Keer op keer hetzelfde liedje
Zo gaat het niet lukken. Club was slécht in Molde en slikte alweer een goal op het einde: 2-1. Toch hoeft die kwartfinale geen utopie te zijn. Molde is Real niet.
Club Brugge schakelde bij een 1-0-achterstand na 45 minuten om naar een 3-5-2. Alsof het probleem bij de 4-3-3 lag… De meegereisde fans verwoordden het goed: “Wij willen bloed, zweet en tranen.” Er waren 250 Bruggelingen in Noorwegen. Het mínste dat Club die mensen mag bieden, is daadkracht en inzet. Sjah. De Noorse collega’s vertelden op voorhand dat de thuisploeg kansloos zou zijn, “want Molde mist verschillende basisspelers”. De openingsfase toonde aan dat, als Club de tegenstander bij de keel zou grijpen, het vermoedelijk het verschil zou kunnen ma- ken. Club trof in de eerste vijf minuten de lat en zag een doelpunt (terecht) afgekeurd voor buitenspel, waarna het veel te mak werd. Dan kan zelfs Molde een kansje bij mekaar spelen.
Er is bij Anderlecht steeds veel te doen over het paars-witte DNA. Misschien is het tijd om die discussie ook eens te voeren als het over blauw-zwart gaat. De Clubsupporter wil drang vooruit, een over-mijn-lijkmentaliteit en goesting. Rock-‘n-roll, kortom. Niks van dat.
Het is opmerkelijk hoe f lauw het team van Ronny Deila zich vaak presenteert. De Noor staat bekend als een man die het vuur in een groep zou moeten kunnen pompen, maar ook hij toont langs de lijn niet de passie die we bij Standard zagen. Het is bij iedereen veel te vrijblijvend. Als je dan ook nog eens een vermijdbare goal slikt - Molde kreeg veel te veel ruimte, Jackers had beter kunnen doen in de korte hoek dan kom je in Europa tegen eender welk team in de miserie.
Wat was het idee?
Maar goed, met een driemansdefensie - met daarin opvallend genoeg De Cuyper - en de twee aanvallers Skoras en Jutglà zou alles plots beter gaan dan in de 4-3-3. Dat viel tegen. Club was weliswaar de dominante ploeg, maar het is niet zo dat de lokale doelman de ene na de andere mirakelredding moest verrichten. Skoras trapte twee keer naast, en daarmee was het zo ongeveer gezegd. Verschillende spelers bleven onder hun niveau. Jutglà was ondermaats. Nielsen en Onyedika kregen het middenveld niet in handen. De Cuyper mocht schijnbaar overal lopen, maar wat het idee daarachter was? Pas. Skoras was niet succesvol, wel bedrijvig, en toch moest de Pool in het slot naar de kant. ’t Moet zijn dat Deila meer vertrouwen had in de anderen. Met Skov Olsen gooide hij zijn beste troefkaart op tafel. De gelijkmaker kwam uit de lucht vallen. Een verdwaalde voorzet belandde tegen een wapperende arm in de zestien: penalty. De Cuyper nam zijn verantwoordelijkheid: 1-1. Club kreeg in de extra tijd wat het verdiende. Op de counter deelde Gulbrandsen een serieuze tik uit: 2-1. Triestig.
Labiel elftal
Club Brugge wil de Conference League winnen. Dat je er dan zou uitgaan tegen Aston Villa of Fiorentina, tot daaraan toe, maar Molde? In een normale wereld, met een beetje meer kwaliteit en in een sfeervol Jan Breydel, moet Club in staat zijn om dit Molde uit te schakelen. Er is zelfs geen wereldprestatie nodig. Een beetje normaal doen moet volstaan. Maar er zijn geen zekerheden meer op Olympia. Club is al het hele seizoen een labiel elftal. Deila heeft zeker zijn kwaliteiten, de spelersgroep staat bovendien achter hem, maar het is wel zijn taak om voor scherpte en een plan te zorgen. Gelukkig voor die 250 Belgische toeschouwers waren de fjorden wel de moeite. Zij vatten de avond samen: “Shame on you!”
Is de crisis nu terug?
MOLDE: Petersen, Linnes, Haugan (17’ Stevenik), Hagelskjaer, Öyvann, Haugen, Hestad (61’ Eriksen), Daehli (90’ Odegard), André Kaasa, Gulbrandsen, Berisha
CLUB BRUGGE: Jackers, Odoi, Spileers (46’ Sabbe), Mechele (81’ Ordonez), Meijer, Skoras (74’ Zinckernagel), Onyedika, Nielsen (74’ Skov Olsen), Vanaken, De Cuyper, Jutgla (90’ Barbera) DOELPUNTEN: 43’ Stevenik 1-0, 84’ De Cuyper 1-1 (pen.), 90’ Gulbrandsen 2-1
GELE KAARTEN: Hagelskjaer
STRAFSCHOP: 84’ De Cuyper (omgezet) SCHEIDSRECHTER: Filip Glova TOESCHOUWERS: 9.000
CONFERENCE LEAGUE