Philipsen kan Merlier niet van hattrick houden
Tim Wellens maakte de koers, Tim Merlier won ze. Achter diens even schrandere als splijtende aanval sprintte Jasper Philipsen naar stek drie. “De sprint verliep niet volledig volgens plan. Ik geraakte het momentum wat kwijt”, analyseerde de Vlam van Ham achteraf.
Veel bedrijviger dan Tim Wellens trof je ze gisterenmiddag niet aan tussen Deinze en Nokere. “Mijn ambitie vandaag? Niet te moeten sprinten voor de zege”, voorspelde een glimlachende Wellens zijn offensieve intenties al voor de start. Op de kasseien van Wannegem-Lede gooide de kopman van UAE Team Emirates zijn laatste troefkaart op tafel. Twee kilometer voor de streep werd de Truienaar een laatste keer tot de orde geroepen.
“Tim reed inderdaad nog weg. Dat was een demarrage waar nog veel opzat. Maar er stond volgens mij iets te veel tegenwind om met een groepje weg te rijden”, verklaarde Philipsen zijn behoudende tactiek in de finale. “Onderweg heb ik bewust wel wat mee gekoerst. Dit type wedstrijd leent zich daartoe. Niet extreem, omdat ik wist dat het waarschijnlijk tot een sprint zou komen. Voor die spurt zat ik goed gepositioneerd. Maar ik verloor het momentum en ik heb eigenlijk nooit een goede sprint kunnen rijden”, refereerde Jasper aan Merliers slimme aanval van achteruit.
“Toen ik hem zag gaan, en merkte wat voor een kloof hij sloeg, wist ik onmiddellijk dat ik niet om de eerste plaats zou sprinten. Bovendien denderden we net de kasseien op, en dan is het onmogelijk om terug op snelheid te komen. Daarenboven vind ik het sowieso al verschrikkelijk om op kasseien te sprinten. Dat is echt niet mijn ding.
Nee, deze sprint ging niet volledig volgens plan. Ik was ook niet moe na de finish. Omdat ik mijn snelheid en kracht niet kwijt kon.”
Poggio
Niet moe? Dat belooft voor wat nog komen moet. Te beginnen met Milaan-Sanremo zaterdag. “Vandaar dat ik Nokere verlaat met een goed gevoel. Ik ben duidelijk goed hersteld van TirrenoAdriatico. Vanavond (woendagavond, red.) wacht me nog een vlucht naar Italië. Zodat ik donderdag de Poggio kan gaan verkennen. Als ik over die helling geraak met de besten, dan moet er een kans zijn. Dus ja, ik hoop zaterdag te kunnen scoren, net zoals in het vervolg van het voorjaar”, en weg was Philipsen. Op weg naar Zaventem.
Op de Via Roma hoeft Philipsen Merlier alvast niet te vrezen. Die zit niet in de selectie van Soudal Quick-Step. “Het niveau is daar zo hoog en ze rijden nog elk jaar rapper en rapper. Ik moet realistisch zijn. In het huidige peloton moet er daar voor mij al veel meezitten. Ik heb er ook nog nooit gereden, ken de Poggio niet en koerste nog nooit meer dan 280 km. We hebben er in de winter over nagedacht, maar ik heb aangegeven dat als het niet echt moet, ik liever Nokere Koerse doe.” Een beslissing waar hij geen spijt van kreeg. Tim Merlier maakte dankbaar gebruik van het thuisvoordeel op Nokereberg. Al hing hij op zo’n 600 meter van de streep wel even in de touwen. “Het gebeurt niet vaak, maar ze boksten me tot twee keer toe uit mijn trein. Normaal is er meer respect, maar goed. De belangen zijn groot. Daardoor raak ik Rickaert aan zijn stuur en veroorzaak ik eigenlijk een val die ik zelf nog net kan ontkomen. Veel kon ik er niet aan doen. Ik hoop dat iedereen in orde is. Bij mij lag mijn ketting eraf. Ik ben kalm gebleven en heb een paar keer van de grote naar de kleine plaat geschakeld, meestal springt de ketting er dan weer op en dat lukte net op tijd.”
“Ik vind het verschrikkelijk om op kasseien te sprinten. Dat is echt niet mijn ding”
Mederecordhouder
Dan nog moest Merlier aan een inhaalrace beginnen. Het wiel van zijn lead-out Van Lerberghe was hij helemaal kwijt. Dus moest hij het op zijn eentje zien te rooien. Net voor Nokereberg vond hij opnieuw de aansluiting en daar zette hij meteen aan. De snelheid die hij op het tarmac wist te ontwikkelen, nam hij mee op de steentjes. “Ik vond een gaatje en kwam vanuit de slipstream. Ik wist dat als ik die snelheid kon doortrekken, er niemand meer over zou komen. Ik wou het nochtans eens anders
Alpecin - Deceuninck
“Voor mij betekent dit toch nog meer dan winnen in de Tirreno. Dit is een Belgische koers, dichtbij huis, voor mijn supporters”
Soudal - Quick-Step
doen dan de voorbije jaren. In de Tirreno ging ik op 325 meter aan met Philipsen in mijn wiel en liep het mis. Iets te veel zelfvertrouwen en dat is ook niet goed. Dat wou ik niet nog eens riskeren met Jakobsen of Philipsen in mijn zog. Alleen kwam ik nu in zo’n situatie terecht en ben ik toch opnieuw vol aangegaan op 300 van de meet. (lacht)”
Drie op een rij dus voor Merlier, die nu mederecordhouder is met Hendrik Van Dyck. “Ik dacht nochtans even dat mijn reeks hier zou stoppen. Deze koers wint aan populariteit. De sprinters kunnen alsmaar moeilijker scoren in Milaan-Sanremo en dan is Nokere een goed alternatief. Ik ben blij dat ik mijn status in mijn koers toch heb kunnen verdedigen. Voor mij betekent dit toch nog meer dan winnen in de Tirreno. Dit is een Belgische koers, dichtbij huis, voor mijn supporters.” En voor de ogen van zijn vriendin Cameron Vandenbroucke en hun zoontje Jules. “Hij was een beetje aan het wenen en was wat aangedaan. Ik denk dat hij wat meer buiten moet komen”, lachte Merlier.
UITSLAG: 1. Tim Merlier in 4u21’59”; 2. Fabio Jakobsen (Ned) z.t.; 3. Jasper Philipsen; 4. Pascal Ackermann (Dui); 5. Simone Consonni (Ita) LIMBURGERS: 3. Jasper Philipsen, 8. Milan Menten, 30. Tim Wellens, 49. Timo Kielich, 84. Milan Fretin, 88. Gerben Thijssen, opgave: Jens Reynders