Welgemikte soloslim
Het was te voorspellen dat de Europese natuurherstelwet nog voor politieke hoogspanning zou zorgen. Dinsdag zette premier Alexander De Croo (Open Vld) met een welgemikte soloslim de verhoudingen in zijn federale regering op scherp. Tot onvrede van de groenen en de PS wil De Croo “de pauzeknop” indrukken. Niet op het vlak van CO2-reductie, maar wel “voor alles dat er nu aan wordt toegevoegd”. Lees: de natuurherstelwet. Die moet de biodiversiteit redden en zorgen dat tegen 2030 twintig procent van alle land- en zeegebieden in Europa wordt hersteld. De teloorgang van de biodiversiteit is immers een even grote bedreiging als de klimaatverandering.
Alleen is de uitwerking van die natuurherstelwet omstreden. Niet alleen de huidige Europees beschermde natuurgebieden zouden onder de wet vallen, ook gebieden daarbuiten. Zo dreigt de natuurherstelwet een tweede stikstofdossier te worden, maar met een juridische reikwijdte die vele malen groter is. Want als er straks overal strenge regels gelden om de biodiversiteit te redden, is er dan nog wel ruimte voor economische ontwikkelingen? Voor landbouw, industrie en bewoning? Alle theorieën over ‘degrowth’ ten spijt, is het net die toekomstige economische welvaart die ons in staat zal stellen om het milieu en het klimaat te redden.
Dat De Croo zich als eerste
Europese premier openlijk vragen stelt bij de natuurherstelwet is geen toeval. In dichtbevolkte gebieden als België en Vlaanderen is het evenwicht tussen ecologie en economie delicater dan elders. Een uniforme Europese aanpak is potentieel desastreus. De Vlaamse regering uitte die bezorgdheid eerder al. En nu roept ook De Croo op om na te denken over de impact. Dat is gezond verstand. Alleen had de premier wel eerst een gedeeld standpunt moeten zoeken in zijn regering. De demarche was Chefsache, zo vond Gwendolyn Rutten, maar de groenen waren het daar begrijpelijkerwijs niet mee eens. Gedegradeerd worden tot lucht in de eigen regering, dat komt aan. Zeker als de premier zich profileert ten koste van. Want De Croo had uiteraard ook andere motieven. Bij Open Vld vrezen ze de peilingen. Dit dossier biedt dé kans op profilering. De kopman voor 2024 kan zich tussen Groen en N-VA wurmen, tussen klimaatpausen en ecorealisten. Dat zijn regering daarvoor in de vernieling wordt gereden is bijzaak. Het geloof op grote hervormingen is al lang verdampt. Die federale pauzeknop zal nog tot diep in 2024 (of later?) actief blijven. In die moeizame constellatie moet het debat over een verbeterde versie van de natuurherstelwet toch worden gevoerd. En liefst snel. Want biodiversiteit verdraagt geen uitstel.
Reacties: dekern@hbvl.be