Transportband sleurde arbeider de dood in, maar wie is verantwoordelijk?
“Tijdsdruk en gevaarlijke beslissingen hebben Jurgen Emmers het leven gekost.” De Lommelaar (40) overleed in 2015 bij een arbeidsongeval bij Inter-Beton in Lommel. De algemeen directeur, projectleider en fabriekschef van destijds staan nu terecht, maar tr
De gruwelijke feiten dateren van eind april 2015. “Het dossier is lang blijven liggen bij de onderzoeksrechter. En onaanvaardbaar lang zelfs bij de sociale inspectie”, zuchtte de arbeidsauditeur in de rechtbank.
Het intussen door CBR opgeslorpte Inter-Beton was bijna negen jaar geleden volop bezig om de betoncentrale langs de Lodewijk de Raetstraat in Lommel te vernieuwen. Rond de middag liep de weegbrug door overbelasting van grind vast. Jurgen Emmers, die al sinds 2009 bij het bedrijf werkte op basis van interimcontracten, kreeg de taak om het grind op de transportband te trekken. Als gevolg van onder meer telefonische miscommunicatie werd de band te vroeg opgestart. Het slachtoffer had geen enkele kans. Met volle snelheid sleurde de band Emmers mee en de alleenstaande man zat geklemd. Hij overleed onmiddellijk.
“Time is money”
Advocaat Bert Partoens schetste voor de moeder en broer van Jurgen Emmers dat heel wat zaken zijn misgelopen. “De nodige veiligheidsfuncties waren niet in werking. Zelfs de noodschakelaar functioneerde niet.”
Hij duidde dat er geen noodstop was, maar ook geen afscherming van de band. “Helaas was er ook geen duidelijke richtlijn over de communicatie voor de opstart van de band. Een werknemer nam de telefoon op. Alleen begreep die verkeerd dat de band opgestart mocht worden en niet dat hij zich klaar moest houden. Bovendien had die werknemer niet eens zicht op de band.”
De raadsman hekelde dat de werken snel en ondoordacht zijn verlopen. “Gestuwd door tijdsdruk zijn er gevaarlijke beslissingen genomen. Time is money. Een centrale die niet functioneert, brengt niets op. De risico’s zijn als gevolg van structurele fouten onderschat. Jurgen Emmers, die zijn weekcontract kwam uitdoen en het meest vuile en gevaarlijke werk deed, heeft dat moeten bekopen met zijn leven.”
Partoens vroeg een morele schadevergoeding van 30.000 euro voor de moeder, 7.000 euro voor de broer en de betaling van de begrafeniskosten.
Vermijdbaar
De arbeidsauditeur vorderde een boete van 7.200 euro voor de voormalige gedelegeerd bestuurder. Boven het hoofd van de twee andere beklaagden hangt een boete van 3.600 euro. Het trio is intussen niet meer werkzaam bij het bedrijf. De arbeidsauditeur hield er rekening mee dat het dossier al dateert van negen jaar geleden en sprak van een falend risicoplan. “Het slachtoffer kon alleen vertrouwen op zijn bazen. Zoals elke goede werknemer ging hij ervan uit dat alle veiligheidsprocedures voorbereid waren en nageleefd werden. Die man heeft geen enkele fout begaan. Er zijn onaanvaardbare risico’s genomen. Het overlijden van Jurgen Emmers was zeker vermijdbaar.”
“Waar is Inter-Beton?”
De verdediging trok de paraplu open en wees naar elkaar, maar vooral ook naar Inter-Beton. “Alleen is dat er juridisch niet meer. Dus oordeelt de arbeidsauditeur dan maar om de natuurlijke personen te vervolgen. Nochtans is de verantwoordelijkheid van Inter-Beton
de rode draad in deze zaak. Er valt niet iemand individueel met de vinger te wijzen. Hoe dramatisch dit ook is”, sprak advocaat Philip Daeninck voor de projectleider.
Sara Torrekens, advocate van de gedelegeerd bestuurder, benadrukte dat haar cliënt ver van de feiten af stond. “Het ging hier om een bedrijf met 32 betoncentrales en 700 werknemers. Mijn client was er niet rechtstreeks bij betrokken.”
Meester Jos Jansen vroeg eveneens de vrijspraak voor de fabriekschef en benadrukte de beperkte rol van de man in de projecthiërarchie. “Dus kan hij geen verantwoordelijkheid dragen.”
Vonnis op 25 maart.