Als tiener was Greta al verliefd op Guido, politie-interventie bracht hen pas samen
Als puber schreef Greta al een liefdesbriefje naar Guido, een 4 jaar oudere jongen uit haar dorp. Maar dat raakte nooit tot bij hem. Vijftien jaar geleden kreeg Greta een nieuwe kans toen plots een knappe politieman in haar winkel stond. Ze herkende ‘haar’ Guido meteen. En dit keer had ze wel beet.
Greta Donné (60) en Guido Awouters (64) groeiden allebei op in Helchteren. “We kenden elkaar wel, maar het is niet dat we echt vrienden waren”, vertelt Guido. Maar als het aan Greta gelegen had, zou het toen toch anders gelopen zijn. Als puber had ze immers een oogje op Guido. Ooit schreef ze zelfs een liefdesbriefje naar hem. “Ze heeft dat briefje meegegeven aan een vriendin van haar, toevallig mijn buurmeisje, met de vraag om dat aan mij te bezorgen”, lacht Guido. “Maar mijn buurmeisje heeft het briefje nooit afgegeven. Geen idee waarom niet. Maar Greta dacht dus dat ik geen interesse had. We moeten toen ongeveer 12 en 16 jaar geweest zijn. Had het anders kunnen lopen? Misschien, maar we waren nog heel jong. Een leeftijdsverschil van vier jaar is dan toch wel veel.”
Patrouille
Eenmaal volwassen verloren Guido en Greta elkaar uit het oog. Hij werkte bij de rijkswacht, later de politie. Zij opende een winkeltje met fantasiejuwelen en andere accessoires in Houthalen. Greta zag Guido soms nog wel eens voorbij fietsen op weg naar het werk. “Ze zag me in twee richtingen fietsen en wist dus niet of ik in Houthalen of in de buurt van Hasselt woonde”, zegt Guido. “Ik moet toegeven dat ik de winkel van Greta ook wel kende. Als we in de kerstperiode in de buurt patrouilleerden, dan bleef ik altijd net iets langer voor haar etalage staan. Ja, er is altijd wel een vonk geweest tussen ons.”
En dan hielp het toeval een beetje. Vijftien jaar geleden was Guido de agent van dienst bij een politie-interventie in de winkel van Greta. “Een kleinigheidje, maar ik stond dus plots wel in haar winkel”, grijnst Guido. Uiteraard herkende Greta die knappe agent onmid- dellijk. Hoewel ze elkaar al heel lang niet meer gesproken hadden, voelde die hernieuwde kennismaking meteen goed aan. Nadat hij zijn werk gedaan had, gaf Guido zijn telefoonnummer aan Greta. Zogezegd voor het geval ze nog vragen zou hebben.
Bokrijk
Greta liet er geen gras over groeien. De dag nadien al raapte ze haar moed bij elkaar en belde ze naar Guido. Niet met een politionele vraag, wel om te pol- sen of ze elkaar nog eens konden ontmoeten. “We zijn dan gaan wandelen in Bokrijk”, zo herinnert Guido zich nog als de dag van gisteren. “En ja, het was meteen duidelijk dat we ons allebei tot elkaar aangetrokken voelden. Snel daarna waren we een koppel.”
Omdat Greta nog inwonende kinderen had, duurde het nog negen jaar voor ze gingen samenwonen. “Ik bleef op mijn appartementje in Hasselt, Greta woonde op een appartement in Zonhoven”, zegt Guido. “Zes jaar geleden, toen haar kinderen uitgevlogen waren, hebben we samen een huis in Hasselt gekocht.” Vorige week stapten de twee in het huwelijksbootje. Wat maakt hen nu zo’n sterk koppel? “We kunnen helemaal onszelf zijn bij elkaar. Liefde is een werkwoord, wordt vaak gezegd. Dat hoor ik niet graag. Bij ons lijkt alles vanzelf te gaan.”