Twee jaar geleden werd bij haar een zeldzame hersenstamtumor ontdekt.

Anne-Sophie Vanhees (19) uit Beverlo is overleden.

Om jongeren te inspireren, maakte ze vorige maand nog een aangrijpende documentaire. “Als je een passie hebt, doe daar dan iets mee. Er zijn mensen die de kans niet meer hebben”, zei ze.

ZIEKTE

Twee jaar geleden werd bij Anne-Sophie Vanhees, studente interieurdesign uit Beverlo (Beringen), een zeldzame hersenstamtumor (DIPG) vastgesteld. Een operatie en bestralingen bleken tevergeefs en de ziekte bleef woekeren. Maandag is de negentienjarige overleden na een dappere strijd tegen de ongeneeslijke ziekte. De laatste weken van haar leven bracht Anne-Sophie slapend door, niet meer in staat om te spreken, omringd door haar gezin, familie en vrienden. “Het was heel bijzonder om die laatste momenten met haar te kunnen delen. Ze was thuis, met haar hond en mensen die haar liefhadden. Dat is wat ze wilde”, zegt mama Kathleen Snyers. Ze vertelt hoe haar dochters leven en overlijden niet alleen een verhaal van verdriet, maar ook een boodschap van kracht, dankbaarheid en inspiratie is.

Nachtmerrie

Anne-Sophie wist dat haar tijd beperkt was, maar haar ziekte weerhield haar er niet van om anderen te inspireren. Ze moedigde jonge mensen aan om hun passies te ontdekken en de kansen in het leven te grijpen. “Ik ben negentien. Voor mij kan het niet meer. Maar aan alle jongeren zeg ik: pak uw leven vast en doe er iets mee”, sprak ze moedig.

De kracht en positieve instelling van haar dochter blijven Kathleen bij. “Anne-Sophie gaf me de kracht die ik nu voel. We hebben veel mooie gesprekken gehad en alles gezegd wat we wilden zeggen tegen elkaar. Dankzij Anne-Sophie ga ik waarschijnlijk verder kunnen. Het is vreselijk om je kind te moeten afgeven.”

Het gezin heeft het laatste jaar veel moeten verwerken. Nog niet zo lang geleden, een week voor Kerstmis, overleed Anne-Sophies vader onverwacht na een hartstilstand. “Het is alsof we in een nachtmerrie leven”, vertelt Kathleen. “We waren altijd een gelukkig gezin. Je partner plots verliezen en je piepjonge dochter moeten afgeven, doet pijn.”

Troost

Toch wil Kathleen het verhaal van haar dochter delen. Ze wil dat mensen herinnerd worden aan de kracht en dankbaarheid van Anne-Sophie, haar wil om door te gaan en in het leven te geloven, zelfs in het aangezicht van zulke zware uitdagingen. “Ik zal haar altijd herinneren om haar ongekende dankbaarheid en haar geloof om altijd door te gaan. Dankbaarheid, dat was Anne-Sophie. En de kracht om telkens nieuwe hoop te vinden: dat is onbeschrijfelijk.”

Het gemis zal ongetwijfeld groot zijn, maar Kathleen vindt troost in het feit dat Anne-Sophies boodschap blijft inspireren. “Ik hoop dat de oproep van Anne-Sophie in haar documentaire jongeren blijft inspireren. Daar zou ze trots op zijn.”

Zaterdag wordt Anne-Sophie begraven.