André is op zijn 64ste nog motorcrosser: “Zeker nog niet van plan om te stoppen”
Hij is 64, maar André Vossius zit nog steeds op de motor. Al 45 jaar is de Truienaar gebeten door de motorcross-microbe. Hij is nog maar net terug in België na een wedstrijd in Argentinië, maar vertrekt alweer naar Spanje om daar te gaan trainen.
“Ik ben beenhouwer van opleiding en werkte van jongs af mee in het vleesbedrijf van mijn vader”, vertelt Truienaar André Vossius (64). “Ik reed met de vrachtwagen, maar ook rijden op twee wielen sprak mij aan. Mijn vader Gaston vond motorrijden maar niks, maar ik wilde als 18jarige indruk maken op een meisje. Dat is gelukt, want ik mag haar nu nog altijd mijn vrouw noemen. (lacht) Ik ben haar ook heel dankbaar dat ze mij altijd heeft gesteund. Al snel nam ik wekelijks deel aan wedstrijden. Dat was soms moeilijk, want je loopt al eens blessures op. Van vader moest er ook gewerkt worden. Meer dan eens heb ik met karkassen lopen sleuren terwijl ik gekneusde ribben of een gebroken sleutelbeen had.”
In 2000 liep André een ernstige nekblessure op. Sindsdien is crossen meer een hobby geworden. “Maar hij is altijd even gepassioneerd gebleven”, vertelt huisvriend Ludo Vanwiddingen. “Sommige mensen zijn verslaaf d aan sigaretten of alcohol, bij André zijn dat motoren. Zelfs op deze leeftijd wil hij niet naar wedstrijden gaan kijken, nee, hij wil altijd zelf rijden.”
Buitenland
Al is er een probleempje: het tekort aan circuits in België. “Daardoor ben ik verplicht om naar het buitenland te trekken”, zegt André. “Met de mobilhome trok ik al naar Polen, Oekraïne en Tsjechië. Maar vooral naar het zuiden. In Spanje en Italië heb je een motorcross-cultuur en zijn er veel circuits. Deze winter ben ik bijna drie maanden onderweg geweest om te trainen in Italië en Portugal. Dit jaar neem ik deel aan de FIM wereldbeker van zandcrossen. Ik startte al met trainingen op het strand van Le Touquet in Frankrijk. En nu ben ik pas terug van de tweede manche in Argentinië.”
Dat was een bijzonder avontuur, want André kon zijn motor niet meenemen. “Het transport van mijn motor alleen zou mij al 4.000 euro hebben gekost”, vertelt de Truienaar. “Daarom ben ik ginds op zoek gegaan naar een motor om te huren. De wedstrijd was magisch. We startten met 900 deelnemers tegelijk op het strand vlakbij de hoofdstad Buenos
Aires. Hier vinden ze het veel volk als er 20.000 mensen naar een voetbalmatch komen kijken, maar daar waren meer dan 100.000 toeschouwers.”
Buitenbeentje
“In Le Touquet was het nog grootser. Daar zijn we met 1.300 gestart en kwamen verspreid over drie dagen meer dan een half miljoen mensen kijken”, zegt André. “Voor zo’n gebeuren heb je veel vrijwilligers nodig, ook in België. Als motorcrosser ben ik iedereen dankbaar die helpt bij wedstrijden. Ik weet wat het is om vrijwilliger te zijn. Sinds ik gepensioneerd ben, rijd ik regelmatig voor de mindermobielencentrale in Nieuwerkerken.”
Al zal hij daar niet veel tijd voor hebben de komende tijd. Want twee dagen na terugkomst uit Argentinië brengt André zijn mobilhome weer in gereedheid. “We vertrekken meteen naar Barcelona en Calpe om te gaan trainen”, vertelt André. “Dat moet wel op mijn leeftijd. Met mijn 64 jaar ben ik een buitenbeentje in motorcrosswedstrijden. Soms, als ik mij ga inschrijven, vragen ze: ‘Waar is uw zoon?’ Dan moet ik uitleggen dat ik zelf aan de start kom.”
Dit jaar staan nog wedstrijden in Engeland, Italië en Portugal op het programma. “Ik moet ook zorgen dat mijn materiaal in orde is, want ik wil altijd de finish halen”, zegt André. “Waar andere mensen ’s avonds televisie kijken, ga ik in mijn garage aan mijn motors werken. Ik ben beenhouwer van opleiding, maar ik denk dat ik mij intussen ook mécanicien mag noemen. Voor je passie moet je nu eenmaal veel over hebben en ik ben zeker nog niet van plan om te stoppen.”