Dortmund staat op het randje van een delirium, Thomas Meunier (31) al voor de vijfde titel in zijn carrière.
Een vergaderzaaltje in het trainingscomplex van Dortmund, afgelopen donderdag. Terwijl Thomas Meunier van zijn koffie slurpt, zien we door het raam cameraploegen op de parking. Nerveus schuifelende journalisten ook. En een paar geëxciteerde supporters.
Tiens, staat er iets te gebeuren?
“Het wordt een zottenkot. Als wij zaterdag kampioen spelen, worden er aan Borsigplatz vijfhonderdduizend mensen verwacht. Een half miljoen, beeld je in! In de Ruhrvallei leven de mensen voor het voetbal. Neem het stadion weg en wat rest er in Dortmund? Een open training lokt tweeduizend man. Toen ze de beker pakten in 2016 was er 250.000 man. Voor de Duitse beker...”
Dit wordt het derde land waar je naast de beker ook een titel wint. Niet slecht voor een Belg.
“De meeste mensen hier weten niet eens dat ik Belg ben. Omdat ik Frans spreek, denken supporters veelal dat ik een Fransman ben. Echt waar. De aantrekkingskracht van Dortmund op mensen hier is zo groot dat de Duitse nationale ploeg hen niet kan schelen, laat staan de Braziliaanse of de Belgische. Alleen Dortmund telt. Het Ruhrgebied is een van de armste regio’s in Duitsland. Dag en nacht verschil met München. Mijn coiffeur zegt dat je de oerDuitse cultuur hier niet gaat ontdekken. De witte Duitser, een tikje bourgeois, die tref je aan in Beieren. Hier heb je een smeltkroes van culturen. De lokale cultuur hier, dat passionele: ik vind dat simpelweg fantastisch. De laatste titel is al van 2012. Bayern München, dat is het PSG van de Bundesliga. Heel veel middelen, zotte ploeg. En nu doorbreken we hun heerschappij.”
Met dank ook aan Bayern zelf.
“Ja, dat is waar. Ze zijn totaal ingestort. Als je naar de spelerskernen kijkt, zou een nieuwe titel voor Bayern logischer zijn. We tellen vandaag zeventig punten. We hebben dus zelf veel punten verloren.”
En Erling Haaland vorige zomer. Niemand bij Dortmund maakte meer dan negen competitiegoals.
“Ere wie ere toekomt: Dortmund deed zeven transfers waarvan er geen enkele mislukte. Adeyemi, Süle, Schlotterbeck, Ryerson, Meyer,… iedereen bood toegevoegde waarde. Ze kochten hier geen Messi, Neymar of Mbappé. Duits voetbal draait om het collectief. In matchen zonder Jude Bellingham, onze beste speler, of een uitzonderlijke voetballer als Donyell Malen, wisten we toch goed te spelen.”
In hoeverre zal dit als jouw titel
aanvoelen?
“Mijn titel? Het is niet dat ik 25 goals heb gemaakt, hè. Ik ben een rechtsback.” (grijnst)
Ik bedoel: hoe betrokken voel je je bij dit succes?
“Ik speelde de heenronde, tot ik voor het WK mijn jukbeen brak. Ik raakte fit voor Qatar, ging op vakantie. In januari, tijdens de voorbereiding, raak ik geblesseerd. Een scheurtje in beide kuiten. Waarschijnlijk door een zwaar weekendje in Amsterdam op Nieuwjaar. Veel gewandeld, discotheken… (lacht hard) Zes weken out. En net dan pakt Dortmund vijftien op vijftien. Deze trainer (Edin Terzic, nvdr) houdt liefst vast aan de ploeg die wint. Daar kan je niets aan veranderen. Dan mag je nog de beste zijn op training.”
Je speelde nooit minder dan dit seizoen.
“Ik ben ook nog nooit zo vaak geblesseerd geweest sinds ik bij Dortmund speel. Het is altijd iets. Dat is ook pech, hè. Door een elleboogstoot tegen Hannover brak ik voor het WK mijn jukbeen. Ik ben twee meter groot en weeg honderd kilogram. Normaal ben ik het die ellebogen uitdeelt. (lacht) Het was zo’n onschuldig duel dat niemand het had gezien. (droog) Was ik dood, ik lag er nog.”
In de docureeks One for all zegt Romelu Lukaku dat hij bezorgd was om zijn blessure dit
hangen ook af van spelers.”
Voor de Duivels heb jij meer speeltijd nodig. Heb jij nog een toekomst hier? Want jij bent toch al weken fit?
(knikt) “Maar de jongste tijd is het voor mij zelfs moeilijk geworden om nog op de bank te zitten. De club heeft op die manier een signaal gegeven dat we straks, na het seizoen, misschien eens samen moeten denken of ik hier nog een toekomst heb. Ik lig nog een jaar onder contract.”
Dus als Dortmund geld wil vangen voor jou, moet je deze zomer verkocht worden.
“Als een club 25 miljoen biedt, zouden ze toch tevreden moeten zijn.”
Je bent geen 25 miljoen meer waard.
“Ik overdrijf, hè. Het is eerder 25 cent dan 25 miljoen. (lacht) Ik ben 31 jaar, ik maak nog nauwelijks deel uit van de wedstrijdkern. Wellicht is het ook beter voor de club om mijn zware salaris kwijt te zijn. Ik heb gegeven wat ik kon — ik wil dat nog een jaar doen — maar als onze wegen scheiden, moeten we allebei water in onze wijn doen en de logica van vandaag respecteren. Het probleem is dat er een dozijn spelers hier in hetzelfde parket zitten. Jongens die transfervrij vertrekken zoals Modeste, Dahoud, Guerreiro. Of die slechts een jaar meer hebben zoals Hummels, Reus, Can, Wolf, Schulz… Dus wat wil Dortmund?”
Wat wil jij nog?
“Mijn ultieme droom blijft de Premier League. In mijn situatie lijkt dat ook nog mogelijk. Daarom moet ik eruit komen met de club.”
Je bent nog niet klaar voor een terugkeer naar België – lees: Club Brugge?
“Dat zou me ook bevallen. Onze kinderen naar het Nederlandstalige onderwijs laten gaan. Nu spreken ze Duits en dat is geweldig om te horen. In die mate zelfs dat als onze oudste mij aan de telefoon hoort, zegt dat mijn Duits op niets lijkt. Maar het zal ervan afhangen wat zich aandient. Er zijn veel clubs in Europa die deze zomer een goeie rechtsachter nodig hebben.”
Had Barcelona geen interesse?
(knikt) “Afgelopen zomer. Dortmund heeft in de laatste week van augustus hun bod geweigerd omdat er geen back-up was.”
Achteraf bekeken toch pijnlijk?
(imiteert een dolk die in een wonde gedraaid wordt) “Wrijf het er nog eens in. Ik heb Jordi Cruijff en Mateo Alemany aan de telefoon gehad (toen nog hoofd scouting en sportief directeur, red.). Jammer, maar ik ben werknemer van Dortmund en moet dat accepteren. Ik ben niet het type om dan de boel op stelten te zetten.”
Ondertussen bereid je een loopbaan als ex-voetballer voor.
Hoe?
“Ik doe van alles. Immobiliën, ik heb een kortfilm helpen producen die prijzen heeft gewonnen, ik heb een tearoom, bar en restaurant met dakterras, in hetzelfde gebouw. Maar wedstrijden kijken, dat blijft mijn passie. Als mijn vrouw en kinderen er niet zijn, dan kijk ik naar voetbal. Iets anders komt er niet op tv. Het is een obsessie, op het ziekelijke af. Daarom wil ik nog zo lang mogelijk spelen en erna in het voetbal blijven. Ik ben geen kok, geen immobiliënmakelaar.”
Met de trainerscursus ben je ook gestopt.
“Die stress wil ik niet. Maar ik zie mezelf wel scouting doen. Of technisch directeur, spelersmakelaar... En als ik het geld niet nodig heb, zouden ouders de commissie zelfs mogen houden. Een onkostenvergoeding volstaat. Geen steen naar spelers die na hun carrière dezelfde levensstijl willen behouden, maar ik zal dan geen 100.000 euro per maand nodig hebben om te leven. Ik vlieg niet met privéjets, rijd niet in een Bentley.”
Neen, jij gaat met je gezin op vakantie naar de Ardennen en hebt een horecazaak in Bastenaken.
“Dat zijn investeringen voor de toekomst, voor mijn kinderen. Maar ik heb elders ook investeringen en ik ga ook naar Spanje op reis, hè. Maar ik wil wel iets dat me blijft binden aan mijn streek, aan Luxemburg.”