Niemand wil het meer dan Alderweireld
Het is (g)een boutade: niemand wil een Antwerpse titel meer dan Toby Alderweireld. Om nog maar eens in de verf te zetten dat hij op zijn 34ste niet versleten is. En omdat een dubbel met de club van zíjn stad zijn carrière af zou maken. Zot van A.
Op Jan Breydel ging Toby Alderweireld in de clinch met Noa Lang, nadat die treiterend op de bal was gaan staan. “Ik wilde aantonen: Antwerp moet je niet belachelijk maken.” Een week eerder kon Alderweireld zich niet beheersen na de late 3-2 van Vermeeren tegen datzelfde Club. De aanvoerder schreeuwde het uit van vreugde, balde de vuisten richting de fans. Twee momenten die aantonen: het betekent véél voor Alderweireld.
Hel in Amsterdam
Je kunt de jongen wel uit ’t Stad halen, maar ’t Stad niet uit de jongen. De liefde werd er zelfs alleen maar vuriger op toen Alderweireld op zijn vijftiende naar Amsterdam ging. Het was moeilijk, daar in zijn ééntje. “Voor mij was dat erg”, zei hij in 2015. “Verschrikkelijk. Een hel. Sommigen vinden het fantastisch om van huis te zijn, maar ik niet. Ik ben erg gehecht aan mijn ouders, mijn broers Steve en Sven en de familie. Ik heb meer dan eens gehuild en dacht meermaals aan opgeven.” Maar Alderweireld zette door en bouwde een fantastisch parcours uit. Hij voetbalde in Spanje en Engeland, stond in de finale van de Champions League, veroverde meer dan honderd caps en speelde de halve finale van een WK. Maar stiekem dacht hij ook tussen al die successen door al aan een wat voor hem passend sluitstuk zou zijn: uitzwaaien in zijn Antwerpen. In 2022 was het zover: Alderweireld tekende op de Bosuil. Niet om uit te bollen, wel om het verschil te maken. “Mijn mooiste moment van het jaar”, aldus Alderweireld eerder dit seizoen. Nochtans… Niet iedereen was ervan overtuigd dat Antwerp met de inmiddels voormalige Rode Duivel een goede zaak deed. Sceptici vroegen zich af of hij op zijn leeftijd en na een jaartje Qatar nog wel een meerwaarde zou zijn. Intussen is die perceptie helemaal gekeerd: Alderweireld krijgt lof vanop alle banken voor zijn prestaties. Zijn impact is enorm.
Geen toerist in eigen land
Interviews in de dagen voor de mogelijke kampioenswedstrijd houdt het kamp-Alderweireld af - de focus moet louter op het sportieve liggen - , maar rondom de speler wordt gezegd dat hij is opengebloeid. Eindelijk kan hij Antwerps praten in de kleedkamer, zomaar binnenwippen bij mama Marina of afspreken met zijn vrienden op het Eilandje. Vergis u evenwel niet: ’t is niet zo dat Alderweireld plots toerist in eigen land is. Daarvoor is hij te professioneel. Te gebeten om de Champions League naar zijn stad te halen. Komende zondag kan het zomaar lukken, na de beker kan de Great Old ook de landstitel pakken. Het zou voor Alderweireld de ultieme bekroning zijn: naar eigen zeggen plaatst hij zijn prijzen bij Antwerp op dezelfde hoogte als zijn eerdere verwezenlijkingen. Het zijn geen loze woorden. Toby is écht zot van A.