Met zijn vertrek vermijdt Kristof Calvo clash met Meyrem Almaci
Kristof Calvo (Groen) stopt in 2024 met nationale politiek. Dat heeft hij bekendgemaakt op Twitter. “Ik maak een keuze voor Mechelen én voor een andere politiek”, klinkt het in een open brief.
Groen-boegbeeld Kristof Calvo is na Björn Rzoska, Elisabeth Meuleman, Barbara Creemers, Juan Benjumea, en An Moerenhout al het zesde parlementslid van Groen op korte tijd dat een vertrek uit de nationale politiek aankondigt. “Iemand zoals ik, die veel wil veranderen en vernieuwen, moet zelf ook durven vernieuwen en veranderen.” Dat schrijft Calvo bij zijn ‘afscheidsbrief’ op Twitter. Net als enkele andere vertrekkende boegbeelden kiest hij resoluut voor de lokale politiek in zijn thuisstad (Mechelen, nvdr).
Met zijn keuze vermijdt Calvo tegelijk een clash met ex-voorzitter
Meyrem Almaci over de kieslijst in de provincie Antwerpen. Tussen de twee leek zich een herhaling te ontspinnen van een strijd die ze in 2019 al eens hebben gevoerd, om lijsttrekker te worden van de Kamerlijst. Toen week Almaci uiteindelijk uit naar de Vlaamse lijst en kon Calvo federaal lijsttrekker zijn. Het is lang niet zeker dat het nu opnieuw zo zou uitdraaien.
Achter de schermen was de partij ook al bezig om de puzzel te leggen met mogelijke uitwegen, bijvoorbeeld om Almaci of Calvo naar de Europese lijst te verhuizen. Met het vertrek van Calvo is die puzzel in ieder geval al iets gemakkelijker geworden.
Leden beslissen
Bij Groen geldt een rotatieprincipe, waarbij mandatarissen maximaal twee termijnen mogen doen. Een uitzondering is enkel mogelijk als twee derde van een provinciaal ledencongres dat toestaat. Die congressen vinden in deze periode plaats, vandaar dat nu zoveel Groen-kopstukken met een beslissing naar buiten komen. Wie geen uitzondering krijgt, mag volgend jaar op geen enkele nationale lijst opkomen. Volgende week zaterdag, op 3 juni, vindt het congres van de provincie Antwerpen plaats. Aangezien Calvo al drie termijnen in de Kamer zit, zou ook hij daar een uitzondering moeten vragen. Ondanks zijn bekendheid is het niet zeker dat genoeg leden dat ook zouden hebben toegestaan. Calvo wordt nog steeds gezien als een van de verantwoordelijken voor de slechte verkiezingsuitslag in 2019.
Calvo verwijst er zelf naar in zijn afscheidsbrief. Hij heeft de voorbije jaren een verbeten strijd gevoerd voor politieke vernieuwing. Volgens partijgenoten is hij daar ook op de grenzen van de particratie én van zichzelf gestoten. Bij de opmaak van het regeerakkoord heeft Calvo in 2020 ongeveer eigenhandig het hoofdstuk over politieke vernieuwing geschreven. De andere partijen, zeker aan de andere kant van de taalgrens, gingen maar met lange tanden akkoord. Eens de regering was vertrokken, is dat gebrek aan enthousiasme ook gebleven. Zeker toen Calvo zich in het parlement begon op te werpen als ‘schaduwminister van Politieke Vernieuwing’. Dat wekte bij de andere partijen meer wrevel op dan draagvlak.
“Zuurstof”
Nog een principe in de groene partij: wie schepen of burgemeester wil worden, moet ontslag nemen uit het parlement. Lokaal en nationaal mandaat zijn niet verenigbaar. Al heeft Kristof Calvo dat altijd wel wat omzeild. Zo is hij nog steeds titelvoerend eerste schepen in Mechelen én is hij voorzitter van Mechelen Feest, zowat het evenementenbureau van de stad.
Naast titelvoerend burgemeester Bart Somers (Open Vld) is Calvo ook de drijvende kracht achter de Mechelse stadslijst. Die komt in 2024 weer op met een gezamenlijke lijst van Open Vld, Groen en onafhankelijken. “Ik denk dat hij daar nu opnieuw op zoek is naar zuurstof”, zegt een partijgenoot. Al is daarmee niets definitief. Calvo is nog maar 36 jaar, er kan nog veel gebeuren.
“Iemand zoals ik, die veel wil veranderen en vernieuwen, moet zelf ook durven vernieuwen en veranderen”
Kristof Calvo