Geen winnaar in deze saga
“Wie geloof je: mij of de pers?”, met dat ene zinnetje na de verloren wedstrijd in Westerlo (3-0) gooide Ronny Deila zijn geloofwaardigheid volledig te grabbel. Niet alleen in Luik, maar ook in de rest van het land. Wie gelooft de Noor nog als hij volgend seizoen geruchten wil ontkrachten over een mogelijke overstap naar een buitenlandse (top)club? Juist, niemand dus. Ook voor de supporters van Club Brugge moet dat geen geruststellende gedachte zijn voor de start van Deila’s eerste seizoen op Jan Breydel. Een wolk van wantrouwen zal de Noorse succescoach nog een hele tijd blijven achtervolgen.
Dat nét Ronny Deila, tot vorige week nog geroemd voor zijn open en eerlijke communicatie, zich liet betrappen op één van de meest flagrante leugens van de afgelopen seizoenen, is bijzonder pijnlijk. Het bevestigt het imago van een voetbalmilieu waarin niemand te vertrouwen is. Een wereld waarin spelers en coaches het logo van club A kussen om een dag later fier te poseren in het shirt van club B. Waarin clubliefde enkel nog in de tribunes bestaat, maar op (en dus ook naast) het veld een uitgehold begrip is, makkelijk doorprikt door de eerste de beste andere aanbieding van een grotere en/of rijkere club.
Deila is echter niet de enige die schuld treft in de soap van de voorbije week. Had hij verstandiger moeten communiceren? Uiteraard, een simpele ‘geen commentaar’ als reactie op vragen over Club Brugge had minder Luikse harten gebroken. De fans bedriegen is één zaak, ze ook nog eens voorliegen maakt het voor hen dubbel zo pijnlijk. Zeker als het om een figuur gaat die ze de afgelopen tien maanden op handen hebben gedragen.
Maar ook Club Brugge gaat niet vrijuit. In plaats van hun nieuwe coach een week lang te laten spartelen hadden Verhaeghe en Mannaert eind vorige week - nadat het nieuws over de nakende overgang was uitgelekt - zich al kunnen melden bij Standard. Dan had Deila zich in Westerlo niet in onmogelijke bochten moeten wringen en open kaart kunnen spelen met de zekerheid dat zijn nieuwe club niet alsnog van gedachten zou veranderen. Door zijn vertrek (of een persoonlijk akkoord) aan te kondigen voordat er sprake was van een clubakkoord, had hij immers zijn eigen toekomst op het spel gezet. De slotsom is dat er niemand als winnaar uit deze jammerlijke saga komt. Standard is zijn droomcoach kwijt en zowel in het kamp van Deila als dat van Club Brugge zijn er wederzijdse ergernissen over hoe de zaken zijn aangepakt. Als dat volgend seizoen maar goed komt...