nu al over honderd procent van mijn mogelijkheden kunnen beschikken, maar ik ben er nog altijd, hé.
En ik ben ook niet de enige die hier aan het koersen is”, zei de altijd even laconiek antwoordende kopman.
Al reed Jumbo-Visma als geheel redelijk vreemd door de etappe, want achteraf zei Bouwman dat het nooit het idee was om het pak uit elkaar te ranselen. Er was niemand bij de vlucht van vijfentwintig man, waardoor de jacht moest georganiseerd worden. Daarna nam zijn team echt de koers in handen, maar na een sterke kopbeurt van Rohan Dennis was ineens UAE Team Emirates aan zet en kantelde de etappe. Al was het al bij al nog een geluk bij een ongeluk dat Sepp Kuss zijn lijdende kopman op sleeptouw kon nemen.
Ploegleider Reef onthield vooral
de laatste sterke kilometer van Roglic. De drievoudige ex-Vueltawinnaar is nu eenmaal taaier dan taai. Rogla is zo’n krijger die zich pas overgeeft wanneer het mathematisch zeker is. En in deze Giro met deze drie ongeveer gelijkwaardige kandidaten-eindwinnaars kan het net zo goed pas zaterdagmiddag op de Monte Lussari zijn dat de sluier helemaal wordt opgelicht.