Koen Stuyck, woordvoerder bij WWF, in naam van de Belgische Klimaatcoalitie

Vlaams minister Demir wil een klimaatpauze inlassen: een mooi woord om de ondraaglijke lichtheid van haar eigen beleid te benoemen. Sinds haar aantreden slaagt Demir erin om keer op keer onder de Europese eisen te mikken.

Meer aanpassing is dus nodig, maar dan moet je ook de tering naar de nering zetten en bijvoorbeeld de vertragingen in de uitvoering van het Sigmaplan oplossen (omdat de Vlaamse regering achterblijft met de nodige financiering). Zoals de restauratie van de Maasvallei in Limburg de regio wist te beschermen tegen de gevolgen van de waterbom in 2021, zo zal het Sigmaplan, wanneer volledig uitgevoerd, ook het stroomgebied van de Schelde beschermen.

Alleen inzetten op aanpassing is echter dweilen met de kraan open. Elke 0,1 graad opwarming minder helpt bij het vermijden van een hoop klimaatellende. Bovendien verminderen we hiermee het risico op zogenaamde ‘kantelpunten’ waarbij onomkeerbare schade optreedt (zoals het massaal smelten van de permafrost in Arctische gebieden).

Vlaanderen heeft hier wel degelijk een rol te spelen: als een van de oudste industriële staten ter wereld hebben we een grote historische verantwoordelijkheid – wij pompen immers al meer dan 100 jaar broeikasgassen in de lucht.

Ook het fabeltje dat Europa de enige is die maatregelen neemt, mag geklasseerd worden op het schap fake news. De Verenigde Staten hebben intussen de omslag gemaakt met de Inflation Reduction Act en China heeft zich verbonden om tegen 2060 klimaatneutraal te zijn. Met andere woorden: volop gaan voor de Europese doelstellingen is goed en verantwoordelijk bestuur. De klimaatcrisis is hier en nu, we hebben dus noch de tijd noch de luxe om te pas en te onpas op de pauzeknop drukken. Want elke tiende van een graad telt.