Van C-kern en dispuut in rechtbank naar kampioen mét KRC Genk
DE AANLOOP Van rechtbank naar opperste roem
Het KRC Genk van Sef Vergoossen rukte in het seizoen 2001-2002 na een moeizame start (8 op 15) op naar de kop van de klassering. Het spitsenduo Sonck-Dagano was onstuitbaar, tot de Burkinees na de winterstop naar de Africa Cup moest. Tijd om David Paas op te vissen uit… de C-kern. Daar was hij beland na een dispuut met de clubleiding, dat beide partijen zelfs op de arbeidsrechtbank deed verschijnen.
David Paas: “In mijn eerste wedstrijd op Beveren kon ik de ploeg meteen helpen met twee goals. Op die manier kreeg ik opnieuw een plaats in de A-kern. Jammer genoeg had een half jaar C-kern mijn lichaam geen deugd gedaan en sukkelde ik na mijn rentree geregeld met spierblessures. Gelukkig was ik fit genoeg om in de slotfase van de titelmatch in te vallen voor Dagano. We moesten op Westerlo minstens even goed doen als Club Brugge op STVV om al op de voorlaatste speeldag de titel te pakken. Maar dat liep niet van een leien dakje.”
DE MATCH
Met dank aan STVV
Net zoals drie jaar eerder in Harelbeke bleek de titelstress op 28 april 2002 verlammend te werken in het Westelse Kuipje. De bezoekers speelden met voorsprong hun slechtste match van het seizoen en hadden een sterke Jan Moons, een falende thuisspits Pelic en de hulp van het doelhout nodig om een 0-0 over de streep te trekken. Het gelijkspel volstond voor de titel, omdat STVV onverwacht zwaar uithaalde tegen Club Brugge (5-3). De slotwedstrijd tegen Lokeren werd een galamatch voor eigen publiek.
David Paas: “Het was een enorm nerveuze boel. Geen verrassing voor mij, ik herkende de situatie van drie jaar voordien. Toen stond ik als spits van Harelbeke in het andere kamp. Titelmatchen zijn geen wedstrijden als een ander. Op de bank waren we aanvankelijk
David Paas niet op de hoogte van de ontwikkelingen tijdens STVV-Club, daarvoor liep het veel te moeizaam op het veld. Ik was vrij kalm, omdat ik me focuste op mijn invalbeurt. Ik kwam van ver terug, zag het als een beloning voor mijn doorzettingsvermogen. Toen ik in de slotfase inviel, wisten we wel dat Club met twee goals in het krijt stond en een 0-0 zou volstaan. Het was alleen nog volhouden en wachten op het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter.”
HET FEEST Intenser in kleedkamer en op spelersbus
Die scheidsrechter was, raar maar waar, dezelfde als bij het eerste titelfeest in Harelbeke. Nadat Eric Romain had afgefloten, werd het veld in het Kuipje bestormd door Genkse fans.
David Paas: “We hebben het meteen op een spurten gezet richting kleedkamers. Daar geniet je meer van zo een titel dan op het veld. Plus natuurlijk op de rit naar Genk in de spelersbus. En het vervolg in het Themacafé. Ik kan je wel zeggen: we hadden een spelersgroep die een stukje kon feesten. Precies omdat onze onderlinge band zo hecht was. Verschillende spelers en leden van de medische staf zijn vrienden gebleven, met Jan Moons ga ik zelfs nog steeds op vakantie. Die titel