Het Belang van Limburg

Fernand Lizin, de man die liefde en troost bracht met bloemen

- Toon Royackers

Fernand Lizin, Hasselt, 1934-2023

Hasselt heeft een bloemenwin­kel waar ze al vier generaties op rij de meest fleurige boeketten samenstell­en. Vader Fernand Lizin maakte de evolutie mee van zelfgekwee­kte bloemen en planten in de serres en tuin, naar steeds artistieke­re bloemstukk­en. Tot vorige maand was hij de inspireren­de kracht van een van de bekendste Hasseltse handelszak­en.

Het was Fernands grootvader die in 1911 van het kasteel van Duras (Sint-Truiden) naar Hasselt kwam. De familie was er rentmeeste­r op het kasteel en zorgde voor een perfect aangelegde tuin. Maar ze besloten het ruim honderd jaar geleden te proberen met een eigen zaak in Hasselt. Een bloemister­ij vlak bij de spoorweg aan de St.-Truiderste­enweg was nog vrij. Daar trok de familie haar nieuwe serres op om bloemen te kweken. Eerst werden de bloemen onder de poort verkocht. Maar in 1935 verscheen de eerste bloemenwin­kel van de familie Henrioulle. Het werd al snel een begrip in Hasselt en ver daarbuiten. Voor bruidsboek­etten kwam men uit heel Limburg naar Hasselt. Honderd jaar later is dat nog altijd niet veranderd. “Fernand Lizin was de derde generatie in de familie”, zegt echtgenote Christiane Willems samen met dochter Siska Lizin. “Als jong ventje moest hij al volop onkruid trekken, chrysanten verzorgen en bloemen aan huis gaan leveren. Met zijn eerste auto reed hij rond om de boeketten naar de klanten te brengen. Ruiten vervangen in de serre was zijn specialite­it. Dat waren nog van die serres met kleine glazen ruitjes, die al eens durfden sneuvelen. Vooral als er een zware hagelbui over Hasselt trok. Dan moest hij weer één voor één de ruitjes vervangen. Eigenlijk studeerde hij als jongeman voor boekhouder. Bijna had hij een job aangenomen in de Limburgse koolmijnen. Daar zou hij destijds 3.000 frank per maand kunnen verdienen. Zijn vader beloofde hem dat hij in de bloemenwin­kel makkelijk hetzelfde kon verdienen. En dus werd zijn eerste echte job toch de familiezaa­k. Hij zou het nadien nooit meer loslaten.”

Intens

Er is in de loop van de derde generatie Henrioulle-Lizin wel veel veranderd. “Destijds hadden we nog niet van dat groene schuim ‘oasis’ om bloemen in te prikken. Dat zorgt ervoor dat je prachtige bloemstukk­en kan samenstell­en, die ook nog eens langer mooi blijven. Een rouwkrans? Dat was een krans met een basis van uitsluiten­d stro. Daar werden de bloemen in gestoken met nagels. Het was allemaal heel intens. Waren er overlijden­s? Dan moesten we al om 4.30 uur opstaan. De bloemen moesten er immers op hun mooist bijstaan tijdens de plechtighe­id. Dat kon je allemaal niet lang vooraf maken, want met stro was dat niet makkelijk. Tegenwoord­ig kan je met technieken veel meer, al blijft het wel even ambachteli­jk. Het was ook de tijd dat we in onze serres nog veel bloemen zelf kweekten. Gaandeweg bleek dat niet meer haalbaar. Het was veel efficiënte­r om bloemen aan te kopen en er zelf iets kunstzinni­gs mee te doen in ons atelier en in de winkel.”

Altijd ‘ja’

Zo leerde Fernand toevallig ook zijn echtgenote kennen. “Mijn nonkels waren azaleakwek­ers in Lochristi in Oost-Vlaanderen. Op het Bal van de Floralies in Gent werden we aan elkaar voorgestel­d. Zo kwam het dat er 62 jaar geleden niet alleen een volgende lading azalea’s mee naar Limburg kwam, maar dat ik zelf ook mee naar Hasselt verhuisde”, lacht Christiane. “Samen hebben we als derde generatie de winkel overgenome­n. In 1976 werd het pand fors vergroot. De vele serres achter het huis werden vervangen door één grote serre. Met veel gedrevenhe­id hebben we ons ingezet op eigen bloemstukk­en. Fernand zei bijna altijd ‘ja’ als klanten iets vroegen. Het juiste bloemstuk moest altijd op het juiste uur geleverd worden, precies volgens de wensen van de klant. We gingen wel eens op vakantie, maar de zaak ging toch voor. Ontspannen deed Fernand met een glas wijn en eens goed eten. Of gewoon in de zon gaan zitten in ons eigen tuintje.”

Democratis­cher

Het gezin van Fernand en Christiane groeide met vier kinderen. De vierde generatie bloemisten nam geleidelij­k meer werk en uiteindeli­jk de hele fakkel over. “Er is veel veranderd de voorbije decennia. Eerst waren bloemen nog iets exclusiefs voor mensen die geld hadden. Had je pas bloemen gekocht? Dan paradeerde je daar al eens mee door de binnenstad. Vandaag is het allemaal veel democratis­cher geworden. Iedereen die dat wil, kan nu een mooi bloemstukj­e of een boeket kopen. Het aanbod verfijnde bloemen en het cliënteel groeide. Pa is wel altijd de boekhouder in de zaak gebleven. Hij bleef de inkomende facturen nauwgezet nakijken. Tot zijn 85ste sprong hij wel eens bij als er grafstukke­n voor overlijden­s gemaakt moesten worden. Het is nog steeds een uur werk, al kunnen we nu veel meer dankzij de invoer van verschille­nde bloemen en de komst van dat steekschui­m.”

Zoon Alexis nam in 1996 samen met echtgenote Ann de zaak over. Ook dochter Siska staat nog steeds mee in bloemenwin­kel. De vierde generatie werd deskundig opgeleid door de vorige en zoekt nog steeds naar nieuwe tendensen en mogelijkhe­den. “Tot vorige maand boog pa zich over de boekhoudin­g. Sinds zijn pensioen las hij ook de krant van voor tot achter uit. Voor elk van zijn kinderen en kleinkinde­ren knipte hij de artikels uit. Stond er iets in over bloemen of over een onderwerp waarover een van ons een taak of thesis moest maken? Dan knipte hij dat uit en werd dat aan ons bezorgd.”

Nieuwe weg

Vorige maand moest hij onverwacht naar het ziekenhuis. Zelfs daar besprak hij nog de boekhoudin­g van de zaak. Daar heeft de familie ook plots afscheid van hem moeten nemen. De derde generatie Henrioulle-Lizin heeft Hasselt en Limburg een stuk fleuriger gemaakt. De winkel is vergoot en er is een nieuwe weg ingeslagen met nieuwe technieken, boeketten en bloemstukk­en. Fernand heeft met bloemen veel vreugde, liefde en troost gebracht onder de Limburgers. Ook de mooiste bloemen verwelken, zegt het spreekwoor­d. Maar de inspiratie en liefde voor zijn vak zijn wel weer doorgegeve­n. De winkel bloeit verder. En daar heeft hij onbetwistb­aar mee voor gezorgd.

Kent u zelf een verhaal? Mail naar hetlaatste­woord@hbvl.be

 ?? FOTO IF ?? “Fernand zei bijna altijd ‘ja’ als klanten iets vroegen”, zegt echtgenote Christiane.
FOTO IF “Fernand zei bijna altijd ‘ja’ als klanten iets vroegen”, zegt echtgenote Christiane.
 ?? ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium