180 seconden
Nog tot het einde van de maand maart rollen torenhoge diepzeegolven uit Cornwall over Times Square in New York. In het kader van Midnight Moment, ‘s werelds grootste en langstlopende programma voor digitale openbare kunst, wordt het digitale schilderij Storms van de Italiaanse kunstenaar Quayola getoond. En dat drie minuten lang, van 23.57 uur tot middernacht. Op die manier toont Midnight Moment sinds 2012 aan miljoenen kijkers het werk van hedendaagse kunstenaars op 92 elektronische billboards van Times Square. Het brengt openbare kunst op monumentale schaal naar de wereld.
In de turbulente vortex die New York is, lijken drie minuten misschien niet meer dan een vluchtige momentopname. Maar als kunstenaar zie ik deze 180 seconden als een krachtige onderbreking van de dagelijkse routine, een kort moment van collectieve betovering die zich nestelt in het bewustzijn van de toeschouwer. Drie minuten is lang genoeg om te ontsnappen aan het jachtige leven, om diep te ademen te midden van de chaos en om getransporteerd te worden naar een andere wereld – in dit geval de torenhoge diepzeegolven uit Cornwall.
Een werk als Storms transformeert Times Square van een commercieelen entertainmentcentrum naar een tijdelijke kunstgalerie onder de sterren. Voorbijgangers staan stil, kijken omhoog en laten zich meeslepen door de kracht van de natuur. Dat creëert een moment van gemeenschappelijke verwondering en ref lectie, iets wat zeldzaam is in de constante drukte van de stad.
Zo’n openbare kunstexpo biedt een adempauze, een broodnodige onderbreking van de commerciële en digitale overstimulatie die zo kenmerkend is voor een metropool. Maar het dient ook als een herinnering aan de kracht en schoonheid van de natuur. Het herinnert ons eraan dat, ondanks onze technologische vooruitgang en de drukte van het stadsleven, de natuur nog steeds een centrale plaats inneemt in onze ervaringen en verbeelding.
Labiomista deelt dat doel. Als kunstenaar geloof ik dat het onze taak is om de toeschouwer uit te dagen, te verrassen en te ontroeren. Door kunst te integreren in het stadslandschap kunnen we de percepties van mensen veranderen, al is het maar voor 180 cruciale seconden. Deze korte, maar krachtige momenten van artistieke interventie voeden de ziel van de stad, haar inwoners, haar nomaden en passanten. Zo wordt de nachtelijke hemel boven Times Square een canvas waarop we onze diepste angsten en grootste dromen kunnen projecteren, te midden van de hectiek van de Tijd van de Mens. Een beklijvend memento mori.
“De kunstexpo herinnert ons eraan dat de natuur nog steeds een centrale plaats inneemt in onze ervaringen en verbeelding”