Politici mogen zich zorgen beginnen te maken

De politieke peiling van HBVL voelt de polsslag van de Limburger beter dan menig politicoloog of journalist. Het is natuurlijk ‘maar’ een peiling, toch is het beter om er rekening mee te houden. Hoewel een mening in een onderzoek iets anders is dan een stem in het kieshokje, worden de juiste pijnpunten meestal wel blootgelegd. En telkens opnieuw zitten daar enkele verrassingen bij. Zo stijgt de bezorgdheid van de Limburger over de corruptie en politieke schandalen in ons land. Een kleine dertig procent van de bevraagden laat optekenen dat ze dat een groter probleem vinden dan de toestand van onze begroting, de betaalbaarheid van de pensioenen en de migratiekwestie. Dat is enorm veel en het is opvallend, want je zou denken dat mensen vandaag de dag vooral bezig zijn met hun eigen portemonnee, in plaats van de integriteit van onze politieke kaste. Niet dus, en dat moet politici tot nadenken stemmen. Het betekent immers dat onze volksvertegenwoordigers de steun van de mensen in een rotvaart aan het verliezen zijn. De verspilling van overheidsmiddelen, de afwachtende houding ten opzichte van het aanpakken van de zogenaamde graaicultuur in eigen rangen en de gebrekkige externe controle erop, zijn een dodelijk recept voor het vertrouwen. Politici lijken hier nogal licht over te walsen door alles af te doen als “koren op de molen van populisten”, maar dat is in meer dan een opzicht niet verstandig. Op termijn kan dergelijke laksheid verstrekkende gevolgen hebben, want de legitimiteit van het hele politieke systeem dreigt hiermee op de helling te staan. Wanneer het geloof in de politiek op apegapen ligt, volgt onvermijdelijk meer onverschilligheid en cynisme ten opzichte van het hele democratische proces, en dat zet dan weer de deur naar extremen open. Uit onze peiling blijkt dat vooral Vlaams Belang en PVDA hier garen bij spinnen. Wanneer de perceptie leeft dat onze politieke leiders er een zootje van maken en niet integer zijn – zoals dat nu blijkbaar in toenemende mate het geval is – zal het draagvlak voor hun beleidsmaatregelen en hervormingen onvermijdelijk afnemen. Laat staan dat er nog iemand zal geloven dat er naar hen geluisterd wordt of dat hun problemen efficiënt worden aangepakt. Op die manier is de rush naar de bodem ingezet en die luxe hebben we niet. We leven in een tijd waarin de democratie wordt geconfronteerd met enorme uitdagingen. Zonder draagvlak en steun van de bevolking kan dat niet. En om het met de woorden van Winston Churchill te zeggen: “Democracy is the worst form of government, except for all the others.”